ay başı ve Sebt günü toplantıların çağırılmasına, fesat (gizemli güçlerin kullanımı) ile bayram toplantısına dayanamıyorum. Ay başılarınızdan ve belli bayramlarınızdan canım nefret ediyor; üzerimde yüktürler; onları taşımaktan yoruldum.” (İşaya 1:13, 14) Tahıl sunuları, buhur, Sebt günleri ve ‘bayram toplantıları’ Tanrı’nın İsrail’e verdiği Kanun’un maddeleridir. “Ay başı”na gelince, Kanun sadece bunların tutulmasını emrediyor, ancak bu kutlamaların çevresinde giderek sağlıklı gelenekler de oluşturulmuştur. (Sayılar 10:10; 28:11) Ay başı, artık kavmin işlerini bırakıp peygamberlerden ve kâhinlerden öğretim almak üzere bir araya toplandığı aylık bir Sebt günü sayılmaktadır. (II. Kırallar 4:23; Hezekiel 46:3; Amos 8:5) Böyle kutlamalar yanlış değildir. Sorun onları sırf gösteriş için yapmakta yatıyor. Üstelik, Yahudiler Tanrı’nın Kanununu biçimsel olarak tutarken, beraberinde ‘gizemli güçlere’, ruhçuluğa da başvuruyorlar.b