Böylece İşaya gelecekle ilgili bir anlam taşıyan şu görevi yerine getirmişti: “Sionda yaslılara tayin edip, kül yerine başlarına çelenk, yas yerine meserret yağı, ağırlık ruhu yerine hamt libasını vermek için beni gönderdi ki,

11. Birinci yüzyılda kimlerin Yehova’ya büyük işinden ötürü “hamt” etmesi için geçerli nedeni vardı?

¹¹ Birinci yüzyılda, sahte dinin esaretinden kurtulmayı kabul eden Yahudiler de Tanrı’ya kendi uğurlarında yaptığı büyük işten ötürü “hamt” ettiler. Ruhi açıdan ölü bir millet olmaktan kurtulduklarında, geçmişte sahip oldukları ‘ağırlık ruhunun’, yani ruhsal çöküntünün yerini “hamt libası” aldı. Böyle bir değişikliği ilk yaşayanlar İsa’nın öğrencileriydi. Onun ölümü nedeniyle “yaslı” olan bu kimseler diriltilen Rablerinin kendilerini mukaddes ruhla meshetmesi üzerine büyük ‘sevinç’ duydular. Bundan kısa bir süre sonra, yeni meshedilen bu kimselerin vaaz ettiği haberi kabul ederek MS 33 yılının Pentikost günü vaftiz edilen alçakgönüllü 3.000 kişi de aynı değişikliği yaşadı. (Resullerin İşleri 2:41)