Ruhi Varlıklarla Konuşabilir miyiz?

MUTLAK GÜCE SAHİP TANRI bazı ruhi varlıklara belirli sorumluluklar vermiştir. Örneğin, yeryüzünün yönetimine İsa Mesih’i, iyi haberi duyurma işine rehberlik etme görevine de sadık melekleri tayin etmiştir (Vahiy 14:6). Oysa dua konusunda durum farklıdır. Tanrı duaları dinleme görevini kimseye vermemiştir. Dolayısıyla dualarımızda sadece Tanrı’ya hitap etmeliyiz.

Yehova Tanrı ‘duayı dinleyendir’ (Mezmur 65:2). O dualarımızı işitir ve cevaplar. Elçi Yuhanna bu konuda şunları yazmıştı: “Tanrı’nın, amacına uygun her dileğimizi dinleyeceğini bildiğimizden, O’nun önünde konuşma cesaretine sahibiz. Ayrıca O’nun her dileğimizi dinlediğini bilirsek, O’ndan dilediğimiz şeylere sahip olacağımızı da biliriz; çünkü O’ndan diledik” (1. Yuhanna 5:14, 15).

Sadık melekler Tanrı’nın duayla ilgili düzenlemesinin farkındadır, bu konuda O’nunla işbirliği yaparlar ve kendileriyle iletişim kurmamızı ya da onlara dua etmemizi istemezler. Bazen bu düzenlemede onların da doğrudan payı olur. Nasıl? Örneğin, Daniel peygamber yıkıma uğramış Yeruşalim şehri hakkında Yehova’ya dua etmişti. Tanrı da onun duasına cevap olarak Cebrail meleği yolladı ve peygambere teşvik edici bir mesaj iletti (Daniel 9:3, 20-22).

Bizi seven ve bizimle ilgilenen Yüceler Yücesi Tanrı’ya dua edebilecekken neden bir başkasıyla konuşmak isteyelim? Kutsal Kitap bize şu güvenceyi verir: “Yehova, Kendisine tüm yürekle bağlı olanlar uğrunda gücünü göstermek için gözleriyle tüm yeryüzünü tarar” (2. Tarihler 16:9).