İki genç Şahit, Corinna ve kız kardeşi Ene altı yıldan uzun zamandır annelerinden ayrıydılar. Çünkü anneleri Yehova’nın Şahidi olduğu için tutuklanıp çalışma kampına gönderilmişti. O kara nisan gecesi bu iki genç kız zorla evlerinden alınıp yük vagonuna tıkıldılar. Corinna minnettarlıkla şunları hatırlıyor: “Trende iki çocuklu bir Şahit bize göz kulak olabileceğini, kendisi ve çocuklarıyla birlikte bir aile gibi yaşayabileceğimizi söyleyerek içimizi rahatlattı.”

Varış noktasına geldiklerinde neler oldu? Uçsuz bucaksız, dondurucu Sibirya topraklarına vardıktan sonraki gün, aşağılayıcı bir “köle pazarı” kuruldu. O civarda kolektif çiftlik işleten çiftçiler kendilerine işçi seçmeye geldiler. Corinna şunları anlatıyor: “Kendi aralarında tartıştıklarını duyuyorduk. ‘Sen traktörün için bir şoför aldın zaten, bu benim’ ya da ‘Ben zaten iki yaşlı aldım, senin de bir iki tane alman lazım’ gibi şeyler söylüyorlardı.”

Corinna ve Ene cesur kızlardı. Daha sonra şunları söylediler: “Annemizi çok özlüyorduk ve tekrar onun sıcak kollarında olmayı çok ama çok istiyorduk!” Buna rağmen ruhen güçlü kaldılar ve mizah duygularını kaybetmediler. Corinna şöyle ekliyor: “Bazen iliklerimize kadar işleyen bir soğukta, üzerimizde uygun kıyafetler olmadan çalışmak zorunda kalıyorduk, bu yüzden annemin bizi görmemesi bir açıdan iyi olmuştu.”