Tanrı “sevgidir” derken kullanılan kelime agape’dir.a Profesör William Barclay bununla ilgili olarak şunları yazdı: “Agapē kelimesi zihinle bağlantılı bir kavramdır: Sadece aniden yüreğimizden taşan bir duygu değil, bizzat bizim seçimimizle hayatımıza yön veren bir ilkedir. Agapē her şeyden önce iradeyle bağlantılıdır” (New Testament Words). Bu bağlamda agape ilkelerin hâkim ya da rehber olduğu sevgidir, fakat genellikle buna güçlü duygular eşlik eder. Hem iyi hem de kötü ilkeler var olduğundan İsa’nın takipçilerinin Kutsal Kitapta bizzat Yehova Tanrı’nın bildirdiği iyi ilkelerle yönlendirilmesi gerektiği açıktır. Kutsal Kitabın agape’yi tanımlayan sözlerini sevgiyi anlatmak için kullandığı diğer ifadelerle karşılaştırdığımızda, nasıl bir sevgi göstermemiz gerektiğini daha iyi anlarız.

Bizim de cemaatte böylesine bir yakın dostumuzun olması yanlış değildir. Fakat 2. Petrus 1:7’de ‘kardeş sevgimize’ sevgiyi (agape) katmaya teşvik ediliyoruz; burada ‘kardeş sevgisi’ olarak çevrilen ifade philadelphia’dır ve bu da Yunancada “dost” anlamına gelen philos ile “erkek kardeş” anlamına gelen adelphos kelimesinin birleşmiş halidir. Kalıcı dostluklar kurabilmek için Petrus’un bu öğüdünü uygulamamız gerekir. Kendimize şöyle soralım: ‘Kutsal Kitap ilkeleri dostlarımla ilgili duygularımın dengeli olmasını sağlıyor mu?’

Tanrı’nın Sözü dostlarımızla ilişkilerimizde tarafsız olmamıza yardım eder. Dostlarımıza nispeten hoşgörülü davranıp dostumuz olmayanlara daha sert bir tutum yansıtmaktan kaçınır ve çifte standart uygulamayız. Dahası, dost edinmek için kimseyi pohpohlamayız. En önemlisi de Kutsal Kitap ilkelerini uygulamak bize ihtiyacımız olan ayırt etme becerisini kazandırır; bu sayede kiminle dost olacağımız konusunda seçici davranabilir ve ‘iyi alışkanlıkları bozan’ kötü arkadaşlardan kaçınabiliriz (1. Kor. 15:33).

Aile sevgisi yüreğimizi ve duygularımızı içine alır. Fakat ilginç olarak Pavlus bir kocanın eşine göstermesi gereken sevgiyi anlatırken agape sözcüğünü kullandı. Pavlus bu sevgiyi Mesih’in cemaate gösterdiği sevgiye benzetti (Efes. 5:28, 29). Bu sevgi ailenin Kurucusu olan Yehova’nın koyduğu ilkelere dayalı sevgidir.

Aile fertlerimize duyduğumuz içten sevgi nedeniyle yaşlı ana babamızla ilgilenir ve çocuklarımızın sorumluluğunu üstleniriz. Ayrıca ana babalar içlerindeki bu sevgiden dolayı gerektiğinde çocuklarını terbiye ederler ve duygusal davranmaktan kaçınırlar. Çünkü bu, birçok defa çocuklarına aşırı hoşgörülü davranmalarına neden olur (Efes. 6:1-4).

Elçi Pavlus şöyle yazdı: “Sevginiz ikiyüzlülükten uzak olsun. . . . . Kardeş sevginizi sıcak bir şefkatle gösterin” (Rom. 12:9, 10). Gerçekten de İsa’nın takipçilerinin arasındaki ‘sevgi (agape) ikiyüzlülükten uzaktır.’ Bu sevgi aniden yüreğimizden taşan bir duyguyla sınırlı değildir. Tersine Kutsal Kitap ilkeleriyle şekillenmiş sevgidir.