Tıpkı bir ağacın düzenli olarak sulandığında meyve verdiği gibi, ruhen beslenen aileler de Yehova Tanrı’ya yaraşır meyveler oluşturup O’na övgü getirirler. Batı Afrika’da yaşayan Uwadiegwu’nun ailesi buna tipik bir örnektir. Uwadiegwu ve karısının sekiz çocuğu olmasına rağmen, her ikisi de daimi öncüdür, yani Yehova’nın Şahitleri olarak dolgun vakitli hizmette bulunuyorlar. Uwadiegwu şunları söylüyor: “Ailemiz, 20 yılı aşkın bir süredir düzenli olarak aile tetkiki yapıyor. Çocuklarımıza bebekliklerinden itibaren Tanrı’nın Sözünü öğrettik; bunu sadece aile tetkiki sırasında değil, hizmette ve diğer zamanlarda da yaptık. Çocuklarımızın hepsi Gökteki Krallığın müjdecileridir ve sadece, altı yaşındaki en küçüğümüz henüz vaftiz edilmedi.”

Takım çalışması, hazır olduklarında çocuklara ruhi sorumluluklar vermeyi de içerir. 11 çocuk babası bir ihtiyar, sabah erken kalkıp işe gitmeden önce çocuklarından birkaçıyla tetkik yapıyor. Daha büyük olanlar vaftiz edildikten sonra, sırayla küçük kardeşlerine yardım ediyorlar; bu yardım Mukaddes Kitabı öğretmeyi de kapsıyor. Baba kendilerine nezaret ediyor ve çabalarını övüyor. Çocukların altısı vaftiz edildi; diğerleriyse bu hedefle çalışmaya devam ediyorlar.

İyi İletişim, Ortak Hedefler

Birleşmiş aileler için, sevgi dolu bir iletişimin ve ortak ruhi hedeflerin yaşamsal önemi vardır. Nijerya’da Gordon adlı bir ihtiyar 7 çocuk babası ve çocuklarının yaşları 11 ila 27 arasında değişmekte. Çocukların altısı ana-babaları gibi öncü. Yeni vaftiz edilen en küçük ise, aileyle birlikte insanları İsa’nın öğrencisi yapma işine düzenli olarak katılmakta. Yetişkin iki oğulları cemaatte hizmet-yardımcısı olarak hizmet ediyor.

Gordon, çocuklarının her biriyle ayrı ayrı Mukaddes Kitabı tetkik etti. Ayrıca, ailenin kapsamlı bir Mukaddes Kitap eğitim programı var. Her sabah, günün ayetini ele almak üzere toplanıyorlar ve sonra ibadetlere hazırlanıyorlar.

Ailenin her üyesinin hedeflerinden biri, Kule ve Uyan! dergilerindeki tüm makaleleri okumaktır. Son zamanlarda, programlarına Mukaddes Kitabı her gün okumayı da eklediler. Aile üyeleri, okudukları şeyler hakkında konuşarak, bu alışkanlıklarına devam etmek üzere birbirlerini teşvik ediyorlar.

Ailece yapılan haftalık Mukaddes Kitap tetkiki öylesine benimsenmiş ki, kimseye hatırlatma yapılmasına gerek yok—herkes tetkik saatini özlemle bekliyor. Yıllar geçtikçe, çocukların yaşları ve ihtiyaçlarıyla birlikte aile tetkikinin de içeriği, şekli ve süresi değişmiş. Aile, Tanrı’nın diğer sadık hizmetçileriyle yakın ilişkiler kurmuş ve bunun da çocuklar üzerinde olumlu etkileri olmuş.

Bazı şeyleri ailece birlikte yapıyorlar ve eğlenceye de zaman ayırıyorlar. Haftada bir kez “aile gecesi” düzenliyorlar; bu buluşmada birbirlerine sorular soruyor, zevkli fıkralar anlatıyor, piyano çalıyor, hikâyeler anlatıyor ve dinleniyorlar. Bazen deniz kenarına ya da hoşlanacakları başka yerlere gidiyorlar.

Yehova’ya Güvenin

Yukarıda anlatılanların hiçbiri, çok çocuklu ana-babaların karşılaştıkları zorlukların önemsiz olduğu anlamına gelmez. İsa’nın bir takipçisi, “sekiz çocuğa iyi şekilde babalık yapmak çok zorlu bir iştir,” diyor. “Onları beslemek için büyük miktarda maddi ve ruhi gıda gerekir; geçimlerini sağlamak için çok çalışıp yeterli parayı kazanmak zorundayım. En büyükleri henüz yetişme çağında; çocuklarımın hepsi okula gidiyor. Ruhi eğitimin yaşamsal olduğunu biliyorum. Ancak çocuklarımın bazısı inatçı ve itaatsiz. Beni üzüyorlar; fakat bazen ben de Yehova’yı üzen şeyler yapıyorum ve O beni bağışlıyor. Bu nedenle, akılları başlarına gelene dek davranışlarını sabırla düzeltmeye devam etmeliyim.

Yehova’nın örneğini izlemeye çalışıyorum; O, herkesin tövbe etmesini arzuladığından bize sabırla davranıyor. Ailece tetkik yapıyoruz ve çocuklarımdan bazıları vaftiz hedefine doğru ilerliyor. Başarı için kendi gücüme güvenmiyorum; çünkü kendi gücümle çok şey başaramam. Dua yoluyla Yehova’ya giderek daha yakın olmaya ve şu ayeti uygulamaya çalışıyorum: ‘Bütün yüreğinle RABBE güven, ve kendi anlayışına dayanma; bütün yollarında onu tanı, O da senin yollarını doğrultur.’ Yehova, çocuklarımı eğitmeyi başarmama yardım edecek.”—Süleymanın Meselleri 3:5, 6,

Asla Pes Etmeyin!

Bazen çocukları eğitme görevi nankör bir iş olarak görünebilir, fakat asla pes etmeyin! Sebat edin! Çocuklarınız şimdi çabalarınıza olumlu karşılık vermiyor veya takdir göstermiyor olsalar da, sonra değişebilirler. Bir çocuğun İsa’nın takipçisi olup ruhun meyvelerini geliştirmesi için zaman gereklidir.—Galatyalılar 5:22, 23.

Kenya’da yaşayan Monica’nın dokuz kardeşi var. Şunları anlatıyor: “Ana-babamız Mukaddes Kitabı bize bebekliğimizden itibaren öğretmeye başladı. Babam her hafta bizimle yayınları tetkik ederdi. İşi dolayısıyla, tetkik her zaman aynı günde olmazdı. Bazen eve gelirken, bizi dışarıda oyun oynarken görüp Mukaddes Kitap tetkiki için beş dakika içinde evde olmamızı söylerdi. Tetkikimizden sonra, sorular sormaya veya herhangi bir sorun hakkında konuşmaya teşvik ediliyorduk.

Babam bizim Tanrı’dan korkar çocuklarla arkadaşlık yapmamızı sağlardı. Düzenli olarak okula gelip öğretmenlerden davranışlarımız hakkında bilgi alırdı. Bir ziyaretinde, üç ağabeyimin bazı çocuklarla dövüştüğünü ve kaba davranışlarda bulunduklarını öğrendi. Onları bu kötü davranışları yüzünden cezalandırdı, fakat aynı zamanda onlara neden Tanrı korkusuyla davranmaları gerektiğini Kutsal Yazılardan açıklamak üzere zaman ayırdı.

Ana-babamız, ibadetlere bizimle birlikte hazırlanarak, bize ibadetlerde hazır bulunmanın yararlarını gösterdiler. Evde provalar yaparak iyi bir vaiz olmak üzere eğitildik. Bebekliğimizden itibaren tarla hizmetinde ana-babamıza eşlik ettik.

Bugün, iki ağabeyim özel öncü, bir ablam daimi öncü, evli ve çocuklu olan başka bir ablam ise gayretli bir Şahit. 18 ve 16 yaşlarındaki iki kız kardeşim vaftiz edilmiş müjdecidirler. Daha küçük olan iki erkek kardeşim de hizmette yetişiyorlar. Bense, üç yıldan beri Yehova’nın Şahitlerinin Kenya bürosunda hizmet ediyorum. Ana-babamı seviyorum ve takdir ediyorum, çünkü onlar ruhi düşünüşlü kişiler; bizim için iyi bir örnek oluşturuyorlar.”