⁶ İkincisi bir kadın hakkındaydı. İsa şunları dedi: “Yahut hangi kadının on gümüş parası olur da, birini kaybederse, ışık yakıp evi süpürmez, onu buluncıya kadar, iyice araştırmaz? Ve onu bulunca dost ve komşu kadınları çağırıp der: Benimle beraber sevinin çünkü kaybettiğim parayı buldum. Böylece, size derim: Tövbe eden bir günahkâr için Allahın melekleri önünde sevinç olur.”—Luka 15:8-10.

7. Kaybolan koyun ve kaybolan para örneklerinden hangi iki dersi alabiliriz?

⁷ Bu kısa örneklerden neler öğrenebiliriz? Bunlar bize (1) ruhen zayıflayanlar için neler hissetmemiz ve (2) onlara yardım etmek üzere neler yapmamız gerektiğini gösteriyor. Şimdi bu noktaları ele alalım.

Kadın da başka hiç parası yokmuş gibi, o parayı kaybetmenin üzüntüsünü hissetti. Her iki olayda da kaybolan şey sahibi için değer ifade etmeye devam etti. Bu ne gösterir?

9. Çobanın ve kadının endişesi neyi yansıtır?

⁹ İsa’nın, her iki örneğinin de sonunda ne dediğine dikkat edelim: ‘Tövbe eden bir günahkâr için gökte daha fazla sevinç olur’ ve “böylece, size derim: Tövbe eden bir günahkâr için Allahın melekleri önünde sevinç olur.” O halde, çobanın ve kadının endişesi, küçük bir ölçüde de olsa, Yehova’nın ve gökteki yaratıklarının duygularını yansıtır. Çobanın ve kadının gözünde, kaybolan malları hâlâ değerli olduğu gibi, Yehova’nın gözünde de cemaatten uzaklaşanlar veya cemaatle ilişkisi kopanlar hâlâ değerlidir. (Yeremya 31:3) Böyle kişiler ruhen zayıf olabilirler, ama bu onların mutlaka isyankâr oldukları anlamına gelmez. Ruhen zayıfladıkları halde, Yehova’nın taleplerini bir ölçüde hâlâ tutuyor olabilirler. (Mezmur 119:176; Resullerin İşleri 15:29) Bundan dolayı, Yehova eskiden olduğu gibi bugün de ‘onları kendi yüzü önünden’ hemen atmıyor.—II. Kırallar 13:23.

10, 11. (a) Cemaatten uzaklaşanları ne olarak görmek istiyoruz? (b) İsa’nın iki örneğine göre, onlar için duyduğumuz endişeyi ne şekillerde gösterebiliriz?

¹⁰ Yehova ve İsa gibi, biz de zayıf olanlar ve cemaatten uzaklaşanlar için derin endişe duyuyoruz. (Hezekiel 34:16; Luka 19:10) Ruhen zayıf kişileri ‘ümitsiz vaka’ olarak değil, kaybolmuş birer koyun olarak görüyoruz. Şöyle düşünmüyoruz: “Zayıf biri için neden endişe duyayım? Cemaatin ona ihtiyacı yok ki.” Tam tersine, cemaatten uzaklaşan fakat geri dönmek isteyenleri, Yehova’nın gördüğü gibi değerli görüyoruz.

¹¹ Onlar için duyduğumuz endişeyi acaba nasıl ifade edebiliriz? İsa’nın verdiği iki örnek bunu şu şekillerde yapabileceğimizi gösteriyor: (1) Gerekli adımı atarak, (2) şefkat göstererek ve (3) ciddiyetle çaba harcayarak. Bunları tek tek ele alalım.