Yehova İkiyüzlü Tapınmadan Nefret Eder

7, 8. Yehova dinsel ikiyüzlülerin formalite gereği tapınmasına ne gözle bakıyor?

⁷ İşaya çağdaşları arasında az kişinin Yehova’nın, Kendisine tapınanlardan istediği tutumda olduğunun çok iyi farkındaydı. Bu nedenle, irtidat eden Yeruşalim yakında başına gelecek cezayı hak etmişti. Yehova’nın orada sürdürülen tapınmaya ne gözle baktığına dikkat edin: “Sığır boğazlıyan, adam öldüren gibidir; kuzu kurban eden, köpek boynu kıran gibidir; ekmek takdimesi arzeden, domuz kanı takdim eden gibidir; anma takdimesi olarak günnük yakan, putu mubarek kılan gibidir. Evet, bunlar kendi yollarını seçtiler, ve onların canı kendi mekruh şeylerinden hoşlanıyor.”—İşaya 66:3.

⁸ Bu sözler bize Yehova’nın İşaya kitabının birinci babında kayıtlı sözlerini anımsatıyor. Yehova orada dik başlı kavmine, formalite gereği yaptıkları tapınma eylemlerinin yalnızca hoşnutsuzluğuna değil, ikiyüzlülüklerinden ötürü öfkesinin kabarmasına da neden olduğunu söylemişti. (İşaya 1:11-17) Benzer şekilde, Yehova şimdi onların sunularını iğrenç suçlara benzetiyor. Yehova’yı yatıştırmak amacıyla pahalı bir “sığır” kurban etmeleri ‘adam öldürmekten’ farksızdı. Verilen diğer kurbanlar da, Musa Kanunu döneminde murdar sayılan ve kurban olarak verilmesi asla uygun olmayan köpek ya da domuz sunusuna benziyordu. (Levililer 11:7, 27) Acaba Yehova bu dinsel ikiyüzlülüğü cezasız mı bırakacaktı?

9. Yahudiler’in çoğu, Yehova’nın İşaya aracılığıyla yaptığı hatırlatmalara nasıl karşılık verdi; kaçınılmaz sonuç neydi?

⁹ Yehova şimdi şunları diyor: “Ben de onların belâlarını seçeceğim, ve yıldıkları şeyleri üzerlerine getireceğim; çünkü çağırdığım zaman cevap veren olmadı; söylediğim zaman dinlemediler; ve gözümde kötü olanı yaptılar, ve hoşlanmadığım şeyi seçtiler.” (İşaya 66:4) İşaya’nın bu sözleri tüm benliğiyle inanarak bildirdiğine şüphe yoktu. Yehova uzun yıllardır onu kavmini ‘çağırmak’ ve onlarla konuşmak üzere araç olarak kullanmıştı. Peygamber genelde kimsenin dinlemediğini çok iyi biliyordu. ‘Kötü olanı yaptıklarından’ ceza almaları kaçınılmazdı. Yehova onların cezasını elbette ‘seçecek’ ve irtidat eden kavminin başına korkunç olaylar ‘getirecekti.’

11. (a) İşaya’nın zamanında irtidat edenler günahlarına nasıl günah katıyorlardı? (b) İşaya’nın çağdaşları sadık kimseleri ne bakımdan Tanrı’nın ‘isminden ötürü’ dışlıyorlardı?

¹¹ İşaya şöyle devam ediyor: “RABBİN sözünden titriyenler, onun sözünü dinleyin: Sizden nefret eden, ismimden ötürü sizi kovan kardeşleriniz: RAB izzet bulsun da sevincinizi görelim! derler; fakat utandırılacak olan kendileridir.” (İşaya 66:5) İşaya’nın “kardeşleri”, yani yurttaşları Yehova Tanrı’yı temsil etme ve egemenliğine boyun eğme sorumluluğu taşıyorlardı; bu, Tanrı’nın onlara verdiği bir sorumluluktu. Ama onlar bu sorumluluğu yerine getirmemekle gerçekten çok ciddi bir günah işliyorlardı. Ayrıca İşaya gibi sadık ve alçakgönüllü adamlardan nefret etmeleri de günahlarına günah katıyordu. İrtidat eden bu kimseler, sadık kişilerden Yehova Tanrı’yı doğrulukla temsil ettikleri için nefret ediyor ve onları dışlayıp ‘kovuyorlardı.’ Bu bakımdan, onların dışlanması Tanrı’nın ‘isminden ötürü’ idi. Aynı zamanda, Yehova’nın bu sahte hizmetçileri, kendilerine dinsel bir hava vermek üzere ‘Yehova izzet bulsun’ gibi sözler söyleyerek O’nu temsil ettiklerini iddia ediyorlardı.a