“Çok Balık Yakaladılar”

Birinci yüzyılda olduğu gibi bugün de Celile Gölü’nün balık açısından en verimli kısımları kaynak sularının ve ırmakların gölle buluştuğu yerlerdir. Buralarda denize karışan organik maddeler balıkları cezbeder.

Kıyıdakiler ise ağları çeker ve yakalanmış olan balıkları kıyıya boşaltırlardı. Ardından balıkları ayıklar ve işe yarayanları kaplara doldururlardı. Bazı balıklar hemen taze taze satılırdı. Ancak birçoğu kurutulup tuzlanarak ya da salamura yapılarak kil küplere doldurulup Yeruşalim’e gönderilir ya da yabancı ülkelere ihraç edilirdi. Yılanbalığı gibi pulsuz ya da yüzgeçsiz deniz canlıları murdar sayıldığından geri atılırdı (Levioğulları 11:9-12).

Birinci yüzyılda en çok rağbet gören balık tatlı su çipurası olarak da bilinen tilapia balığıydı. Bu balık Celile bölgesindekilerin sık yediği bir balıktı. İsa büyük ihtimalle bu lezzetli balıktan yemişti. Hatta İsa’nın binlerce kişiyi doyurduğu mucizede kullandığı iki balık, muhtemelen kurutulup tuzlanmış tilapiaydı (Matta 14:16, 17; Luka 24:41-43). Bu balıklar yavrularını genelde ağızlarında taşır. Yavrularını taşımadıkları zamanlarda ise bazen ağızlarında küçük bir taş taşırlar. Hatta gölün tabanında duran parlak bir parayı ağızlarına alıp taşıdıkları bile görülebilir (Matta 17:27).