Tabii, ihtiyaçlar konusu kişiden kişiye değişir. Bir önceki makalede sözü edilen Sandra şunu söylüyor: “Acılı günlerimde ihtiyacım olan her şeye sahiptim; sevgi dolu dostlarım yanımdaydı.” Oysa daha önce bahsedilen Elaine’nin yalnız kalmaya ihtiyacı vardı.

Elaine şunları söylüyor: “David’in ölümünden sonra uzun bir süre, sanki göğsüme bıçak saplanıyormuş gibi fiziksel bir ağrı hissettim. Bunun hazımsızlıktan kaynaklanan bir ağrı olduğunu düşündüm. Bir gün kendimi o kadar kötü hissettim ki, doktora gitmem gerektiğini düşündüm. Arkadaşım olan anlayışlı bir iman kardeşim, bunun hissettiğim kederden kaynaklanabileceğini söyledi ve beni Yehova’dan yardım ve teselli istemeye teşvik etti. Tavsiyesini hemen orada yerine getirdim; sessiz fakat yürekten bir dua ederek Yehova’dan kederimle başa çıkmakta bana destek olmasını istedim. Ve oldu da!” Elaine kendisini daha iyi hissetmeye başladı ve kısa bir süre sonra fiziksel ağrısı bile geçti.