Kutsal Kitabı kaleme alan kişiler “ruh” derken İbranice ruah ve Yunanca pneuma sözcüklerini kullandılar. Bu sözcüklerin ne anlama geldiğini doğrudan Kutsal Yazılardan görebiliriz. Örneğin Mezmur 104:29’da Yehova hakkında “Ruhlarını [İbranice ruah] alırsın, ölür gider ve toprağa dönerler” dendiğini okuyoruz.

O halde bu ayetlerde “ruh”, bedene hayat veren kuvveti kastediyor. Ruh olmadan beden ölüdür. Dolayısıyla Kutsal Kitapta ruah sözcüğü yalnızca “ruh” olarak değil, “hayat kuvveti” veya “hayat nefesi” olarak da tercüme edilir. Örneğin, Tanrı Nuh’un zamanındaki Tufan hakkında şöyle demişti: “Yeryüzüne tufan getireceğim; gök altında, içinde hayat kuvveti [İbranice ruah] olan tüm canlıları yok edeceğim” (Başlangıç 6:17; 7:​15, 22). Öyleyse “ruh”, yaşayan varlıkların hareket etmesini sağlayan görünmez bir güç, yaşam kıvılcımı anlamındadır.