Kıyı kentlerine trenle ve botla kolayca ulaşabilirken, kırsal bölgelere erişebilmenin en iyi yolu arabaydı. Erkek kardeşim George yanıma geldiğinde çok sevindim; böylece yataklarımızı, eşyalarımızı, mutfak eşyalarını koyacak kadar büyük ve pencerelerinde sineklik olan bir kamyonet satın alabildik. Çatısına hoparlör de yerleştirdik. Böylece donanımlı bir araçla gün boyunca evden eve şahitlik etme işinde çalışıp, akşamları çarşı meydanlarında düzenlediğimiz konuşmalara insanları davet edebildik. “Cehennem Ateşli Bir Yer mi?” başlıklı konuşma insanlara en çok dinlettiğimiz kayıttı. “Seyyar evimizle” Güney Afrika’dan Kenya’ya kadar 3.000 kilometrelik bir yolculuk yaptık ve bu kez yanımızda yerli halkın heyecanla kabul ettiği, Afrika’nın birçok dilinde çeşitli küçük kitaplarımız olduğu için sevinçliydik.

[Sayfa 28’deki resim]

Seyyar evimizin yanında kardeşim George