Oyun Deyip Geçmeyin

ÇOCUKLAR oyun oynamaktan hoşlanır. Fakat çocuklarla ilgili bir kitaba göre “bu basit ya da boş bir uğraş değildir. Anlaşıldığına göre, oyun çocuğun kavrama yeteneğinin gelişmesini sağlayan bir etkinliktir.” (The Developing Child) Çocuklar, oyun oynayarak duyularını kullanmayı öğrenirler, çevrelerini tanırlar ve başkalarıyla ilişki kurarlar.

Çocuklar dört veya beş yaşına geldiklerinde yetişkinleri taklit ederek oyun oynamaya başlarlar. İsa bir keresinde oyun oynayan çocuklardan söz etmişti. Onlardan bazıları “düğün” oyununu, bazıları da “cenaze” oyununu oynamak isterdi ve bazıları bu oyunlara katılmak istemediği için, aralarında sık sık tartışırlardı. (Matta 11:16, 17) Bu gibi oyunlar, gelişmekte olan çocuğun zihnine, ilerideki hayatında anlam taşıyacak rolleri şimdiden sokabilir.

Resimlerdeki çocuklar Mukaddes Kitabı öğreten ve öğrenen kişileri oynuyorlar. Onlarınki gerçek bir Mukaddes Kitap tetkiki değilse de Mukaddes Kitabın mesajını paylaşma fikrinin onların zihninde olduğu açıktır. Bunu öğrenmeleri önemlidir, çünkü İsa tüm takipçilerine, öğrenciler yetiştirmelerini ve öğrettiği her şeyi insanlara öğretmelerini emretmişti.—Matta 28:19, 20.

Mukaddes Kitabı tetkik etmeyi, konuşmalar yapmayı ya da evden eve vaaz etmeyi taklit etmekten hoşlanan çocukları olan ana babalar, haklı olarak kendileriyle gurur duyabilirler. Doğal olarak çocuklar yetiştikleri çevrede olan kişileri gözlemleyip taklit ederler. Çocukların Mukaddes Kitap oyunları oynamaları ‘Rab’bin eğitimi ve öğüdüyle yetiştirildiklerinin’ bir göstergesidir.—Efesoslular 6:4, İncil—Çağdaş Türkçe Çeviri.

Yehova, çocukların hakiki tapınmanın içinde yer almasını ister. O Musa’ya, Kanun okunurken ‘çocukların’ da orada bulunmasını söylemişti. (Tesniye 31:12) Eğer küçük çocuklar yaşamımıza dahil olduklarını hissederlerse, bu duygu oyunlarına da yansıyacaktır. Böylece, Tanrı’nın bir hizmetçisi olma rolünü oynayan çocuk da bu yolda ilk adımını atmış olacaktır.