Gustavo 12 yaşındayken bir Katolik papazı olmaya karar verdi. Ana babasının onayıyla ilahiyat okuluna girdi. Orada müzik, tiyatro ve siyasetle ilgilendi; kilise gençleri çekmek için bu tür uğraşıları destekliyordu. Bir papazdan kendini insanlara adamasının beklendiğini ve evlenemeyeceğini biliyordu. Fakat, Gustavo’nun tanıdığı bazı papazlar ve ilahiyat öğrencileri ahlaksızlık yapıyordu. Gustavo böyle bir ortamda kısa sürede aşırı derecede içmeye başladı. Açıkçası, o henüz ruhi bir cennet bulamamıştı.

Bir gün Gustavo, cennet bir yeryüzünden söz eden Mukaddes Kitaba dayalı bir broşür okudu. Bu onu yaşamın amacını düşünmeye yöneltti. Şöyle diyor: “Mukaddes Kitabı sık sık okumaya başladım; fakat onu anlamıyordum. Tanrı’nın bir ismi olduğunu bile görmedim.” İlahiyat okulundan ayrıldı ve Mukaddes Kitabı anlamasına yardım etmeleri için Yehova’nın Şahitleriyle yakınlık kurdu. Daha sonra hızlı bir ilerleme gösterdi ve kısa sürede yaşamını Tanrı’ya adadı. Artık Gustavo ruhi cennet hakkında bilgi alıyordu.

Bununla birlikte, Gustavo neden Yehova’nın Şahitleriyle birlikteyken ruhi bir cennette olduğunu hissetti? Şöyle diyor: “Dünyada ve özellikle ilahiyat okulunda gördüklerimi Yehova’nın Şahitleri arasında bulduklarımla karşılaştırdım. Şahitler arasındaki sevgi çok büyük bir fark oluşturuyor.”