1, 2. (a) Davut hangi tehlikeyle karşı karşıya kaldı? (b) Hangi mezmurları inceleyeceğiz?

KRAL DAVUT İsrail’de bir süredir hüküm sürmektedir, fakat şimdi tehlikeli bir durumla karşı karşıyadır. Sinsice planlar yapan oğlu Abşalom kendini kral ilan etmiştir ve Davut Yeruşalim’den ayrılmak zorunda kalır. Ayrıca yakın bir arkadaşının da ihanetine uğramıştır ve şimdi birkaç sadık kişiyle birlikte Zeytinlik Dağında ağlaya ağlaya yalınayak yürümektedir. Ayrıca Kral Saul’un evinde yaşayan bir aileden olan Şimei ona lanet okur ve taş toprak atar (2. Sam. 15:30, 31; 16:5-14).

² Yaşadığı bu sıkıntı Davut’un keder ve utanç içinde ölüler diyarına inmesiyle mi sonuçlanacaktı? Hayır, çünkü Davut Yehova’ya güveniyordu. Davut’un, kaçışıyla ilgili kaleme aldığı 3. Mezmur’dan bunu açıkça görebiliriz.

‘Birçok Kişi Bize Karşı Ayaklandığında’

3. Mezmur 3:1, 2’den de görüldüğü gibi Davut nasıl bir durumdaydı?

³ Bir haberci Davut’a “İsrailoğulları Abşalom’un tarafına geçti” der (2. Sam. 15:13). Davut, Abşalom’un nasıl bu kadar çok kişinin desteğine sahip olduğunu merak ederek şöyle sorar: “Ah Yehova, düşmanlarım neden bu kadar çoğaldı? Neden bunca kişi bana karşı ayaklandı? Benim için diyorlar ki, ‘Tanrı onu kurtarmaz’” (Mezm. 3:1, 2). İsrailoğullarından birçoğu, Yehova’nın Davut’u Abşalom ve destekçilerinin elinden kurtarmayacağını düşünür.

4, 5. (a) Davut hangi şeyden emindi? (b) “Başımı dik tutansın” sözleri ne anlama gelir?

⁴ Fakat Davut korkmaz, çünkü Yehova’ya tam bir güven duyar. Şöyle der: “Yine de ey Yehova, Sen etrafımda kalkansın, onurum Sensin, başımı dik tutansın” (Mezm. 3:3). Davut, bir kalkanın askeri koruduğu gibi Yehova’nın da kendisini koruyacağından emindir. Evet, yaşlı kral kaçarken başı örtülü ve öne eğiktir. Fakat Yüce Tanrı, Davut’un durumunu değiştirerek onu yüceltecektir. Yehova onun doğrulmasını, başını kaldırıp yeniden dik tutmasını sağlayacaktır. Davut, kendisine cevap vereceğinden emin bir şekilde Tanrı’ya seslenir. Siz de Yehova’ya böyle bir güven duyuyor musunuz?

⁵ Davut “başımı dik tutansın” sözleriyle, beklediği yardımın Yehova’dan geleceğini belirtir. Başka bir çeviride ayet şöyle geçer: “Fakat Sen, EY RABBİM, beni tehlikeden her zaman korursun; bana zafer kazandıran ve cesaret veren Sensin” (Today’s English Version). Bir başvuru kaynağı “başımı dik tutansın” ifadesi hakkında şöyle diyor: “Tanrı . . . . birinin ‘başını’ dik tuttuğunda, ona ümit ve güven aşılar.” Davut İsrail tahtını bırakmak zorunda kaldığından ümitsizliğe kapılmak için geçerli nedenlere sahiptir. Ancak Tanrı’nın onun ‘başını dik tutması’, yeniden cesaret kazanmasını, kendini güvende hissetmesini ve Tanrı’ya tam bir güven duymasını sağlayacaktır.

‘Yehova Cevap Verecek!’

6. Davut neden duasının Yehova’nın kutsal dağından cevaplanacağını söyledi?

⁶ Yehova’ya bel bağlayan ve kendini güvende hisseden Davut sözlerine şöyle devam eder: “Ben Yehova’ya seslenirim, kutsal dağından bana cevap verir” (Mezm. 3:4). Tanrı’nın bulunduğu yeri simgeleyen ahit sandığı Davut’un emri üzerine Sion Dağına götürülmüştü (2. Samuel 15:23-25’i okuyun). Dolayısıyla Davut’un, duasının Yehova’nın kutsal dağından cevaplanacağını söylemesi yerindedir.

7. Davut neden hiç korkuya kapılmadı?

⁷ Duasının mutlaka cevaplanacağından emin olan Davut korkuya kapılmaz. Bunun yerine şöyle der: “Ben yatıp uykuya dalacağım; desteğim Yehova’dır, mutlaka uyanacağım” (Mezm. 3:5). Ani bir saldırıya uğrama olasılığının en yüksek olduğu zaman olan geceleri bile Davut uyumaktan korkmaz. Uyanacağından emindir, çünkü geçmişte yaşadıkları Tanrı’nın desteğine güvenebileceğinden tamamen emin olmasını sağlamıştır. Eğer biz de ‘Yehova’nın yoluna’ bağlı kalır ve O’nu asla bırakmazsak böyle bir güven duyabiliriz (2. Samuel 22:21, 22’yi okuyun).

8. Mezmur 27:1-4, Davut’un Tanrı’ya güvendiğini nasıl gösteriyor?

⁸ Davut’un Tanrı’ya tam bir güven duyduğu başka bir mezmurdan da görülmektedir. O mezmurda Davut’un ilhamla kaleme aldığı şu sözler geçer: “Yehova ışığım, kurtarıcımdır. Beni kim korkutabilir? Yehova, yaşamımın hisarıdır. Beni kim dehşete düşürebilir? . . . . Karşımda bir ordu kamp kursa, yüreğime korku düşmez. . . . . Yehova’dan bir şey diledim . . . İstedim ki: Yehova’nın iyiliğini görmek için, mabedine hayranlıkla bakmak için, ömrüm boyunca Yehova’nın evinde oturayım” (Mezm. 27:1-4). Siz de aynı duyguları paylaşıyorsanız ve koşullarınız izin veriyorsa, Yehova’ya tapınan kardeşlerinizle düzenli olarak bir araya gelmeye kuşkusuz özen göstereceksiniz (İbr. 10:23-25).

9, 10. Mezmur 3:6, 7’deki sözlere rağmen neden Davut’un kindar bir tutum sergilemediğini söyleyebiliriz?

⁹ Davut Abşalom’un ihanetine ve başka birçok kişinin vefasızlığına maruz kalsa da şöyle der: “On binler kuşatsa da dört yanımı, onlardan korkmayacağım. Kalk ey Yehova! Kurtar beni Ey Tanrım! Sen düşmanlarımın çenesine vurursun, kötülerin dişlerini kırarsın!” (Mezm. 3:6, 7).

¹⁰ Davut kindar bir tutum sergilemez. Eğer biri düşmanlarının ‘çenesine vuracaksa’, bu kişi Tanrı olacaktır. Kral Davut kendi yazısıyla Kanunun bir kopyasını hazırlamıştı, dolayısıyla Yehova’nın orada “Öç almak Bana aittir, cezalandırmak da” dediğini biliyordu (Tekr. 17:14, 15, 18; 32:35). Benzer şekilde ‘kötülerin dişlerini kıracak’ olan da Tanrı’ydı. Birinin dişlerini kırmak onu bir başkasına zarar veremeyecek hale getirmek anlamına gelir. Yehova ‘yüreğe baktığından’ kimlerin kötü olduğunu bilir (1. Sam. 16:7). Kötülerin başında gelen Şeytan’a karşı tavır alabilmemiz için gereken imanı ve gücü verdiği için Tanrı’ya gerçekten de çok minnettarız. Çok yakında dipsiz derinliklere atılacak olan Şeytan yok olmaya mahkûm, kükreyen fakat dişsiz bir aslan gibi olacak (1. Pet. 5:8, 9; Vah. 20:1, 2, 7-10).

‘Kurtuluş Yehova’dan Gelir’

11. Neden iman kardeşlerimiz için dua etmeliyiz?

¹¹ Davut çok ihtiyaç duyduğu kurtuluşu sadece Yehova’nın sağlayabileceğinin farkındadır. Fakat o sadece kendini düşünmez, Yehova’nın onayına sahip halkını da düşünür. Davut yerinde olarak ilahisini ilhamla kaleme aldığı şu sözlerle bitirir: “Yehova, kurtuluş Senden gelir. Bereketin halkının üzerindedir” (Mezm. 3:8). Davut çok büyük sorunlar yaşasa da Yehova’nın halkını aklından çıkarmaz ve Tanrı’nın bereketinin onların üzerinde olacağından emindir. Bizim de iman kardeşlerimizi aklımızdan çıkarmamamız gerekmez mi? Duamızda onları da analım; cesaret toplamaları ve iyi haberi korkmadan duyurabilmeleri için Yehova’dan onlara ruhunu vermesini dileyelim (Efes. 6:17-20).

12, 13. Abşalom’un başına ne geldi? Davut nasıl karşılık verdi?

¹² Abşalom’un utanç verici ölümü başkalarına, özellikle de Davut gibi Tanrı’nın meshettiği kişilere eziyet eden herkes için bir uyarıdır (Özdeyişler 3:31-35’i okuyun). Bir savaş olur ve Abşalom’un adamları yenilgiye uğrar. Abşalom bir katırla kaçarken gür saçı büyük bir ağacın alçaktaki bir dalının çatalına dolanır. Orada çaresizce asılı kalır, sonunda Yoab gelip kalbine üç mızrak saplayarak onu öldürür (2. Sam. 18:6-17).

¹³ Peki Davut, oğlunun başına gelenleri öğrenince sevinir mi? Hayır. Aksine acı içinde dolanarak ağlamaya başlar, ‘Oğlum Abşalom! Ah oğlum, oğlum Abşalom! Keşke senin yerine ben ölseydim Abşalom, canım oğlum!’ diye feryat eder (2. Sam. 18:24-33). Davut ancak Yoab’ın sözleriyle dayanılmaz acısının üstesinden gelir. Gözünü hırs bürüdüğü için öz babasıyla, üstelik Yehova’nın meshettiği kişiyle savaşan ve kendi başına felaket getiren Abşalom için ne acı bir son! (2. Sam. 19:1-8; Özd. 12:21; 24:21, 22).