Yeni evli çift, eve üvey annenin ya da babanın gelişinin çocuklarda yarattığı duygusal kargaşa, vefa çatışması, kıskançlık ve kırgınlık duygularının bilincinde olmayabilir. Çocuklar, annelerinin ya da babalarının yeni eşini kendilerinden daha çok sevdiğini düşünebilir. Ayrıca, eşi tarafından terk edilen biri de, çocukların eski eşine bağlılığının devam etmesini anlamakta zorluk çekebilir. Bir erkek çocuğu, öz babasıyla arasındaki iyi ilişkiyi şu sözlerle açıklamaya çalıştı: “Anne, babamın sana kötü davrandığını biliyorum ama bana iyi davranıyor!” Böyle bir açıklama, dürüst olmasına rağmen, annede çocuğun babasına karşı derin bir kırgınlık duygusu yaratabilir.

Bir üvey baba şunu itiraf etti: “Üvey çocuklarımın yetiştirilmesiyle ilgili tüm sorunlarla başa çıkmaya gerçekten hazır değildim. Artık anneleriyle evliyim, dolayısıyla da onların babasıyım düşüncesiyle hareket ettim. Durum bu kadar basitti! Çocukların öz babalarına olan bağlılıklarını anlayamadım ve birçok hata yaptım.”

Özellikle terbiye verme konusunda gerginlikler doğabilir. Çocukların sevgiyle terbiye edilmesi gerekir; fakat onlar, öz anne ya da baba tarafından verilen terbiyeye bile baş kaldırırlar. Üvey anne ya da baba tarafından verilen terbiyeyi kabul etmeleri çok daha zordur! Genellikle, çocuk böyle bir durum karşısında “Sen benim gerçek babam değilsin!” diyecektir. Bu sözler, iyi niyetli bir üvey anne ya da baba için çok yıkıcı olabilir!

Gerçek sevgi anlaşmazlıkları en aza indirir; çok farklı yetişme tarzına ve kişilik yapısına sahip insanları birleştirir. Ayrıca, boşanmanın veya ana-babadan birinin ölümünün yıkıcı etkilerini gidermeye yardım eder. Üvey bir baba sorunları hakkında şunları söylüyor: “Çoğu kez, üvey çocuklarımın, hatta karımın duygularını bile anlamayı ihmal edecek kadar kendi duygularımla meşguldüm. Daha az hassas olmayı öğrenmem gerekiyordu. Daha da önemlisi, alçakgönüllü olmayı öğrenmeliydim.” Sevgi, onun gerekli değişiklikleri yapmasına yardım etti.

Kan Bağı

Sevgi, çocukların artık yanlarında olmayan öz annesiyle ya da babasıyla ilişkisini değerlendirmekte yardımcı olabilir. Bir üvey baba şunları itiraf ediyor: “Üvey çocuklarımın sevdikleri arasında ilk yeri almayı istedim. Öz babalarını ziyaret ettikleri zaman, onu eleştirmekten kendimi alamıyordum. Onunla keyifli bir gün geçirdiklerinde, kendimi çok kötü hissediyordum. Kötü bir gün geçirdiklerindeyse mutlu oluyordum. Aslında, onların sevgisini kaybetmekten korkuyordum. Üvey çocuklarımın yaşamlarında öz babalarının rolünün önemini kabullenmem çok zor oldu.”

Gerçek sevgi bu üvey babanın, üvey çocuklarından “anında” sevgi görmenin gerçekçi olmadığını anlamasına yardım etti. Çocuklar onu hemen kabullenemediler diye kendini reddedilmiş hissetmemeliydi. Hiçbir zaman çocukların yüreğinde öz babalarına ait yeri tam olarak alamayacağının bilincine vardı. Çocuklar, öz babalarını yaşamlarının ilk günlerinden beri tanıyorlardı; oysa üvey baba, onların sevgisini kazanması gereken yeni biriydi. Araştırmacı Elizabeth Einstein şu sözlerle birçoklarının deneyimini dile getiriyor: “Öz annenin ya da babanın yeri asla ve asla doldurulamaz. Ölmüş veya çocuklarını terk etmiş bir annenin ya da babanın bile, çocukların yaşamında önemli bir yeri vardır.”

Hassas Bir Konu—Terbiye

Mukaddes Kitap sevgiyle verilen terbiyenin çocuklar için çok önemli olduğunu gösteriyor; bu, üvey çocuklar için de geçerlidir. (Süleymanın Meselleri 8:33) Birçok uzman, Mukaddes Kitabın bu konudaki görüşünü kabul etmeye başladı. Profesör Ceres Alves de Araújo şunu belirtti: “Doğası gereği, insan kısıtlamalardan hoşlanmaz, oysa onlar gereklidir. ‘Hayır’, koruyucu bir sözcüktür.”

Bununla birlikte, üvey çocuklu bir ailede, terbiye konusundaki görüşler ciddi çatlaklara yol açabilir. Çocukların kişiliğinin şekillendirilmesinde artık yanlarında olmayan bir yetişkinin de bir ölçüde payı olmuştur. Üvey anneyi ya da babayı sinirlendirebilecek alışkanlıkları olabilir. Ayrıca üvey annelerinin ya da babalarının belirli konularda neden özellikle hassas olduğunu anlamayabilirler. Bu sorun nasıl doğru şekilde ele alınabilir? Pavlus, İsa’nın takipçilerini şöyle teşvik ediyor: “Sevginin, sabrın, hilmin [huy yumuşaklığının] ardınca koş.” (I. Timoteos 6:11) İsa’nın takipçilerine özgü sevgi, hem üvey annenin ya da babanın, hem de çocukların birbirlerini anlamayı öğrenirken yumuşak huylu ve sabırlı olmalarına yardım eder. Eğer üvey anne ya da baba sabırsızsa, ‘öfke, gazap ve küfürlü’ konuşmalar kurulan her ilişkiyi hemen yıkabilir.—Efesoslular 4:31.

Bu konuda neyin yardımcı olabileceğini peygamber Mika şu sözlerle açıkladı: “Hak olanı yapmak, ve merhameti sevmek, ve Allahınla alçak gönüllü olarak yürümekten başka RAB senden ne ister?” (Mika 6:8) Terbiye ederken, adil davranmak yaşamsaldır. Peki ya merhamet konusunda ne denebilir? Cemaatte ihtiyar olarak hizmet eden biri, pazar sabahları ibadete gitmek üzere üvey çocuklarını kaldırmakta çoğu kez zorluk çektiğini söylüyor. O, çocukları azarlamak yerine, şefkatle davranmayı denedi. Erkenden kalktı, kahvaltıyı hazırladı, sonra hepsine içecek sıcak bir şeyler götürdü. Sonunda, çocuklar onun isteğini yerine getirmek için çok daha istekli davrandılar.

Profesör Ana Luisa Vieira de Mattos şu ilginç sözü söyledi: “Önemli olan ailenin tipi değil, ilişkinin niteliğidir. Araştırmalarımda, davranış sorunları olan gençlerin hemen hepsinin, ana-baba gözetiminin zayıf, kuralların ve iletişimin yetersiz olduğu ailelerden geldiğini gözlemledim.” Ayrıca şunu da söyledi: “Çocuk yetiştirmenin ‘hayır’ demeyi gerektirdiği, ne kadar söylense azdır.” Ayrıca, Dr. Emily ve John Visher şunları belirtti: “Aslında terbiye sadece, terbiye edilen, terbiye edenin tepkilerini ve onunla ilişkisini önemsiyorsa etkili olur.”