“İşlerini RABBE Bırak”

Niyetlerimiz, düşüncelerimizin işleyişi sonucunda oluşur ve bu, yüreğimizde gerçekleşen bir süreçtir. Genellikle niyetlerin ardından işler gelir. Peki sonuçta niyet ettiklerimizi başarabilecek miyiz? Süleyman şöyle der: “Kendi işlerini RABBE bırak, ve niyetlerin yerine gelir” (Süleyman’ın Meselleri 16:3). İşlerimizi Yehova’ya bırakmak demek, O’na güvenmek, kendimizi O’nun eline teslim etmek, yükümüzü mecazi anlamda kendi omzumuzdan indirip O’nun omzuna bırakmak demektir. Mezmur yazarı şunları söyledi: “Yolunu RABBE bırak ve ona güven; O da yapacaktır” (Mezmur 37:5).

Ancak niyetlerimizin yerine gelmesi için bunların Tanrı’nın Sözüyle uyumlu olması ve ardında iyi güdüler yatması gerek. Ayrıca yardım ve destek görmek için Yehova’ya dua etmeli ve Mukaddes Kitabın öğüdüne uymak için vicdanımızın sesini dinleyerek, elimizden geldiğince çaba göstermeliyiz. Özellikle sınavlar veya zorluklarla karşılaştığımızda ‘yükümüzü Yehova’ya bırakmamız’ önemlidir, çünkü ‘O bize destek olacaktır.’ Gerçekten de O, “salihi asla sarsılmağa bırakmaz” (Mezmur 55:22).

“Adamın Yüreği Kendi Yolunu Tasarlar”

İnsan doğruyu yanlışı seçebilecek şekilde, özgür iradeyle yaratıldı (Tesniye 30:19, 20). Mecazi yüreğimiz farklı seçenekleri değerlendirip bunlardan bir ya da birkaçını hedef edinme özelliğine sahiptir. Süleyman seçimler yapmanın bizim sorumluluğumuz olduğunu şu sözlerle belirtti: “Adamın yüreği kendi yolunu tasarlar.” Bunu yaptıktan sonra “onun adımını RAB kılavuzlar” (Süleyman’ın Meselleri 16:9). Yehova adımlarımıza rehber olabileceği için, ‘tasarılarımızı yerine getirirken’ O’nun yardımını istersek hikmetli davranmış oluruz.

Daha önce değinildiği gibi, yürek aldatıcıdır ve yanlış bir mantık yürütebilir. Örneğin kişi suç işleyebilir ve yürek kendini haklı çıkarmaya çalışarak rahatlama yoluna gidebilir. Günahkâr yolunu bırakmak yerine kişi, Tanrı’nın sevgi dolu, iyi, merhametli ve bağışlayıcı olmasının ardına saklanabilir. Böyle biri yüreğinden şunları geçirmektedir: “Allah unuttu, yüzünü örttü, hiç görmiyecektir” (Mezmur 10:11). Ancak Tanrı’nın merhametini böyle hafife almak hem uygun değildir hem de tehlikelidir.