Ağabeyim Emmanuel Paterakis, aynı vaizden Yehova’nın Şahitleri tarafından yayımlanan Where Are the Dead? (Ölüler Nerede Bulunuyor?) başlıklı küçük kitabı almış.b

Ağabeyimin vaaz etme işindeki coşkusu ve heyecanı benim için bir teşvik kaynağıydı. Çok geçmeden, polis, ailemizle özel olarak ilgilenmeye başladı. Düzenli olarak gündüz ya da gece herhangi bir vakitte evimize gelerek Emmanuel’i soruyor ya da yayın bulmak için arama yapıyorlardı. Bir olay hâlâ hafızamda canlılığını koruyor; bizi kiliseye dönmeye ikna etmek amacıyla bir papaz evimize gelmişti. Emmanuel Mukaddes Kitaptan Tanrı’nın isminin Yehova olduğunu gösterdiğinde, papaz Mukaddes Kitabı onun elinden kapıp tehdit edercesine ağabeyimin yüzüne doğru sallayarak, “Bu kitap seni mahvetti!” diye bağırmıştı.

Emmanuel 1940’ta zorunlu bir hizmeti reddettiği için tutuklandı ve Arnavutluk cephesine gönderildi. Onunla temasımızı yitirdik ve öldüğünü düşünmeye başladık. Fakat iki yıl sonra beklenmedik bir şekilde kendisinden mektup aldık; mektup hapishaneden geliyordu. Yaşıyordu ve iyiydi! Bu mektupta belirttiği ayetlerden biri o zamandan beri silinmez şekilde zihnime kazınmıştır; ayet şuydu: “RABBİN gözleri, yürekleri kendisi ile bütün olanlar uğrunda kuvvetli olduğunu göstermek için bütün yeryüzünde fırlanır.” (II. Tarihler 16:9) Böyle bir teşvike o kadar ihtiyacımız vardı ki!

Emmanuel hapishanedeyken bazı kardeşlerden beni ziyaret etmelerini istemiş.

Emmanuel hapishaneden çıktıktan sonra, seyahat eden nazır olarak Atina’daki cemaatleri ziyaret etmeye başladı. 1947’de ben de oraya gittim.