• Yehova’nın Vefalı Sevgisini ve İlgisini Gördüm
    Gözcü Kulesi—2004 | 1 Şubat

    • Bir Fırsat Kapısı Açıldı

      Sidney’deki cemaatlerden birinde hizmet ediyordum ve ev Mukaddes Kitap tetkiki yaptığım birkaç kişi vardı. Bir gün İngiltere Kilisesinden emekli bir papazla karşılaştım ve ona kilisenin dünyanın sonu hakkında neler söylediğini sordum. 50 yıldır kilise öğretilerini öğrettiğini söylemesine rağmen verdiği cevap beni şaşırttı. Şöyle söyledi: “Mukaddes Kitabı Yehova’nın Şahitleri kadar iyi bilmediğimden bunu araştırmam için zaman gerek.”

      Bundan kısa bir zaman sonra, Pakistan’da hizmet edecek gönüllüler için bir davet yapıldı. Bekâr hemşirelerin gönderilmediğini, yalnızca bekâr erkek ve evli çiftlerin gönderildiğini bilmediğimden ben de başvurdum. Anlaşılan başvurum Brooklyn merkez bürolarına gönderildi; çünkü kısa süre sonra, eğer gitmek istersem Bombay’da (Hindistan) ihtiyaç olduğunu bildiren bir mektup aldım. Yıl 1962’ydi. 18 ay Bombay’da kaldıktan sonra Allahâbad’a gitmeyi kabul edip, oraya taşındım.

      Bu arada Hintçe öğrenmeyi aklıma koymuştum. Hintçe, yazıldığı gibi okunduğundan bu dili öğrenmek çok zor değildi. Fakat ev sahipleri onların dilini konuşmaya çalışmaktansa İngilizce konuşmamı istediklerinde, bu bende sık sık hayal kırıklığı yaratıyordu. Bu yeni ülkede ilginç ve uğraş gerektiren yeniliklerle mücadele ederken Avustralyalı iman kardeşlerimle işbirliği yapmaktan sevinç duyuyordum.

      Bu arada, daha gençken evliliği düşünürdüm; fakat vaftiz edildikten sonra Yehova’nın hizmetiyle öyle meşguldüm ki bunu düşünecek vaktim yoktu. Fakat artık yaşamımda bir arkadaş ihtiyacını yeniden hissetmeye başlamıştım. Tabii yabancı ülkede yerine getirdiğim görevi bırakmak istemiyordum, böylece bu konuyla ilgili Yehova’ya dua ettim ve sonra bu konu hakkında daha fazla düşünmedim.

      Beklenmedik Bir Nimet

      O zamanlar Hindistan’da, bürodaki işe Edwin Skinner nezaret ediyordu. O, 1946’da Çin’e tayin edilen Harold King ve Stanley Jones da dahil başka pek çok sadık kardeşle birlikte Gilead Programının sekizinci dönemine katılmıştı.a 1958’de Harold ve Stanley, Şanghay’daki vaaz etme faaliyetleri nedeniyle hücre hapsi cezasına çarptırılmıştı. Harold 1963’te serbest bırakıldığında, Edwin ona bir mektup yazmış. Harold da Amerika Birleşik Devletleri ve Britanya’ya yaptığı yolculuktan Hong Kong’a döndükten sonra ona cevap yazmış ve evlenmek istediğinden söz etmiş. Harold, Edwin’e hapishanedeyken bu konuda dua ettiğini söylemiş ve kendisine eş olabilecek uygun bir Şahit tanıyıp tanımadığını sormuş.

      Hindistan’da birçok kişi görücü usulüyle evlenir. Bu nedenle Edwin’den de sürekli bu tür düzenlemeler yapması istenirmiş ama o bunu yapmaktan hep kaçınırmış. Fakat Edwin, Harold’un mektubunu seyahat eden bir nazır olan Homer’ın karısı Ruth Mckay’a vermiş. Sonunda Ruth bana mektup yazıp uzun yıllardır hakikatte olan dolgun vakitli bir vaizin evlenmek istediğini söyledi ve ona yazmak isteyip istemediğimi sordu. Fakat bu kişinin kim olduğu ya da nasıl biri olduğu konusunda hiçbir şey söylemedi.

      Tabii ki Yehova dışında kimse bir eş için dua ettiğimi bilmiyordu ve benim ilk tepkim bu fikri reddetmek oldu. Bununla birlikte bu konu hakkında düşündükçe Yehova’nın dualarımızı her zaman bizim düşündüğümüz şekilde cevaplamayacağı sonucunu çıkardım. Bunun üzerine, Ruth’a evlenmeye mecbur olmadığım sürece biraderin bir mektup yazabileceğini söyledim. Böylece Harold King’in ikinci mektubu banaydı.

      Çin’deki hapishaneden serbest bırakıldıktan sonra Harold’un fotoğrafları ve öyküsü çeşitli gazetelerde ve dergilerde yayımlanmıştı. O sıralar dünyanın her yerinde iyi tanınıyordu, fakat beni etkileyen onun Tanrısal hizmetteki sadakatiydi. Böylece beş ay mektuplaştık, sonra ben Hong Kong’a gittim. 5 Ekim 1965’te de evlendik.