4 Boşanmanın Çocuklar Üzerindeki Etkisi

İspanya’da, boşanmış bir baba olan José “Yıkıldım” diyor. “Öbür adamın kızkardeşimin kocası olduğunu öğrendiğimde beynimden vurulmuşa döndüm. Ölmek istedim.” José iki ile dört yaşlarındaki oğullarının da annelerinin yaptıklarından etkilendiğini fark etti. “Durumu bir türlü kavrayamadılar. Annelerinin neden enişteleriyle yaşamaya başladığını, benim neden onları yanıma alıp kızkardeşimle annemin yanına taşındığımı anlayamadılar. Bir yere gidecek olsam ‘Ne zaman eve geleceksin?’ ya da ‘Babacığım bizi bırakma!’ diyorlardı.”

Boşanma bir savaşa benzer ve bu savaşın isimsiz kurbanları çocuklardır. Ya eşler arasında ciddi bir geçimsizlik varsa. Bu durumda boşanmak dendiği gibi “çocuklar için daha iyi” olur mu? Son yıllarda bu görüş –özellikle de evlilikte çok ciddi sorunlar olmadığı durumlarda– eleştirilmeye başlandı. Bir kitap şöyle diyor: “Kendilerini mutsuz evliliklere hapsolmuş hisseden pek çok anne baba, çocuklarının nispeten hallerinden memnun olduğunu öğrense şaşırırdı. Aile bir arada olduğu sürece çocuklar anne babalarının ayrı yataklarda yatmasını önemsemiyor” (The Unexpected Legacy of Divorce).

Çocukların genellikle anne babalarının arasındaki anlaşmazlıkların farkında olduğu doğrudur. Evlilikteki gerginlik onların genç zihin ve yüreklerine zarar verebilir. Ama bu, boşanmanın mutlaka onların iyiliğine olacağı anlamına gelmez. Bir kitaba göre “Evlilik çok mutlu olmayabilir, yine de ailede bir düzen sağlar. Bu sayede anne babanın çocukları tutarlı ve ölçülü bir şekilde terbiye edebildiği, çocukların da buna olumlu karşılık verdiği görülüyor.” (The Case for Marriage, Linda J. Waite ve Maggie Gallagher.)

Olası sonuçlar: Boşanma, özellikle de çocuklarınızı eski eşinizle iyi bir ilişki kurmaya teşvik etmezseniz, onların üzerinde yıkıcı bir etki yapabilir (“Hep Arada Kaldım” başlıklı çerçeveye bakın).