Dr. Stanton E. Samenow şu anki caydırıcı yöntemler hakkında şöyle yazıyor: “[Suç işleyen kişi] hapis yattıktan sonra daha akıllı ve daha tedbirli hale gelebilirse de başkalarını sömürmeye devam eder ve suç işler. İşlediği suçu tekrarlayan kişilerle ilgili istatistikler sadece, kişinin [tekrar] yakalanacak kadar dikkatsiz olup olmadığını göstermeye yarıyor.” Aslında hapishaneler suç işleyen kişilerin antisosyal becerilerini geliştirmesine istemeden yardım ederek onlar için okul görevi görebiliyor. (7. sayfadaki “‘Suç Okulları’ mı?” başlıklı çerçeveye bakın.)

Üstelik birçok suç cezasız kalıyor ve bunun sonucunda suçlular, suç işlemeye değdiği sonucuna varıyor. Bu da onların cesaretini ve kararlılığını artırabiliyor. Bir zamanlar, hikmetli bir yönetici şöyle yazmıştı: “Mademki kötü işe karşı hüküm çabuk yapılmıyor, âdem oğullarının yüreği bundan ötürü kötülük etmek için kendi içlerinde cesaret buluyor” (Vaiz 8:11).

Suç İnsanın İçinde Başlar

Mukaddes Kitap kişinin koşullarına değil, içindeki insana dikkat çeker. Yakub 1:14, 15 şöyle der: “Herkes arzusunun kendisini ayartıp sürüklemesi sonucu sınanır. Arzu gebe kaldığında günah doğurur.” Bir kişi kötü düşünceler üzerinde düşündüğünde kötü arzular geliştirir. Bu da zararlı davranışlara yol açabilir. Örneğin pornografik görüntülere arada bir bakmak kişinin cinsel ilişkiyi saplantı haline getirmesine ve en sonunda, belki de suç işleyerek fantezilerini gerçekleştirmesine yol açabilir.

Dikkate alınması gereken bir diğer etken dünyanın kişisel çıkarlara, paraya, zevke ve arzuları hemen tatmin etmeye odaklanmış olmasıdır. Mukaddes Kitap zamanımız hakkında önceden şöyle demiştir: ‘Son günlerde insanlar, kendini seven, parayı seven, azgın, iyilik düşmanı, Tanrı yerine zevki seven kişiler olacaklar’ (2. Timoteos 3:1-5). Ne yazık ki dünya filmler, video oyunları, yayınlar ve kötü örnekler aracılığıyla tüm bu özellikleri körüklüyor ve bunun sonucunda daha çok suç işleniyor.b