“KENDİMİ tuttuğum için üzerimde büyük bir baskı hissettim,” babasının ölümünü hatırladığında Mike böyle söylüyor. Ona göre, kederini gizlemek erkekçe bir davranıştı. Oysa daha sonra yanlış davrandığını anladı. Bu nedenle bir arkadaşı büyükbabasını kaybettiğinde, Mike ne yapması gerektiğini biliyordu. Şöyle anlatıyor: “Birkaç yıl önce olsaydı, omzuna hafifçe vurup ona ‘Sen erkeksin’ derdim. Oysa şimdi koluna dokunup ‘İçinden nasıl geliyorsa öyle davran. Bu, olayı göğüslemene yardım edecek. Gitmemi istiyorsan gideyim. Ama kalmamı istiyorsan kalırım. Hislerini belli etmekten korkma’ dedim.”

Genç bir kadın, annesi öldüğünde yakın bir arkadaşının bu acıyı yenmesine nasıl yardımcı olduğunu açıklıyor: “Arkadaşım her zaman yanımda idi. Benimle ağladı. Benimle konuştu. Duygularımı ona açıkça söyleyebildim ve bu benim için önemliydi. Ağladığım için sıkılmam gerekmedi.” (Romalılar 12:15’e bakın.)