bağış kutularından çıkıyor.a Az olsun çok olsun tüm bağışlar önemlidir ve küçümsenmez. İsa’nın, iki pul bağış atan dul kadını görebileceği bir yerde durduğunu hatırlayın. Melekler ve Yehova da o kadını gördüler. O kadının ismini bile bilmiyoruz ama Yehova onun bu özverili davranışının Mukaddes Kitaba sonsuza dek kaydedilmesini sağladı.

Bağışlar, İbadet Salonu inşaatlarının yanı sıra, yaşamsal olan Gökteki Krallık işinin tüm diğer yönlerini de destekler. Böyle bir işbirliği, sevinçli ve “Tanrı’ya sunulan şükürlerle zengin” olmamız için bize bir neden sağlıyor. (2. Korintoslular 9:12) Benin’deki İsa’nın takipçisi kardeşlerimiz şöyle bildiriyor: “Uluslararası kardeşler toplumunun sağladığı parasal yardım için Yehova’ya her gün pek çok şükran duası ediliyor.” Aynı zamanda, Gökteki Krallık işini parasal olarak destekleyen herkes vermenin mutluluğunu tadıyor!

Süleyman’ın Meselleri kitabı hediye veren kişinin elde edeceği yararlar hakkında şöyle der: “İnsanın hediyesi ona yer açar, ve kendisini büyüklerin önüne götürür.” (Süleyman’ın Meselleri 18:16) Bir hediye öfkeyi kontrol altına alabilir, ancak büyük bir günahı yatıştırmaz. Örneğin bir kocanın, karısıyla zina yapan adama kızgınlığını –ne kadar büyük bir hediye olursa olsun– yatıştırmaz.—Süleyman’ın Meselleri 21:14; 6:32-35.

Krallara, Peygamberlere ve Başkalarına Verilen Hediyeler. Anlaşıldığı kadarıyla, kralı görmeye gidenlerin hediye götürmesi âdetti. Saul’a saygı göstermeyen “yaramaz adamlar”, ona hediye getirmemeleriyle dikkat çekmişlerdi. Süleyman’ın hikmetini dinlemek için uzak ülkelerden gelenler, özellikle ona büyük miktarda hediyeler getirmişlerdi. “Yahudilerin yeni doğan kralı”nı görmeye gelen astrologlar da küçük İsa’ya hediyeler verdiklerinde aslında bu âdete uyuyorlardı. (1. Samuel 10:27; 1. Krallar 10:10, 24, 25; Matta 2:1, 2, 11; ayrıca 2. Krallar 20:12; 2. Tarihler 17:5’e de bakın.) Benzer şekilde bir peygambere danışmaya gidildiğinde de hediye götürülürdü. (1. Samuel 9:7; 2. Krallar 8:8, 9) Fakat Elişa’nın Naaman’dan “bir hediye” almayı reddetmesinden açıkça görüldüğü gibi, Tanrı’nın peygamberleri hizmetleri karşılığında hediye beklemez ve talep etmezdi.—2. Krallar 5:15, 16.

Hediyeler sık sık belirli bir görevi başarıyla tamamlayanları ödüllendirmek için de verilirdi. (2. Samuel 18:11; Daniel 2:6, 48; 5:16, 17, 29) Kanuna göre, özgür bırakılan bir köle eli boş gönderilmezdi. Ona sürüden, harman yerinden, masaradan ve yağdan hediye verilmeliydi. (Tesniye 15:13, 14) Ayrıca büyük sevinç duyulan olaylarda da hediyeler verilebilirdi.—Ester 9:20-22; Vahiy 11:10.