1. Babil’deki Yahudi sürgünlerin durumunu anlatın.

YAHUDA tarihinin karanlık bir dönemiydi. Tanrı’ya ahitle bağlı kavim yurdundan koparılıp alınmıştı ve şimdi Babil’de esarette çürümekteydi. Bununla birlikte, onlara günlük işlerini sürdürürken bir derece özgürlük tanınmış olduğu da inkâr edilemez. (Yeremya 29:4-7) Bazıları mesleki beceriler edinmiş ya da ticari işlere girişmişti.a (Nehemya 3:8, 31, 32) Buna rağmen, Yahudi tutsaklar için yaşam hiç de kolay değildi. Hem bedenen hem de ruhen esaretteydiler. Bunun nasıl olduğunu görelim.

2, 3. Sürgün yaşamı Yahudiler’in Yehova’ya tapınmasını nasıl etkilemişti?

² Babil orduları MÖ 607’de Yeruşalim’i yıktığında, sadece bir milleti mahvetmekle kalmamış, hakiki tapınmaya da darbe indirmişti. Yehova’nın mabedini yıkıp yağmalamış, Levi sıptından bazılarını tutsak alıp bazılarını da öldürerek kâhinlik düzenlemesini felce uğratmıştı. Yahudiler’in, bir tapınma evi, sunak ve örgütlü bir kâhinler topluluğu olmaksızın hakiki Tanrı’ya Kanunda belirlendiği şekilde kurban sunmaları olanaksızdı.

³ Sadık Yahudiler sünnet uygulamasını sürdürerek ve Kanunu ellerinden geldiğince tutarak dinsel kimliklerini hâlâ koruyabiliyorlardı. Örneğin, yasaklanan yiyeceklere el sürmüyor ve Sebti tutabiliyorlardı. Ama bunları efendilerinin alaylarını göze alarak yapıyorlardı; çünkü Babilliler Yahudiler’in dinsel âdetlerini akılsızlık olarak görüyordu. Sürgünlerin ne denli üzgün olduğu Mezmur yazarının şu sözlerinden anlaşılabilir: “Babil ırmakları kenarında, orada oturduk, ve Sionu andıkça ağladık. İçindeki söğütler üzerine çenklerimizi astık. Çünkü orada bizi sürgün edenler bizden teraneler, ve bize azap (alay) edenler bizden şenlik istediler: Sion teranelerinden birini bize okuyun, dediler.”—Mezmur 137:1-3.

4. Yahudiler’in kurtuluşu başka milletlerden beklemeleri neden boşuna olacaktı, yardımı kimden bekleyebilirlerdi?

⁴ Acaba onlar rahat yüzü görmek için kime başvurabilirlerdi? Kurtuluşları nereden gelecekti? Kuşkusuz, çevrelerindeki milletlerin birinden değil. Onların hepsi de Babil orduları karşısında güçsüz kalmıştı; birçoğuysa zaten Yahudiler’in düşmanıydı. Ama durum umutsuz değildi. Özgür bir kavimken başkaldırdıkları Yehova, şimdi sürgünde olmalarına rağmen onlara merhametle yüreklendirici bir çağrıda bulunuyordu.