‘Gidin Onları Öğrencim Olarak Yetiştirin ve Vaftiz Edin’

“Siz gidin bütün milletlerden insanları öğrencim olarak yetiştirin; onları . . . . vaftiz edin. Size emrettiğim her şeye uymalarını onlara öğretin” (MATTA 28:19, 20).

1. İsrail ulusu Sina Dağı’nın eteklerinde hangi kararı verdi?

BUNDAN yaklaşık 3.500 yıl önce, tüm bir ulus Tanrı’nın huzurunda yemin etti. Sina Dağı’nın eteklerinde toplanmış İsrailoğulları açıkça “RABBİN bütün söylediklerini yapacağız” dediler. İsrail o andan itibaren Tanrı’ya adanmış özel bir toplum, O’nun ‘has kavmi’ oldu (Çıkış 19:5, 8; 24:3). Onlar Tanrı’nın korumasını ve “süt ve bal akan” bir ülkede nesiller boyu yaşamayı özlemle beklediler (Levililer 20:24).

2. Bugün insanlar Tanrı’yla nasıl bir ilişkiye sahip olabilir?

² Ancak mezmur yazarı Asaf’ın da kabul ettiği gibi İsrailoğulları “Allahın ahdini tutmadılar, ve onun şeriatinde yürümek istemediler” (Mezmur 78:10). Onlar, atalarının Yehova’ya verdiği yemini tutmadılar. Sonunda ulus Tanrı’yla eşsiz ilişkisini kaybetti (Vaiz 5:4; Matta 23:37, 38). Tanrı da “Kendi ismini taşıyan bir topluluk oluşturmak için diğer milletlerden insanlarla . . . . ilgilenmeye başladı” (Elçiler 15:14). Ve bu son günlerde “her milletten, her kabileden, her halktan ve her dilden, kimsenin sayamayacağı bir büyük kalabalık” topluyor. Bu kalabalık sevinçle şunu kabul ediyor: “Kurtuluşu tahtta oturan Tanrımıza ve Kuzuya borçluyuz” (Vahiy 7:9, 10).

3. Tanrı’yla kişisel ilişkiye sahip olmak isteyen biri hangi adımları atmalıdır?

³ Tanrı’yla bu değerli ilişkiye sahip kişilerden olmak isteyen biri, kendini O’na adamalı ve suda vaftiz edilerek adağını açıkça göstermelidir. Kendini adama ve vaftiz, İsa’nın öğrencilerine verdiği şu açık emre uygundur: “Siz gidin bütün milletlerden insanları öğrencim olarak yetiştirin; onları Babanın, Oğlun ve kutsal ruhun adıyla vaftiz edin. Size emrettiğim her şeye uymalarını onlara öğretin” (Matta 28:19, 20). “Ahit kitabı” okunurken İsrailoğulları dinlemişti (Çıkış 24:3, 7, 8). Böylece Yehova’ya karşı sorumluluklarını anlamışlardı. Benzer şekilde bugün de, vaftiz adımını atmadan önce Tanrı’nın isteği hakkında tam bilgi almak şarttır. Bu bilgi O’nun Sözü olan Mukaddes Kitapta bulunur.

4. Vaftize yeterli olmak isteyen biri ne yapmalıdır? (Cevabınızda yukarıdaki çerçeveye de değinin.)

⁴ Belli ki İsa, öğrencilerinden vaftiz edilmeden önce imanlarını sağlam bir temele dayandırmalarını istedi. Takipçilerinden sadece gidip öğrenci yetiştirmelerini değil, ‘emrettiği her şeye uymayı’ öğretmelerini de istedi (Matta 7:24, 25; Efesoslular 3:17-19). Dolayısıyla vaftize yeterli olanlar genellikle Mukaddes Kitabı aylarca, hatta bir veya iki yıl incelemiş, bu sayede kararlarını aceleye getirmeden ve yeterli bilgiyle vermiş olurlar. Adaylar, vaftizden önce iki kilit soruya ‘evet’ diye cevap verir. İsa “Evet dediyseniz Evet olsun, Hayır dediyseniz Hayır olsun” dediğinden, bu iki vaftiz sorusunun önemini dikkatle gözden geçirmemiz hepimiz için yararlı olacak (Matta 5:37).

Tövbe ve Kendini Adama

5. İlk vaftiz sorusu hangi iki temel adıma dikkat çeker?

⁵ İlk vaftiz sorusunda adaya, eski yaşam tarzında işlediği “günahlarından tövbe edip kendini Yehova’ya isteğini yapmak üzere adadın mı?” diye sorulur. Bu soru, vaftizden önce atılması gereken çok önemli iki adıma dikkat çeker; bunlar tövbe ve kendini adamadır.

6, 7. (a) Neden tüm vaftiz adaylarının tövbe etmesi şarttır? (b) Kişi tövbe ettikten sonra hangi değişiklikleri yapmalıdır?

⁶ Vaftiz edilmeden önce neden tövbe etmek gerekir? Elçi Pavlus “hepimiz bir zamanlar . . . . beden arzularına göre davranmıştık” diyerek bunu açıklıyor (Efesoslular 2:3). Tanrı’nın isteğiyle ilgili tam bilgiyi almadan önce, dünyanın değerlerine ve standartlarına göre yaşıyorduk. Yaşam tarzımız, bu ortamın tanrısı Şeytan’ın kontrolündeydi (2. Korintoslular 4:4). Ancak Tanrı’nın isteğini öğrendikten sonra “insanların arzularını değil, Tanrı’nın isteğini yerine getirmek için” yaşamaya karar verdik (1. Petrus 4:2).

⁷ Bu yeni yaşam tarzı, beraberinde birçok ödül getirir. Her şeyden önce Yehova’yla değerli bir ilişkiye sahip olabiliriz. Davud bunu Tanrı’nın ‘çadırına’ ve ‘Mukaddes dağına’ konuk olma davetine benzetti; bu gerçekten çok büyük bir ayrıcalıktır (Mezmur 15:1). Mantıken Yehova herkesi değil, yalnızca “kemal ile yürüyen ve salâh işliyen, ve yüreğinden hakikati söyliyen” kişileri davet eder (Mezmur 15:2). Bu talepleri karşılamak, hakikati öğrenmeden önceki durumumuza bağlı olarak, hem davranışlarımızda hem de kişiliğimizde kesin değişiklikler yapmamızı gerektirebilir (1. Korintoslular 6:9-11; Koloseliler 3:5-10). Bu değişikliklerin ardında tövbe, yani eski yaşam tarzımız nedeniyle derin bir pişmanlık ve Yehova’yı memnun etmek üzere kesin bir kararlılık vardır. Tövbe kesin bir dönüşe yol açar. Bu, bencil ve dünyaya özgü yaşam tarzını terk edip Tanrı’yı memnun etmeyi amaç edinmektir (Elçiler 3:19).

8. Kendimizi nasıl Yehova’ya adarız? Bunun vaftizle bağlantısı nedir?

⁸ İlk vaftiz sorusunun ikinci kısmında, adaya, “kendini Yehova’ya isteğini yapmak üzere adadın mı?” diye sorulur. Kendini adama, vaftizden önce atılması gereken önemli bir adımdır. Bunu bir duada, İsa Mesih’in aracılığıyla yaşamımızın Yehova’ya ait olmasını istediğimizi söyleyerek yaparız (Romalılar 14:7, 8; 2. Korintoslular 5:15). Yehova böylece Efendimiz ve Sahibimiz olur, İsa gibi biz de Tanrı’nın isteğini yapmaktan zevk alırız (Mezmur 40:8; Efesoslular 6:6). Bu ciddi söz Yehova’ya sadece bir kez verilir. Kendimizi Yehova’ya adamamız sadece O’nunla bizim aramızda olduğundan, vaftiz günü bunu açıkça bildirerek, gökteki Babamıza bu ciddi adakta bulunduğumuzu herkesin öğrenmesini sağlarız (Romalılar 10:10).

9, 10. (a) Tanrı’nın isteğini yapmak neler içerir? (b) Nazi yöneticileri bile adağımızın ciddiyetini anladıklarını nasıl gösterdiler?

⁹ Tanrı’nın isteğini yapma konusunda İsa’nın örneğini izlemek neler içerir? İsa öğrencilerine “biri benim arkamdan gelmek isterse, kendini reddetsin; işkence direğini alsın ve hep beni izlesin” demişti (Matta 16:24). Bu sözlerle, yapmamız gereken üç şeyi belirtti. İlk olarak, kendimizi ‘reddederiz.’ Başka sözlerle, bencil, kusurlu eğilimlerimizi terk eder, Tanrı’nın öğüdünü ve yönlendirmesini kabul ederiz. İkincisi, ‘işkence direğimizi alırız.’ İsa’nın zamanında işkence direği utanç ve sıkıntının simgesiydi. İsa’nın takipçileri olarak biz, iyi haber uğrunda başımıza gelebilecek sıkıntıları kabul ederiz (2. Timoteos 1:8). Dünya bizimle alay edebilir ve bizi aşağılayabilir. Ancak Mesih gibi biz de ‘utancı hiçe sayar,’ Tanrı’yı memnun ettiğimizi bilmekten mutlu oluruz (İbraniler 12:2). Son olarak, ‘hep İsa’yı izleriz’ (Mezmur 73:26; 119:44; 145:2).

¹⁰ Yehova’nın Şahitlerinin kendilerini kayıtsız şartsız hizmet etmek üzere Tanrı’ya adadığını bazı muhaliflerin bile anlamış olması ilginçtir. Örneğin Nazi Almanya’sındaki Buchenwald toplama kampında, imanlarını inkâr etmeyi reddeden Şahitlerden şu ifadeyi imzalaması istendi: “Hâlâ sadık bir Mukaddes Kitap tetkikçisiyim ve Yehova’ya yeminimi asla bozmayacağım.” Bu ifade kendini Tanrı’ya adamış tüm sadık Şahitlerin tutumunu çok net bir şekilde anlatıyor (Elçiler 5:32).

Yehova’nın Şahidi Olarak Tanınırlar

11. Vaftiz edilen kişi hangi ayrıcalığa sahip olur?

¹¹ İkinci vaftiz sorusunda adaya, vaftiz edilmekle “Yehova’nın bir Şahidi olarak tanınacağının farkında mısın?” diye sorulur. Kişi vaftiz edildikten sonra, Yehova’nın ismini resmen taşıyan bir vaiz olur. Bu hem büyük bir ayrıcalık hem de ciddi bir sorumluluktur. Ayrıca vaftiz edilen kişi sonsuz kurtuluş ümidine sahip olur, ancak Yehova’ya sadık kalması şartıyla bu geçerlidir (Matta 24:13).

12. Yehova’nın ismini taşıma ayrıcalığı beraberinde hangi sorumluluğu getirir?

¹² Mutlak Güce Sahip Tanrı Yehova’nın ismini taşımak olağanüstü bir ayrıcalıktır. Mika peygamber şöyle demişti: “Bütün kavmlar, her biri kendi ilâhının ismile yürüyor; biz de daima ve ebediyen Allahımız RABBİN ismile yürürüz” (Mika 4:5). Ancak bu ayrıcalık beraberinde bir sorumluluk da getirir. Taşıdığımız ismi yücelten bir hayat sürmeye çalışmalıyız. Pavlus’un Roma’daki İsa’nın takipçilerine hatırlattığı gibi, eğer biri duyurduğu sözleri kendi uygulamazsa, Tanrı’nın ismine ‘küfredilmiş,’ yani leke sürülmüş olur (Romalılar 2:21-24).

13. Kendini Yehova’ya adamış kişilerin neden O’nun hakkında şahitlik etme sorumluluğu var?

¹³ Biri Yehova’nın Şahidi olduğunda, Tanrısı hakkında şahitlik etme sorumluluğunu da kabul etmiş olur. Yehova, hayatlarını Kendisine adamış İsrail ulusunu, sonsuz Tanrılığına tanıklıkta bulunmaları için şahitleri olmaya çağırmıştı (İşaya 43:10-12, 21). Fakat ulus bu sorumluluğunu yerine getirmedi ve sonunda Yehova’nın onayını tamamen kaybetti. Bugün İsa’nın gerçek takipçileri Yehova’ya şahitlik etme ayrıcalıklarıyla gurur duyuyorlar. Çünkü O’nu seviyoruz ve isminin kutsal kılınmasını içtenlikle istiyoruz. Gökteki Babamız ve O’nun amacı hakkındaki hakikati bilip de nasıl sessiz kalabiliriz? Kendimizi, “bu benim yükümlülüğüm. Evet, eğer iyi haberi bildirmezsem vay halime!” diyen elçi Pavlus gibi hissediyoruz (1. Korintoslular 9:16).

14, 15. (a) Ruhi gelişimimizde Tanrı’nın teşkilatının nasıl bir rolü var? (b) Ruhen gelişmemize yardım eden hangi düzenlemeler var?

¹⁴ Bu ikinci soru, vaftiz adayına Yehova’nın ruhuyla yönettiği teşkilatla işbirliği yapma sorumluluğunu da hatırlatır. Tanrı’ya tek başımıza hizmet etmiyoruz, ‘bütün kardeşler topluluğunun’ yardımına, desteğine ve teşvikine ihtiyacımız var (1. Petrus 2:17; 1. Korintoslular 12:12, 13). Tanrı’nın teşkilatının ruhen gelişmemizde çok önemli bir rolü var. Bu teşkilat, tam bilgimizin artmasına, sorunlarımız olduğunda hikmetli davranmamıza ve Tanrı’yla yakın bir ilişki geliştirmemize yardım eden, Mukaddes Kitaba dayalı bol bol yayınlar sağlar. Nasıl bir anne çocuğunu iyi besler ve ona iyi bakarsa, “sadık ve sağgörülü hizmetkâr” da ruhen ilerlememiz için zamanında zengin ruhi gıda sağlar (Matta 24:45-47; 1. Selanikliler 2:7, 8).

¹⁵ Yehova’nın toplumu haftalık ibadetlerde O’nun sadık Şahitleri olabilmek için gereken eğitimi ve teşviki alır (İbraniler 10:24, 25). Vaizlik İbadetinde topluluk önünde konuşmayı öğreniriz, Hizmet İbadetinde mesajımızı etkili şekilde sunabilmek için eğitiliriz. Hem ibadetlerimizde hem de Mukaddes Kitaba dayalı yayınları kişisel olarak incelediğimizde Yehova’nın ruhunun işlediğini ve teşkilatını yönlendirdiğini görebiliriz. Tanrı, hiç aksamadan süren bu düzenlemelerle bizi tehlikelere karşı uyarıyor, etkili vaizler olabilmemiz için eğitiyor ve ruhen uyanık kalmamıza yardım ediyor (Mezmur 19:7, 8, 11; 1. Selanikliler 5:6, 11; 1. Timoteos 4:13).

Kararın Ardındaki Güdü

16. Hangi güdüyle kendimizi Yehova’ya adıyoruz?

¹⁶ Bu iki vaftiz sorusu, adaylara vaftiz edilmenin ve bunun getirdiği sorumlulukların önemini hatırlatır. Peki, onların vaftiz edilme kararlarının ardındaki güdü ne olmalı? Biz, birinin zoruyla değil, Yehova bizi ‘çektiği’ için vaftiz edilmiş öğrenciler olduk (Yuhanna 6:44). Tanrı, evreni zor kullanarak değil, sevgiyle yönetiyor, çünkü O “sevgidir” (1. Yuhanna 4:8). Yehova’nın değerli nitelikleri ve bizimle ilgilenme tarzı bize çekici geliyor. O bizim için biricik Oğlunu verdi ve en iyi geleceği sağladı (Yuhanna 3:16). Bunun karşılığında biz de O’na yaşamımızı sunma, yani adama arzusu duyduk (Süleyman’ın Meselleri 3:9; 2. Korintoslular 5:14, 15).

17. Kendimizi nelere adamadık?

¹⁷ Biz kendimizi bir ideale veya bir işe değil, Yehova’ya adadık. Tanrı’nın toplumuna verdiği iş değişecek, fakat onların adağı aynı kalacak. Örneğin Yehova’nın İbrahim’den istedikleri ile Yeremya’dan istedikleri çok farklıydı (Tekvin 13:17, 18; Yeremya 1:6, 7). Ancak her ikisi de Yehova’yı sevdiklerinden ve O’nun isteğini sadakatle yapmayı istediklerinden, kendilerine verdiği özel görevleri yerine getirdiler. Sonun bu vaktinde Mesih’in vaftiz edilmiş tüm takipçileri, onun iyi haberi duyurma ve öğrenci yetiştirme emrini yerine getirmeye çalışıyorlar (Matta 24:14; 28:19, 20). Bu işe yürekten katılmak, gökteki Babamızı sevdiğimizi ve kendimizi O’na gerçekten adadığımızı göstermenin en iyi yoludur (1. Yuhanna 5:3).

18, 19. (a) Vaftiz edilmekle açıkça ne demiş oluruz? (b) Gelecek makalede neler ele alınacak?

¹⁸ Vaftiz şüphesiz birçok nimetlere erişme imkanı sağlasa da hafife alınmaması gereken bir adımdır (Luka 14:26-33). Bu adımla, adağımızın tüm diğer sorumluluklarımızdan daha öncelikli olduğunu ifade etmiş oluruz (Luka 9:62). Vaftiz edildiğimizde aslında açıkça şunu demiş oluruz: “Bu Allah daima ve ebediyen bizim Allahımızdır; ölüme kadar o bize yol gösterecektir” (Mezmur 48:14).

¹⁹ Gelecek makalede, vaftizle bağlantılı olarak ortaya çıkabilecek başka sorular incelenecek. Bir kişinin vaftiz edilmekten kaçınması için geçerli nedenler olabilir mi? Yaş etken midir? Vaftiz olayının saygınlığına nasıl herkes katkıda bulunabilir?

Vaftizin Şartları Nelerdir?

“Vaftiz edilmeme ne engel var?” (ELÇİLER 8:36).

1, 2. Filipus Habeşistanlı bir saray memuruyla nasıl sohbete başladı? Bu adamın ruhi konularla ilgilendiğini gösteren nedir?

İSA’NIN ölümünden bir iki yıl sonra, bir saray memuru Yeruşalim’den güneye, Gazze’ye giden yolda yolculuk yapıyordu. Önünde yaklaşık 1.500 kilometrelik yorucu bir araba yolculuğu daha vardı. Bu dindar adam Habeşistan’dan Yeruşalim’e onca yolu Yehova’ya tapınmak için gelmişti. Uzun dönüş yolculuğunda, zamanını iyi değerlendirip Tanrı’nın Sözünü okuyacak kadar imanlı biriydi. Yehova bu samimi adama dikkat etti ve bir meleği aracılığıyla öğrenci Filipus’u iyi haberi ona duyurması için yönlendirdi (Elçiler 8:26-28).

² Filipus kolayca bir sohbet başlattı; çünkü Habeşistanlı memur o zamanlar âdet olduğu gibi yüksek sesle okuyordu. Dolayısıyla Filipus adamın İşaya tomarından okuduğunu fark edebildi. Basit bir soruyla adamın ilgisini uyandırdı: “Okuduğunu gerçekten anlıyor musun?” Bu soru, İşaya 53:7, 8 ayetleri üzerinde bir müzakere başlattı. Böylece Filipus “İsa hakkındaki iyi haberi ona bildirdi” (Elçiler 8:29-35).

3, 4. (a) Neden Filipus Habeşistanlı memuru hiç vakit kaybetmeden vaftiz etti? (b) Şimdi hangi soruları ele alacağız?

³ Habeşistanlı memur, İsa’nın Tanrı’nın amacındaki rolünü ve Mesih’in vaftiz edilmiş öğrencisi olmak gerektiğini kısa sürede anladı. Yol üzerinde uygun bir suya geldiklerinde Filipus’a “Vaftiz edilmeme ne engel var?” diye sordu. Tabii özel koşullar söz konusuydu. Habeşistanlı memur, Yahudiliği benimsemiş biri olarak zaten Tanrı’ya tapınan, imanlı bir adamdı. Büyük ihtimalle vaftiz edilmek için uzun bir süre başka fırsatı olmayacaktı. Daha da önemlisi bu adam Tanrı’nın kendisinden ne istediğini anlamıştı ve buna kayıtsız şartsız karşılık vermek istiyordu. Filipus ricasını memnuniyetle kabul etti ve Habeşistanlı memur vaftiz edildikten sonra “sevinç içinde yoluna devam etti.” Şüphesiz ülkesinde iyi haberin gayretli bir vaizi oldu (Elçiler 8:36-39).

⁴ Kendini adama ve vaftiz adımları hafife alınmamalı ve iyice düşünülmeliyse de, Habeşistanlı memurun örneği bazen kişilerin Tanrı’nın Sözündeki hakikati duyduktan kısa süre sonra vaftiz edildiğini gösteriyor.a O halde şu sorular üzerinde durmak uygun olacak: Vaftizden önce nasıl bir hazırlık gerekir? Yaş ne ölçüde etken olmalı? Vaftizden önce kişide nasıl bir ruhi ilerleme görülmeli? Her şeyden önemlisi, Yehova neden hizmetçilerinin bu adımı atmasını istiyor?

Ciddi Bir Söz

5, 6. (a) Geçmişte Tanrı’nın toplumu Yehova’nın sevgisine nasıl karşılık verdi? (b) Vaftiz edildiğimizde Tanrı’yla nasıl yakın bir ilişkiye sahip olabiliriz?

⁵ Yehova, İsrailoğullarını Mısır’dan kurtardıktan sonra onları “has kavm” olarak kabul etmeye, sevmeye, korumaya ve “mukaddes millet” yapmaya istekliydi. Ancak halk bu nimetlerden yararlanabilmek için Tanrı’nın sevgisine somut şekilde karşılık vermeliydi. Bunu “RABBİN bütün söylediklerini” yapmayı kabul ederek ve O’nunla bir ahit yaparak gösterdiler (Çıkış 19:4-9). Birinci yüzyılda İsa, takipçilerine bütün milletlerden insanları öğrencisi olarak yetiştirmelerini emretti ve öğretisini kabul edenler vaftiz edildiler. Tanrı’yla iyi bir ilişki için önce İsa Mesih’e iman, sonra da vaftiz edilmek gerekir (Matta 28:19, 20; Elçiler 2:38, 41).

⁶ Kutsal Yazılardaki kayıtlar, Kendisine hizmet etmek için ciddi bir söz verenleri ve bu sözü tutanları Yehova’nın desteklediğini gösteriyor. Kendini Tanrı’ya adama ve vaftiz, İsa’nın takipçilerinin Yehova’nın desteğini almak için atması gereken adımlardır. Biz O’nun yollarını izlemeye ve rehberliğine başvurmaya kararlıyız (Mezmur 48:14). Böylece Yehova da mecazi anlamda elimizden tutar ve yürümemiz gereken yolda bizi yürütür (Mezmur 73:23; İşaya 30:21; 41:10, 13).

7. Kendini adama ve vaftiz neden kişisel bir karar olmalıdır?

⁷ Bu adımları atmamızın ardındaki güdü Yehova’ya sevgimiz ve O’na hizmet etme arzumuz olmalı. Hiç kimse, sırf biri Mukaddes Kitabı yeterince incelediğini söyledi diye veya arkadaşları vaftiz edildiği için vaftiz edilmemelidir. Ana babalar ve İsa’nın diğer olgun takipçileri doğal olarak, birini kendini adamayı ve vaftizi düşünmeye teşvik edebilir. Elçi Petrus da Pentekost’ta kendisini dinleyenleri ‘vaftiz edilmeye’ teşvik etmişti (Elçiler 2:38). Ancak adağımız kişisel bir konudur ve kimse bizim yerimize karar veremez. Tanrı’nın isteğini yapma konusunda kararı kendimiz vermeliyiz (Mezmur 40:8).

Vaftize Yeterli Hazırlık

8, 9. (a) Bebek vaftizi neden Kutsal Yazılara aykırıdır? (b) Vaftizden önce gençler nasıl bir ruhi ilerleme göstermiş olmalı?

⁸ Çocuklar bilinçli bir şekilde kendilerini Tanrı’ya adayabilecek durumda mıdır? Kutsal Yazılarda vaftiz için herhangi bir yaş talebi yoktur. Ancak bebeklerin iman etmesi, imana dayanarak bir karara varması veya kendilerini Tanrı’ya adaması mümkün değildir (Elçiler 8:12). Tarihçi Augustus Neander birinci yüzyıldaki Hıristiyanlar hakkında şöyle yazdı: “Başlarda sadece yetişkinler vaftiz ediliyordu; çünkü onlar vaftiz ve imanı birbiriyle yakından bağlantılı olarak görüyorlardı” (General History of the Christian Religion and Church).

⁹ Gençlere gelince, bazıları daha çok zamana ihtiyaç duyarken, başkaları nispeten küçük yaşta ruhi düşünüşe sahip olabilir. Ancak yetişkinlerde olduğu gibi bir genç de vaftiz edilmeden önce Yehova’yla kişisel bir ilişki geliştirmeli, Kutsal Yazıların temel öğretilerini doğru bir şekilde anlamış olmalı ve kendini Yehova’ya adamanın neler içerdiğini net şekilde kavramalıdır.

10. Kendini adama ve vaftizden önce hangi adımlar atılmalıdır?

¹⁰ İsa öğrencilerine, emrettiği her şeyi yenilere öğretmelerini söylemişti (Matta 28:20). Dolayısıyla yeniler en başta hakikat hakkında tam bilgi almalıdır, bu bilgi onların Yehova’ya ve Sözüne iman geliştirmelerine yardım edecektir (Romalılar 10:17; 1. Timoteos 2:4; İbraniler 11:6). Sonra, Kutsal Yazılardaki hakikat kişinin yüreğine eriştiğinde onun tövbe etmesine ve önceki yaşam tarzından dönmesine yol açar (Elçiler 3:19). Son olarak kişi kendini Yehova’ya adamayı ve İsa’nın emrettiği gibi vaftiz edilmeyi ister.

11. Vaftizden önce duyuru faaliyetine düzenli olarak katılmak neden önemlidir?

¹¹ Vaftize giden yolda başka önemli bir adım, Gökteki Krallığın iyi haberini duyurma işine katılmaktır. Bu son günlerde Yehova’nın toplumuna verdiği en önemli iş budur (Matta 24:14). Vaftiz edilmemiş müjdeciler bu şekilde başkalarına kendi inançları hakkında konuşmanın sevincini tadabilir. Bu işe katılmaları onları vaftizden sonra tarla hizmetine düzenli olarak ve gayretle katılmaya da hazırlar (Romalılar 10:9, 10, 14, 15).

Sizi Vaftiz Edilmekten Alıkoyan Bir Şey Var mı?

12. Bazıları neden vaftiz edilmekten kaçınabilir?

¹² Bazıları, vaftizin beraberinde getirdiği sorumluluğu üstlenmekten çekindiğinden vaftiz edilmek istemeyebilir. Yehova’nın standartlarına uymak için yaşamlarında önemli değişiklikler yapmaları gerekeceğini fark ederler. Ya da vaftizden sonra Tanrı’nın taleplerine göre yaşamanın kendilerine zor gelmesinden korkabilirler. Hatta bazıları “Belki bir gün kötü bir şey yaparım ve cemaatten çıkarılırım” diye düşünebilir.

13. İsa’nın zamanında bazılarını onun takipçisi olmaktan alıkoyan neydi?

¹³ İsa’nın zamanında bazıları için kişisel çıkarları ve aile bağları, onun öğrencisi olmalarına engel oldu. Bir yazıcı, İsa nereye giderse gitsin onu izleyeceğini söyledi. Fakat İsa bazen geceyi geçirecek bir yerinin bile olmadığını açıkladı. İsa kendisini dinleyen başka birini takipçisi olmaya davet ettiğinde, adam önce babasını ‘gömmesi’ gerektiğini söyledi. Bu adam büyük ihtimalle, İsa’yı izleyip zamanı geldiğinde bu ailevi sorumluluğunu üstlenmektense babası ölene kadar evde kalıp beklemeyi tercih etmişti. Son olarak üçüncü biri de, İsa’yı izlemeden önce ev halkıyla ‘vedalaşması’ gerektiğini söyledi. İsa bu tür bir ertelemeyi ‘geride kalanlara bakmak’ olarak niteledi. Bundan, bugünün işini yarına bırakmak isteyenlerin, İsa’nın takipçilerine özgü sorumluluklarından kaçmak için her zaman bahaneler bulabileceği anlaşılıyor (Luka 9:57-62).

14. (a) Petrus, Andreas, Yakub ve Yuhanna, İsa’dan ‘insan yakalama’ daveti aldıklarında nasıl karşılık verdiler? (b) İsa’nın boyunduruğunu kabul etmekten neden çekinmemeliyiz?

¹⁴ Petrus, Andreas, Yakub ve Yuhanna’nın örneği ise bunun tam tersiydi. İsa onları kendisini izlemeye ve ‘insan yakalamaya’ davet ettiğinde, Mukaddes Kitaba göre “hemen ağları bırakıp onun peşinden gittiler” (Matta 4:19-22). Onlar hemen karar vermekle, İsa’nın sonradan söylediği şu sözleri kişisel olarak yaşadılar: “Boyunduruğumu yüklenin ve benden öğrenin; ben yumuşak başlı ve alçakgönüllüyüm. Böylece rahata kavuşursunuz. Evet, boyunduruğum rahat taşınır ve yüküm hafiftir” (Matta 11:29, 30). Vaftiz beraberinde boyunduruğa benzer sorumluluklar getirse de, İsa bunun bizi çok rahatlatacağına ve taşınabilir bir boyunduruk olduğuna dair güvence verdi.

15. Musa ve Yeremya’nın örnekleri Tanrı’nın desteğine güvenebileceğimizi nasıl gösteriyor?

¹⁵ Vaftizin beraberinde getirdiği sorumlulukları taşıyamama korkusu elbette normaldir. Musa da Yeremya da başlangıçta kendilerini Yehova’nın verdiği görevleri başaramayacak kadar aciz hissettiler (Çıkış 3:11; Yeremya 1:6). Tanrı onları nasıl rahatlattı? Musa’ya “ben seninle olacağım” dedi. Yeremya’ya da “seni kurtarmak için ben seninle beraberim” diye söz verdi (Çıkış 3:12; Yeremya 1:8). Biz de Tanrı’nın desteğine güvenebiliriz. Tanrı sevgisi ve O’na güven, adağımıza göre yaşayıp yaşayamayacağımıza dair duyduğumuz şüphelerin üstesinden gelmemize yardım edebilir. Elçi Yuhanna “sevgide korku yoktur, mükemmelliğe erişmiş sevgi korkuyu barındırmaz” diye yazdı (1. Yuhanna 4:18). Küçük bir çocuk yalnız yürümekten korkabilir, fakat babasının elini tutarak yürüdüğünde kendini güvende hisseder. Benzer şekilde biz de Yehova’ya tüm yüreğimizle güvenirsek, O Kendisiyle yürürken ‘yollarımızı doğrultacağına’ söz veriyor (Süleyman’ın Meselleri 3:5, 6).

Saygın Bir Olay

16. Vaftiz edilirken neden suya tamamen daldırılmak gerekir?

¹⁶ Genelde vaftizden önce Kutsal Yazılara dayanan ve vaftizin önemini açıklayan bir konuşma yapılır. Bu konuşmanın sonunda adaylardan iki vaftiz sorusuna cevap vererek imanlarını açıkça bildirmeleri istenir (Romalılar 10:10; sayfa 22’deki çerçeveye bakın). Sonra adaylar İsa’nın örneğine uygun şekilde suya daldırılarak vaftiz edilir. Mukaddes Kitap, İsa’nın vaftiz edildikten sonra ‘sudan çıktığını’ gösterir (Matta 3:16; Markos 1:10). Dolayısıyla, vaftizci Yahya’nın İsa’yı suya tamamen daldırdığı açıktır.b Suya tamamen daldırılmak yaşamımızdaki çarpıcı değişimin uygun bir simgesidir: Mecazi anlamda eski hayatımız sona erer ve Tanrı’nın hizmetinde yeni bir hayata başlarız.

17. Hem vaftiz adayları hem de izleyiciler bu olayın saygınlığına nasıl katkıda bulunabilirler?

¹⁷ Vaftiz hem ciddi hem de sevinç veren bir olaydır. Mukaddes Kitap, İsa’nın Yahya tarafından Ürdün Irmağı’nda suya daldırıldığında dua ettiğini gösterir (Luka 3:21, 22). Bu örnekle uyumlu olarak, bugün de vaftiz adayları saygın bir tutum sergilemeli. Ayrıca Mukaddes Kitap bizi günlük yaşamımızda ölçülü giyinmeye teşvik ettiğinden, özellikle vaftiz günümüzde bu öğüde çok daha dikkat etmeliyiz! (1. Timoteos 2:9). İzleyiciler de vaftiz konuşmasını dikkatle dinleyerek ve vaftizi düzen içinde izleyerek gereken saygıyı gösterebilirler (1. Korintoslular 14:40).

Vaftiz Edilmiş Öğrencilerin Tattığı Nimetler

18, 19. Vaftiz beraberinde hangi ayrıcalıkları ve nimetleri getirir?

¹⁸ Kendimizi Tanrı’ya adadığımızda ve vaftiz edildiğimizde eşsiz bir ailenin parçası oluruz. En başta Yehova, Babamız ve Dostumuz olur. Vaftizimizden önce Tanrı’ya yabancılaşmış durumdaydık, şimdiyse O’nunla barıştık (2. Korintoslular 5:19; Koloseliler 1:20). Mesih’in fidyesi sayesinde biz Tanrı’ya yaklaşıyoruz, O da bize yaklaşıyor (Yakub 4:8). Malaki peygamber Yehova’nın Kendi ismini kullanan ve taşıyan kişilere dikkat ettiğini, onları dinlediğini ve isimlerini anılma kitabına yazdığını anlatıyor. Tanrı şöyle diyor: “Onlar benim olacaklar, . . . . ve bir adam kendine kulluk eden oğlunu nasıl esirgerse, onları öyle esirgiyeceğim” (Malaki 3:16-18).

¹⁹ Vaftiz sayesinde, küresel kardeşler topluluğunun da parçası olabiliriz. Elçi Petrus, İsa’ya, özveride bulunan takipçilerinin hangi nimetleri alacaklarını sorduğunda İsa şu güvenceyi vermişti: “Benim ismim uğrunda evler, kardeşler, babalar, anneler, çocuklar ya da tarlalar bırakan herkes bunların kat kat fazlasını elde edecek ve sonsuz yaşamı miras alacak” (Matta 19:29). Petrus bundan yıllar sonra, “dünyada” gitgide gelişen ‘kardeşler topluluğundan’ söz etti. Petrus sevgi dolu kardeşler topluluğunun desteğini ve nimetlerini kişisel olarak tattı, biz de tadabiliriz (1. Petrus 2:17; 5:9).

20. Vaftiz sayesinde hangi harika ümidimiz olur?

²⁰ Bundan başka, İsa kendisini izleyenlerin ‘sonsuz yaşamı miras alacağını’ söyledi. Evet, kendimizi adamamız ve vaftizimiz sayesinde, “gerçek yaşama,” yani Tanrı’nın yeni dünyasında sonsuz yaşama ‘sımsıkı bağlanma’ ümidimiz de olur (1. Timoteos 6:19). Kendimize ve ailemize gelecek için bundan daha iyi bir temel hazırlayabilir miyiz? Bu harika ümit “daima ve ebediyen Allahımız RABBİN ismile” yürümemizi mümkün kılacak (Mika 4:5).

[Dipnotlar]