15. Saul’un küstahça işlediği hangi günah reddedilmesine yol açtı?

¹⁵ Saul’un itaatsizliği (13:1–15:35). Filistîlerin İsrailoğullarını sürekli taciz ettiği bir dönemde Saul’un cesur oğlu Yonatan bir Filistî birliğini bozguna uğratır. Filistîler de bunun öcünü almak için çok büyük bir ordu, ‘deniz kıyısındaki kum kadar çok insan’ toplayıp Mikmaş’ta ordugâh kurar. İsrail askerlerini bir tedirginlik sarar. ‘Keşke Samuel gelse de Yehova’dan rehberlik alsak’ diye düşünürler. Samuel’i beklemekten usanan Saul, yakılan kurbanı küstahça kendisi sunarak günah işler. O sırada Samuel gelir. Saul’un sudan bahanelerini reddederek ona Yehova’nın şu hükmünü bildirir: “Artık krallığın sürmeyecek. Yehova Kendi yüreğine göre bir adam bulacak; Yehova onu Kendi halkının önderi yapacak. Çünkü sen Yehova’nın emrine uymadın” (13:14).

16. Saul’un düşüncesizliği hangi sıkıntılara yol açtı?

¹⁶ Yehova’nın ismi için çok gayretli olan Yonatan, yine Filistîlerin ileri karakollarından birine saldırı düzenler. Bu sefer yanında sadece silahtarı vardır. Birlikte kısa sürede 20 adamı yere sererler. O sırada meydana gelen bir depremle kargaşa daha da büyür ve düşman bozguna uğrar. İsrail ordusu tüm gücüyle Filistîleri kovalar. Bununla birlikte Saul’un askerlere düşüncesizce içirdiği ant yüzünden zafere gölge düşer. Saul savaş bitmeden yemek yenmesini yasaklamıştır. Bu yüzden açlıktan halsiz düşen adamlar, kanını yeterince akıtmadıkları hayvanların etini yiyerek Yehova’ya karşı günah işler. Yonatan ise andı duymadığından bal yemiş ve güç kazanmıştır. O, bu andın halkın işini zorlaştıran bir kısıtlama olduğunu söyleme cesareti gösterir. İsrail’e büyük bir kurtuluş sağladığı için halk onun öldürülmesine engel olur.

17. Saul ikinci günahı üzerine nasıl tekrar reddedildi?

¹⁷ Artık Yehova’nın gaddar Amalekoğullarına verdiği hükmü gerçekleştirme zamanı gelmiştir (Tekr. 25:17-19). Onlar tamamen ortadan kaldırılmalıdır. Ne insan ne de hayvan, hiçbir canlı sağ bırakılmamalıdır. Amalekoğullarına ait hiçbir mal ganimet olarak alınmamalı, her şey tamamen yok edilmelidir. Ne var ki Saul Yehova’nın emrine itaatsizlik ederek Amalek kralı Agag’ı sağ bırakır. Ayrıca Yehova’ya kurban kesme bahanesiyle koyunların ve sığırların en iyilerini de esirger. İsrail’in Tanrısı bu duruma öyle kızar ki, Samuel aracılığıyla Saul’u ikinci kez reddettiğini bildirir. Samuel, Saul’un kendi itibarını kurtarmak için öne sürdüğü mazeretleri reddederek şöyle der: “Yehova, yakılan sunulardan ve kurbanlardan çok sözünün dinlenmesinden hoşlanmaz mı? Şunu bil ki, Yehova’ya itaat etmek kurbandan . . . . iyidir; . . . . Sen Yehova’nın sözünü reddettiğin için O da senin krallığını reddetti” (1. Sam. 15:22, 23). Bunun üzerine Saul, yalvarmak için Samuel’i tutmaya çalışırken kaftanının eteğini yırtar. Samuel, Yehova’nın da krallığı onun elinden işte böyle yırtıp alacağını ve daha iyi birine vereceğini söyler. Sonra eline bir kılıç alıp Agag’ı kendisi öldürür. Saul’un yanından ayrılır ve onunla bir daha asla görüşmez.

Filistî müttefik beyleri birleşik bir orduyla Şunem’e doğru harekete geçer. Buna karşılık Saul da Gilboa Dağı’nda mevzilenir. Panik içinde Yehova’dan rehberlik ister, fakat hiçbir cevap alamaz. ‘Keşke Samuel’le konuşabilseydim’ diye düşünür. Saul kılık değiştirerek Filistî hattının ötesine geçip En-dor’da yaşayan bir medyumu görmeye gider; böylece büyük bir günah daha işler. Medyum kadından ısrarla kendisi için Samuel’le konuşmasını rica eder. Saul hiç sorgulamadan, karşısındaki görüntünün ölmüş Samuel’e ait olduğu sonucuna varır. Fakat bu “Samuel’in” krala vereceği iyi bir haber yoktur; Saul’a ertesi gün öleceğini ve Yehova’nın dediği gibi krallığı kaybedeceğini söyler.

Saul’un önceleri Tanrı’nın ruhuna sahip mütevazı bir adam olduğunu (9:21; 11:6), fakat doğruluğa sevgisi ve Tanrı’ya imanı azaldıkça sağlıklı düşünemeyen, katı yürekli biri haline geldiğini görürüz (14:24, 29, 44). Küstahlığı, itaatsizliği ve Tanrı’ya vefasızlığı yüzünden, başta gösterdiği gayretin bir değeri kalmaz (1. Sam. 13:9; 15:9; 28:7; Hez. 18:24). İmansızlığı onu gittikçe daha güvensiz ve kıskanç biri yapar, sonunda nefret dolu bir cani haline gelir (1. Sam. 18:9, 11; 20:33; 22:18, 19). Tanrısını ve halkını hayal kırıklığına uğratan biri olarak yaşar ve öyle ölür. Saul’un yaşamı, onun gibi ‘kendini beğenme’ eğilimi gösterenler için uyarıcıdır (2. Pet. 2:10-12).