‘Sizin İş Arkadaşlarınız’

4, 5. (a) Pavlus cemaati neye benzetti; bu neden yerinde bir benzetmedir? (b) Pavlus’un benzetmesi birbirimize bakış açımız ve davranışlarımızla ilgili ne gösterir?

⁴ Yehova ‘insan olan hediyelere’ cemaatte belli bir ölçüde yetki vermiştir. Tabii, ihtiyarlar bu yetkiyi kötüye kullanmak istemez, fakat kusurlu insanlar olarak kolaylıkla böyle davranabileceklerini bilirler. O halde, sürüdeki diğer kişilere göre kendi konumları hakkında ne düşünmelidirler? Resul Pavlus’un kullandığı bir benzetmeyi ele alalım. Pavlus ‘insan olan hediyelerin’ neden verildiğini ele aldıktan sonra şöyle yazdı: “Sevgide hakikatle davranarak bütün şeylerde ona doğru büyüyelim, ki, baş odur, Mesihtir. Ondan bütün beden, birlikte terkip ve birlikte teşkil olunarak, her kısmının işlemek ölçüsüne göre bedenin her mafsalının yardımı ile kendisinin sevgide bünyanı için nema buluyor.” (Efesoslular 4:15, 16) Böylece Pavlus, ihtiyarlar ve diğer kişilerle tüm cemaati bir insan bedenine benzetiyor. Bu neden yerinde bir benzetmedir?

⁵ İnsan bedeni birçok farklı organdan oluşur, fakat sadece bir başı vardır. Bununla birlikte bedendeki hiçbir şey -bir kas, bir sinir ya da bir damar- asla yararsız değildir. Her organ değerlidir ve tüm bedenin sağlığına ve güzelliğine katkısı vardır. Benzer şekilde, cemaat de birçok farklı ‘azadan’ oluşur, fakat genç ya da yaşlı, güçlü ya da zayıf olsun, onların her biri cemaatin genel ruhi sağlığına ve güzelliğine bir katkıda bulunabilir. (I. Korintoslular 12:14-26) Hiç kimse dikkate alınmayacak kadar önemsiz olduğunu düşünmemelidir. Öte yandan, hiç kimse diğerlerinden üstün olduğunu da düşünmemeli, çünkü çobanlar ve koyunlar olarak hepimiz bedenin kısımlarıyız ve ancak bir tek başımız var: İsa Mesih. Bu nedenle, Pavlus birbirimize karşı hissetmemiz gereken sevgi, ilgi ve saygı duygularını içeren, sıcak bir tablo çizer. Bunun farkında olmak, ihtiyarların, cemaatteki rolleri konusunda alçakgönüllü ve dengeli bir görüş edinmelerine yardım eder.

6. Resul olarak belli bir yetkiye sahip olmasına rağmen Pavlus nasıl alçakgönüllü bir tutum sergiledi?

⁶ Bu ‘insan olan hediyeler,’ iman kardeşlerinin yaşamlarını ve imanlarını kontrol altında tutma amacı gütmez. Resul olarak belli bir yetkiye sahip olmasına rağmen Pavlus alçakgönüllülükle Korintoslulara şöyle demişti: “İmanınıza hâkimiyetimiz olduğundan değildir, fakat sevincinizin yardımcılarıyız; çünkü imanda duruyorsunuz.” (II. Korintoslular 1:24) Pavlus kardeşlerinin imanını ya da yaşam tarzını kontrol etmek istemedi. Gerçekten de, bunu yapmaya hiç gerek görmüyordu, çünkü bu kişilerin zaten doğruyu yapmak istedikleri için Yehova’nın teşkilatında bulunan sadık erkek ve kadınlar olduğuna güvenini ifade etti. Bu nedenle, Pavlus kendisi ve yol arkadaşı Timoteos hakkında konuşurken aslında şunu söylüyordu: ‘Bizim işimiz, Tanrı’ya sevinçle hizmet etmek üzere sizinle birlikte çalışmaktır.’ (II. Korintoslular 1:1) Ne alçakgönüllü bir tutum!

7. Alçakgönüllü ihtiyarlar cemaatteki rolleriyle ilgili neyin farkındadır; iş arkadaşları hakkında neye güvenirler?

⁷ ‘İnsan olan hediyeler’ bugün de aynı işi yapar. Onlar ‘sevinç duymamız için bizimle birlikte çalışır.’ Alçakgönüllü ihtiyarlar, Tanrı’ya sunulan hizmette başkalarının ne kadar çalışabileceğine karar vermenin kendi işleri olmadığının farkındadır. Başkalarını kutsal hizmetlerini genişletip artırmaya teşvik edebilirler, fakat Tanrı’ya sunulan hizmet istekli bir yürekten kaynaklanmalıdır. (II. Korintoslular 9:7 ile karşılaştırın.) İş arkadaşları sevinçli olursa ellerinden geleni yapacaklarından emindirler. Bu nedenle onların içten arzusu, kardeşlerinin “RABBE sevinç ile kulluk” etmesine yardım etmektir.—Mezmur 100:2.

9. Bir ihtiyar sevinçle hizmet edebilmek için diğer ihtiyarlarla ilgili nasıl bir bakış açısına sahip olmalıdır?

⁹ Kendinizi alçakgönüllü şekilde diğer ihtiyarların ‘iş arkadaşı’ olarak görmeniz, onların eşsiz yeteneklerini takdir etmenize ve sizin de sevinçle hizmet etmenize yardım edecek. Her ihtiyarın, cemaatin yararına kullanabileceği, kendine özgü yetenek ve becerileri vardır. (I. Petrus 4:10) Birisi belki öğretim konusunda yeteneklidir. Başka biri iyi bir idareci olabilir. Bir diğeri ise cana yakınlığı ve şefkatiyle son derece yaklaşılır olabilir. Dikkat edilecek nokta, hiçbir ihtiyarın bu yeteneklerin hepsine aynı ölçüde sahip olmamasıdır. Herhangi bir yeteneğe, diyelim ki öğretme yeteneğine sahip olması bir ihtiyarı diğerlerinden üstün duruma getirir mi? Kesinlikle hayır! (I. Korintoslular 4:7) Öte yandan, yeteneği yüzünden birine haset etmenize ya da diğer bir ihtiyar becerisi nedeniyle övüldüğünde kendinizi yetersiz hissetmenize hiç gerek yoktur. Unutmayın, Yehova’nın sizde gördüğü bazı yetenekler var. Tanrı bu yetenekleri geliştirmenize ve kardeşleriniz yararına kullanmanıza yardım edebilir.—Filipililer 4:13.