İLHAM SÜRECİ

17. (a) “Tanrı ilhamı” ifadesi hangi Yunanca sözcüğün çevirisidir? (b) Sözcüğün anlamı ilham sürecini kavramamıza nasıl yardım eder?

¹⁷ “Tanrı ilhamı” ifadesi “Tanrı tarafından üflenmiş” anlamındaki Yunanca theopneustos sözcüğünün çevirisidir (2. Tim. 3:16). Tanrı, etkin gücü olan kutsal ruhunu sadık insanlara ‘üfleyerek’ Kutsal Yazıların derlenmesini ve kaleme alınmasını sağlamıştır. Bu süreç “ilham” olarak bilinir. Tanrı’dan ilham alan peygamberlerin ve diğer sadık kişilerin zihni O’nun etkin gücü tarafından yönlendiriliyordu. Yani onlar Tanrı’dan mesajlar ve görüntüler alıyordu ve bunlar zihinlerine kalıcı şekilde yerleşiyordu. Sonuç olarak, “Peygamberlik sözü hiçbir zaman insan iradesiyle ortaya çıkmamıştır; insanlar kutsal ruhun yönlendirmesiyle, Tanrı’dan aldıklarını aktarmışlardır” (2. Pet. 1:21; Yuhn. 20:21, 22).

18. Tanrı ilhamı mesajlar onları alan insanlar üzerinde nasıl bir etki bıraktı?

¹⁸ Bu imanlı insanlar uykuda rüya görürken ya da tamamen uyanık ve bilinçli durumdayken, kutsal ruh Tanrı’dan gelen mesajları onların zihnine yerleştiriyordu. Peygamberler mesajı aldığında onu sözlerle aktarma sorumluluğu taşıyorlardı. Büyük olasılıkla, Musa ve diğer sadık peygamberler diriltildiğinde, çok değer verdikleri bu bilgiler hâlâ orijinal haliyle net olarak zihinlerinde olacak. Böylece kendi kaleme aldıkları kayıtların günümüze dek bozulmadan geldiğini doğrulayabilecekler. Benzer şekilde, Elçi Petrus da İsa’nın görünüm değişiminden öylesine etkilenmişti ki, 30 yıldan fazla bir süre sonra bu ihtişamlı görüntüden çok canlı bir dille söz etti (Mat. 17:1-9; 2. Pet. 1:16-21).

YAZAR VE PARMAĞI

19. (a) Tanrı’nın “parmağı” ifadesiyle kastedilen nedir? (b) Hangi ayetler bunu gösterir?

¹⁹ Yazarlar eski çağlarda tüy, demir, kemik gibi malzemelerden yapılmış kalemler kullanırlardı; bugün de kalem, daktilo ya da bilgisayar gibi gereçler kullanırlar. Hangi gereç kullanılırsa kullanılsın yazarın parmakları önemli bir işleve sahiptir. Bununla birlikte, ortaya çıkan eser parmakların değil zihnin ürünüdür. İsa Mesih’in Tanrı’nın ruhundan O’nun “parmağı” olarak söz etmesi ilginçtir. Bir keresinde İsa cinlerin tutsağı olmuş bir adamı iyi edip ona görme ve konuşma yetisini yeniden kazandırmıştı. Fakat İsa’ya düşman olan din adamları bu mucizeyi yapmasını sağlayan güce hakaret ettiler. Matta’nın kaydına göre, İsa onlara şöyle dedi: “Ben cinleri Tanrı’nın ruhuyla çıkarıyorsam, Tanrı’nın krallığı gelmiş, sizin haberiniz yok demektir” (Mat. 12:22, 28). Luka bu konuyu anlamamıza yardım ederek İsa’nın benzer bir olayda söylediği şu sözleri alıntılar: “Eğer ben cinleri Tanrı’nın parmağıyla çıkarıyorsam, Tanrı’nın krallığı gelmiş, sizin haberiniz yok demektir” (Luka 11:20). Çok daha eski bir olayda da, Mısır’ın büyücü rahipleri, ülkelerinin başına gelen belaların Yehova’nın üstün gücünden kaynaklandığını kabul etmek zorunda kaldılar ve şöyle dediler: “Bu işte Tanrı’nın parmağı var!” (Çık. 8:18, 19).

20. (a) Tanrı’nın ‘parmağının’ nasıl bir işlevi vardır? (b) Bunun görünür sonucu nedir?

²⁰ İfadenin kullanım şekillerinden de görüldüğü gibi, “Tanrı’nın parmağı” büyük bir güce sahiptir. Ayrıca, Tanrı’nın Kutsal Kitabı yazdırırken kullandığı kutsal ruhunun O’nun “parmağı” olarak adlandırılması gayet yerindedir. Kutsal Yazılar bize, On Emrin iki taş levha üzerine “Tanrı’nın parmağıyla” yazıldığını söyler (Çık. 31:18; Tekr. 9:10). Tanrı Kutsal Kitabın çeşitli kısımlarını insanlara yazdırırken, o kişilerin kalemini yönlendiren güç, O’nun simgesel parmağı, yani ruhuydu. Tanrı’nın kutsal ruhu görünmez; fakat harika bir şekilde etkinlik gösterir. Bunun gözle görülür, somut sonucu olarak insanlık Tanrı’nın çok değerli bir hediyesi olan hakikat sözüne, Kutsal Kitaba sahip oldu. Kutsal Kitabın asıl yazarının Tanrımız Yehova olduğuna ve O’nun bu yolla bizimle konuştuğuna kuşku yoktur.

Kutsal Kitabı kaleme alan bu insanlar toplumun farklı kesimlerinden olsa da, Musa’dan Yuhanna’ya kadar hepsinin ortak bir noktası vardı: Onlar Yehova Tanrı’nın egemenliğini savundular ve amacını yeryüzünde duyurdular. Yehova’nın adıyla ve kutsal ruhunun gücüyle yazdılar (2. Sam. 23:2; Yer. 2:2, 4; Hez. 6:3; Elçi. 1:16; Vah. 1:10).

23. (a) Kutsal Kitabı kaleme alanlardan bazıları hangi eski kayıtlardan yararlandı? (b) Bunlar nasıl Kutsal Yazıların bir parçası haline geldi?

²³ Kutsal Kitabı yazanlardan bazıları kendilerinden önce yaşamış görgü tanıklarının belgelerinden derlediği bilgileri kayıtlarına dahil etti; bu belgelerin hepsi Tanrı ilhamı değildi. Örneğin Musa Başlangıç kitabının çeşitli kısımlarını görgü tanıklarının kayıtlarından derlemiş olabilir (Başl. 2:4; 5:1). Samuel de Hâkimler kitabını kaleme alırken aynı şeyi yapmış olabilir. Yeremya Birinci ve İkinci Krallar kitaplarının, Ezra Birinci ve İkinci Tarihler kitaplarının büyük bölümünü bu şekilde derledi (2. Kral. 1:18; 2. Tar. 16:11). Onları eski belgelerin hangi kısımlarını kitaplarına dahil edecekleri konusunda yönlendiren kutsal ruhtu. Böylece yaptıkları derlemenin güvenilirliği kutsal ruh tarafından doğrulandı. Bu şekilde, eski belgelerden alınmış kısımlar Tanrı ilhamı Kutsal Yazıların bir parçası oldu.