Önderimiz, ruhla meshedilmiş olan ya da olmayan yeterli erkekleri yerel cemaatlerde ihtiyar tayin etmek üzere bu Yönetim Kurulunu kullanır. Yehova’nın İsa’ya kullanma yetkisini verdiği mukaddes ruh bu noktada çok önemli bir rol oynar. (Resullerin İşleri 2:32, 33) Bu nazırlar her şeyden önce Tanrı’nın mukaddes ruhla ilham edilmiş Sözünde belirtilen talepleri karşılamalıdır. (I. Timoteos 3:1-7; Titus 1:5-9; II. Petrus 1:20, 21) Tavsiyeler ve tayinler dua edildikten sonra ve mukaddes ruhun rehberliğiyle yapılır. Ayrıca, tayin edilen kişiler bu ruhun semeresini oluşturduklarını ortaya koyar. (Galatyalılar 5:22, 23) O halde, Pavlus’un şu öğüdü meshedilmiş olsun ya da olmasın tüm ihtiyarlar için eşit şekilde geçerlidir: “Kendinize, ve . . . . Ruhülkudüsün sizi içinde nazır ettiği bütün sürüye dikkat edin.” (Resullerin İşleri 20:28)

Aslında, vakf ve vaftizimize uygun yaşamak, cemaatte ruhla tayin edilmiş otoritenin meşruluğunu kabul edip ona istekle boyun eğmek anlamına gelir. ‘Mukaddes ruhun ismiyle’ vaftiz edilişimiz, mukaddes ruhu tanıdığımızın ve Yehova’nın amaçlarındaki rolünü kabul ettiğimizin açıkça beyan edilişidir. (Matta 28:19) Bu şekilde vaftiz edilmek, mukaddes ruhla işbirliği içinde olduğumuzu ve Mesih’in takipçileri arasında onun işleyişini engelleyecek bir şey yapmaktan kaçındığımızı gösterir. Mukaddes ruh ihtiyarların tavsiye ve tayininde çok önemli bir rol oynadığına göre, cemaatteki ihtiyarlık düzenlemesine tabi olup işbirliği yapmazsak vakfımıza gerçekten sadık kaldığımızı söyleyebilir miyiz?