Tanrı’nın emaneti olanlara efendilik taslayarak değil, sürüye örnek olarak çobanlık edin” (1. Petrus 5:2, 3).

Ancak Petrus’un yukarıdaki sözleri ihtiyarlarla ilgili bir tehlikeye, cemaat üzerinde ‘efendilik taslama’ tuzağına dikkat çeker. Bir ihtiyarın gereksiz kurallar koyması bu tehlikeye yaklaştığının bir göstergesidir. Bir ihtiyar sürüyü koruma sorumluluğunu tam olarak yerine getirmeye çalışırken fazla ileri gidebilir. Örneğin Asya’daki bir cemaatte ihtiyarlar, İbadet Salonunda kardeşlerle selamlaşırken, önce kimin konuşması gerektiğine dair kurallar koydular ve böyle kurallara uyulursa cemaatin barışını koruyacaklarını düşündüler. Kuşkusuz bu ihtiyarlar iyi niyetlidir. Fakat böyle davranmakla, sürüye ilgi göstermek konusunda Yehova’yı örnek almış olurlar mı? Elçi Pavlus’un şu sözlerinde görülen zihinsel tutum dikkate değer: “İmanınız üzerinde hâkimiyet kurmaya çalışmıyoruz, çünkü imanınızla ayaktasınız; biz sevinciniz için çalışan iş arkadaşlarıyız” (2. Korintoslular 1:24). Yehova toplumuna güvenir.