Kadın

Tanım: Erişkin dişi insan. Kadın için kullanılan İbranice sözcük işşa’dır ve sözcük anlamıyla “dişi adam” demektir.

Kutsal Kitaba göre kadın değersiz ve ikinci sınıf insan mıdır?

Başl. 2:18: “Yehova Tanrı daha sonra, ‘Adamın tek başına olması iyi değildir’ dedi. ‘Ona, kendisini tamamlayacak bir yardımcı yapacağım.’” (Bu sözler Tanrı’nın adamı kadından daha üstün biri olarak tanımladığını göstermez. Bunun yerine, kadının Tanrı’nın düzenlemesine uygun olarak erkeği tamamlayacak niteliklere sahip olacağını ifade eder. Onlar bir bütünün birbirini tamamlayan iki kısmı gibi olacaktı. Dolayısıyla kadınların öne çıkan bazı özellikleri olduğu gibi erkeklerin de öne çıkan farklı özellikleri vardır [1. Korintoslular 11:11, 12 ile karşılaştırın].)

Başl. 3:16: “[Tanrı] Kadına da şunu dedi: ‘Gebelikte çekeceğin sıkıntıları çok artıracağım; sancılar içinde çocuk doğuracaksın. Kocana aşırı düşkün olacaksın, o da sana hâkim olacak.’” (Âdem ile Havva’nın günah işlemesinden sonra bildirilen bu sözler erkeklerin yapması gerekeni belirtmek amacıyla söylenmemişti; artık bencillik yaşamlarının bir parçası haline geldiğinden, Yehova önceden görme yeteneğiyle onların nasıl davranacağını bildirmişti. Kutsal Kitapta daha sonra geçen başka kayıtlar da erkeklerin böyle bencilce sürdürdükleri hâkimiyetin mutsuzluk veren sonuçlarını anlatır. Tanrı’nın Sözü böyle davranışların O’nun tarafından onaylandığını ya da örnek alınması gerektiğini asla söylemez.)

Erkeğe reisliğin verilmesi kadını aşağılar mı?

Reisliğe boyun eğmek aslında aşağılayıcı bir şey değildir. Yehova “kargaşa değil barış Tanrısıdır”; reislik uygulaması da işlerin düzen içinde yürümesini sağlar (1. Kor. 14:33). İsa Mesih de Yehova Tanrı’nın reisliğine boyun eğer ve bu ilişki ona büyük mutluluk verir (Yuhn. 5:19, 20; 8:29; 1. Kor. 15:27, 28).

Erkeğe ailede ve cemaatte göreceli bir reislik verilmiştir. Tanrı erkeğe kadın üzerinde mutlak bir yetki vermedi; erkek reisliğini kullanma şekli konusunda başı olan İsa Mesih’e ve Tanrı’ya hesap vermelidir (1. Kor. 11:3). Ayrıca kocalara “karılarını her zaman kendi bedenleri gibi sevme” ve karılarına ‘değer verme’ emri verildi (Efes. 5:28; 1. Pet. 3:7). Tanrı’nın evli çiftlerle ilgili düzenlemesinde, kocanın cinsel ihtiyaçları karısınınkinden önce gelmez (1. Kor. 7:3, 4). Faziletli kadının Kutsal Kitapta anlatılan rolü, onun ev halkı ve tüm toplum için çok değerli olduğunu vurgular. Bu ona, kocasının reisliğini kabul ettiğini gösterirken, kendi başına kararlar verebileceği geniş bir alan tanır (Özd. 31:10-31). Kutsal Kitap çocuklara sadece babalarına değil annelerine de saygılı olmalarını emreder (Efes. 6:1-3). Ayrıca dul kadınların ihtiyaçlarıyla ilgilenilmesini özellikle belirtir (Yak. 1:27). Dolayısıyla İsa’nın gerçek takipçileri arasındaki kadınlar kendilerini güvende hisseder; birey olarak takdir edildiklerini bilerek sürdürdükleri hizmetten doyum alırlar.

Tanrı’nın gözünde kadının konumunun saygınlığını belli eden bir başka nokta da, Yehova’nın, sadık ruhi varlıklardan oluşan teşkilatına bir “kadın,” Kendi eşi ve oğullarının annesi olarak değinmesidir (Vah. 12:1; Gal. 4:26). Ayrıca İsa Mesih’in ruhla meshedilmiş takipçilerinden oluşan cemaati bir geline benzetilir (Vah. 19:7; 21:2, 9). Ruhi açıdan bakıldığında, Mesih’le birlikte gökteki Krallığa çağrılanlar arasında kadın erkek ayrımı yoktur (Gal. 3:26-28).

Kadınlar vaiz olabilir mi?

Kutsal Kitapta bir cemaate gözetmenlik etmek için görevlendirilen kişilerin erkek olduğu görülür. İsa Mesih’in 12 elçisinin hepsi erkekti; daha sonra cemaatlerde gözetmen ve hizmet görevlisi olarak tayin edilen kişiler de erkekti (Mat. 10:1-4; 1. Tim. 3:2, 12). Kadınlara cemaat ibadetlerinde ‘tam bir uysallıkla ve sessizce öğrenmeleri’ öğütlenir, yani cemaatte erkeklerin yetkisi hakkında kuşku uyandıracak sözler söylememelidirler. Ayrıca ibadetlerde ‘konuşma yapmamaları,’ yani erkeklerin yetkisine boyun eğmediklerini ima eder şekilde konuşmamaları söylenmiştir (1. Tim. 2:11, 12; 1. Kor. 14:33, 34). Dolayısıyla, kadınların cemaat faaliyetlerine katkısı çok değerli olsa da, onların cemaati yönetmesi gibi bir düzenleme yoktur. Yeterli durumdaki erkekler varken kadının cemaate önderlik edip bir vaiz olarak öğretim vermesi söz konusu değildir.

Peki kadınlar cemaat ibadetleri dışında iyi haberi duyuran vaizler olabilirler mi? MS 33’ün Pentekost gününde kutsal ruh hem erkeklerin hem de kadınların üzerine dökülmüştü. Elçi Petrus bu olayı açıklarken Yoel 2:28, 29’daki şu sözlerden alıntı yaptı: “Tanrı diyor ki, ‘Son günlerde, her türlü insanın üzerine ruhumdan dökeceğim; oğullarınız ve kızlarınız peygamberlik edecekler; gençleriniz görüntüler, yaşlılarınız rüyalar görecekler. O günlerde hem erkek hem de kadın kullarımın üzerine ruhumdan dökeceğim, onlar da peygamberlik edecekler’” (Elçi. 2:17, 18). Bugün de aynı şekilde Tanrısal hizmete katılan kadınlar iyi haberi evden eve duyururlar ve Kutsal Kitap tetkikleri idare ederler (Ayrıca Mezmur 68:11; Filipililer 4:2, 3’e bakın).

İsa’nın takipçisi kadınlar neden bazı durumlarda başını örter?

1. Kor. 11:3-10: “Her erkeğin başı Mesih, kadının başı erkek, Mesih’in başı da Tanrı’dır. . . . . Dua ederken ya da peygamberlik sözü bildirirken başını örtmeyen her kadın da kendi başını küçük düşürür . . . . Erkek başını örtmemelidir, çünkü kendisi Tanrı’nın yansımasıdır, O’na onur kazandırır; kadın da erkeğe onur kazandırır. Erkek kadından değil, kadın erkekten olmuştur. Yine, erkek kadın için değil kadın erkek için yaratılmıştır. Bu yüzden de kadın, meleklerden ötürü, yetkiye boyun eğişinin bir işaretini başında taşımalıdır.” (İsa’nın takipçisi bir kadın gerektiğinde başını örterek Tanrı’nın koyduğu reislik düzenlemesine saygısını gösterir. Mesih teokratik reislik düzenlemesine saygı gösterdiğine göre erkek ve kadın da böyle yapmalıdır. İlk erkek olan Âdem bir kadından doğmadı, Tanrı tarafından yaratıldı. Oysa Tanrı Havva’yı yaratırken Âdem’in kaburga kemiğini kullandı ve onun Âdem için bir yardımcı olacağını söyledi. Dolayısıyla kadından daha önce yaratılmış olan erkeğe reislik konumu verilmiştir. Ailesiyle ilgili konularda erkeğe reislik edecek görünür biri olmadığından o, reislik açısından “Tanrı’nın yansımasıdır,” bu nedenle “dua ederken ya da peygamberlik sözü bildirirken” başını örtmez. Fakat kadın “dua ederken ya da peygamberlik sözü bildirirken” başını örtmezse, erkeğin Tanrı tarafından belirlenmiş konumuna saygısızlık etmiş ve onu küçük düşürmüş olur. Yehova’nın kadına benzer teşkilatının üyeleri olan melekler bile, İsa’nın takipçisi sadık kadınların başında “yetkiye boyun eğişinin” işaretini gördüğünde kendilerinin de Yehova’ya boyun eğmeleri gerektiğini hatırlar.)

Bir kadının ne zaman başını örtmesi gerekir?

1. Korintoslular 11:5’te belirtildiği gibi “dua ederken ya da peygamberlik sözü bildirirken.” Bu onun tek başına dua ederken ya da Kutsal Kitaptaki peygamberlik sözleri hakkında başkalarıyla sohbet ederken başını örtmesi gerektiği anlamına gelmez. Fakat tapınmayla ilgili normalde kocasının ya da vaftiz edilmiş bir biraderin yapması gereken bir görevi yerine getiriyorsa, erkeğin reisliğine saygı duyduğunun görünür bir işareti olarak başını örtmelidir. Kocasının bulunduğu bir ortamda, kişisel olarak ya da başkaları adına yüksek sesle dua ederken ve bir Kutsal Kitap tetkiki idare ederek öğretim verirken başını örtmelidir; kocası imanını paylaşmasa bile aynı şey geçerlidir. Çocuklarına Kutsal Kitabı öğretmek konusunda yetkiye sahip olduğundan, kocasının bulunmadığı bir ortamda vaftiz edilmemiş çocuklarıyla birlikte dua ederken ya da tetkik yaparken kadının başını örtmesine gerek yoktur. Vaftizli bir biraderin hazır bulunması ya da gezici gözetmenin hemşireye eşlik etmesi gibi ender durumlarda, kadın önceden programlanmış bir tetkik idare ediyorsa başını örtmelidir, fakat duayı birader yapmalıdır.

Kadınların makyaj yapması ya da takı kullanması uygun mu?

1. Pet. 3:3, 4: “Sizin süsünüz, saç örgüleri, altın takılar ya da elbiselerle, dış görünüşte değil, yüreğinizdeki gizli insanda olsun; çünkü onun bozulmayan giysisi, Tanrı’nın gözünde çok değerli olan sakin ve yumuşak başlı ruhtur.” (Bu sözler kadınların hiç süslenmemesi gerektiği anlamına mı gelir? Tabii ki hayır. Tıpkı ayette elbiseden söz edilmesinin kadınların elbise giymemesi gerektiği anlamına gelmeyeceği gibi. Bunun yerine bu sözler, kadınların giyim kuşam konusunda dengeli bir tutuma sahip olması ve ruhi güzelliğe daha çok önem vermesi gerektiğine dikkat çeker.)

1. Tim. 2:9, 10: “Kadınların da özel saç örgüleri, altın ya da inciler veya çok pahalı elbiselerle değil, düzgün kıyafetler içinde ölçülü ve sağduyulu bir tutumla, Tanrı’ya bağlı olduğunu söyleyen kadınlara yaraşır şekilde, iyi işlerle kendilerini süslemelerini isterim.” (Tanrı için asıl önemli olan hangisidir? Kişinin dış görünüşü mü yoksa yürek durumu mu? Bir kadın hiç makyaj yapmadığı ve takı kullanmadığı halde ahlaksızlık yapıyorsa, Tanrı ondan hoşnut olur mu? Yoksa Tanrı makyaj ve takı kullanımı konusunda ölçülü ve sağduyulu olan, kendini öncelikle Tanrısal niteliklerle ve İsa’nın takipçilerine yaraşır davranışlarla süsleyen kadınları mı onaylar? Yehova şöyle diyor: “Tanrı insanın gördüğü gibi görmez; çünkü insan görünüşe bakar oysa Yehova yüreğe bakar” [1. Sam. 16:7].)

Özd. 31:30: “Çekicilik aldatıcı, güzellik boş olabilir; fakat Yehova’dan korkan kadın övülmeyi hak eder.”