1948 yılının Mayıs ayında da dünya Ortadoğu’yu endişeyle izliyordu. O tarihte, yani günümüzden 62 yıl önce, İngiliz mandasının o zamanlar Filistin olarak adlandırılan topraklardaki işgali sona ermek üzereydi ve savaşın çıkması an meselesiydi. Bundan bir yıl önce, 1947’de Birleşmiş Milletler, işgal altındaki toprakların bir kısmında bağımsız bir Yahudi devletinin kurulması için izin vermişti. Fakat çevredeki Arap uluslar ne pahasına olursa olsun bunu engellemeye yemin etti. Arap Birliği “Bu sınır, ateş ve kan sınırından başka bir şey olmayacak” diye bir uyarıda bulundu.

14 Mayıs 1948 Cuma günü saat 16:00’da, 350 kişilik bir grup gizli bir davetle Tel Aviv Müzesi’nde toplanmıştı. İngiliz mandasının son saatleriydi. Müzedeki herkes sabırsızlıkla bir ilanın yapılmasını, İsrail devletinin resmi kuruluş bildirgesinin okunmasını bekliyordu. Yeni devletin düşmanlarının olası saldırılarına karşı sıkı güvenlik önlemleri alınmıştı.

İsrail Ulusal Meclisinin başında bulunan David Ben-Gurion, İsrail Devleti’nin Kuruluş Bildirgesi’ni okudu. Bildirgede kısmen şöyle deniyordu: “Bizler, Halk Meclisi üyeleri, Eretz-İsrail’in [Filistin] Yahudi topluluğunun . . . . temsilcileri, . . . . kendi doğal ve tarihi hakkımızın vasıtasıyla ve Birleşmiş Milletler Genel Kurulu Kararının gücüne dayanarak, bu vesileyle İsrail Devleti olarak bilinecek Eretz-İsrail’de [Filistin] bir Yahudi devletinin kurulduğunu beyan ediyoruz.”