Başımıza Gelenlerden Tanrı mı Sorumlu?

MERYEM, yetişkin yaştaki kızı ciddi bir beyin rahatsızlığı geçirdiğinde birçoğumuzun yapacağı şeyi yaptı.a Yardım etmesi için Tanrı’ya dua etti. Şunları söylüyor: “Kendimi hiç bu kadar çaresiz ve yalnız hissetmemiştim.” Daha sonra kızının durumu daha da kötüleşti ve Meryem Tanrı’nın varlığından şüphe etmeye başladı. O şöyle sordu: “Başıma neden bunlar geldi?” İnsanları seven ve onlarla ilgilenen bir Tanrı’nın onu neden terk ettiğini anlayamıyordu.

Meryem’in yaşadıkları ender rastlanan bir durum değildir. Dünya çapında pek çok insan, tam da ihtiyaç duydukları sırada Tanrı tarafından terk edildiğini düşünüyor. Torunu öldürülen Lisa şöyle söylüyor: “‘TANRIM neden?’ sorusuna hâlâ cevap arıyorum. Tanrı’ya imanımı tamamen kaybetmedim, fakat artık eskisi kadar güçlü de değil.” Benzer şekilde bebeğiyle ilgili trajik bir olay yaşayan bir kadın şöyle söyledi: “Tanrı olanlarla ilgili beni hiç teselli etmedi. Benimle ilgilendiğine ya da bana merhamet ettiğine dair hiçbir işaret vermedi.” Sonra şöyle ekledi: “Tanrı’yı asla affetmeyeceğim.”

Başkaları da etraflarındaki dünyaya baktıklarında Tanrı’ya karşı kırgınlık besliyorlar. Onlar yoksulluk ve açlıkla savaşan ülkeleri, ümitsiz savaş mültecilerini, AIDS nedeniyle öksüz kalan sayısız çocuğu ve başka hastalıkların pençesinde kıvranan milyonlarca insanı görüyorlar. Bu ve buna benzer trajedilerle karşılaşan pek çok insan, Tanrı’yı tüm bu olanlara kayıtsız kalmakla suçluyor.

Bununla birlikte gerçek şu ki, insanlığa acı veren sorunların suçlusu Tanrı değildir. Aslında, Tanrı’nın, insan ailesinin acı çekmesine sebep olan sorunları yakında düzelteceğine inanmak için geçerli nedenler var. Tanrı’nın bizimle gerçekten ilgilendiğini görmek için lütfen bir sonraki makaleyi okuyun.

[Dipnot]

Çektiğimiz Acılardan Tanrı mı Sorumlu?

İnsanların çektiği acıların büyük bir kısmının nedeni kendi davranışlarıdır. Örneğin bazı tehlikeli faaliyetlerin taşıdığı riskler iyi bilinmektedir. Buna rağmen insanlar cinsel ahlaksızlık yapıyor, aşırı alkol, uyuşturucu ve tütün kullanıyor, tehlikeli sporlar yapıyor, çok hızlı araba kullanıyor ve benzeri şeyler yapıyorlar. Eğer böyle tehlikeli davranışlar acıyla sonuçlanıyorsa, suçlu kimdir? Tanrı mı yoksa hikmetsiz davranan kişi mi? Tanrı’nın ilham edilmiş Sözünde şunlar söyleniyor: “Aldanmayın, Tanrı alaya alınmaz. İnsan ne ekerse onu biçer.”—Galatyalılar 6:7, YÇ.

Ayrıca insanlar sık sık birbirlerine zarar veriyor. Eğer bir millet savaş ilan ediyorsa, bunun sonucunda ortaya çıkan acılardan kuşkusuz Tanrı sorumlu değildir. Eğer biri başkasına saldırıyorsa, bunun yol açtığı zarar veya ölümden Tanrı mı sorumludur? Tabii ki hayır! Eğer bir diktatör yönetimi altındaki kişilere zulmediyor, işkence ediyor ve onları öldürüyorsa, Tanrı’yı mı suçlamalıyız? Bu makul olmaz.—Vaiz 8:9.

Aşırı yoksulluk ya da açlık çeken milyonlarca insan için ne denebilir? Bu Tanrı’nın suçu mu? Hayır. Gezegenimizde herkesi doyurmaya yetip de artacak kadar yiyecek vardır. (Mezmur 10:2, 3; 145:16) Tanrı’nın bolca verdiği şeylerin adaletsiz dağılımı dünya çapında açlık ve yoksulluğa yol açıyor. İnsanlığın bencil tutumu bu sorunun çözülmesini engelliyor.

Asıl Neden

Peki insanların hastalanmasının ya da yaşlanıp ölmesinin sorumlusu kim? Tanrı’nın bundan da sorumlu olmadığını öğrenmek sizi şaşırtır mı? Gerçek şu ki, Tanrı insanı yaşlanıp ölmesi için yaratmadı.

İlk insan çifti Âdem ve Havva, Aden bahçesindeyken, Yehova onlara yeryüzündeki cennette sonsuz yaşam olanağı verdi. O’nun isteği yeryüzünü, miraslarını takdir eden insanlarla doldurmaktı. Ancak sonsuza dek yaşayabilmeleri için bir şart koydu. Âdem ve Havva Cennette ancak, sevgi dolu Yaratıcılarına itaat ettikleri sürece yaşayacaktı.—Tekvin 2:17; 3:2, 3, 17-23.

Ne yazık ki Âdem ve Havva isyan etti. Havva İblis Şeytan’ı dinlemeyi tercih etti. Şeytan ona yalan söyleyerek aslında Tanrı’nın ondan iyi bir şeyler esirgediğini ima etti. Böylece Havva bağımsız bir yol seçti ve ‘iyiyi ve kötüyü bilerek Allah gibi olmaya’ çalıştı. Onun isyanına Âdem de katıldı.—Tekvin 3:5, 6.

Âdem ve Havva bu şekilde günah işlemekle kendilerinin sonsuz yaşama layık olmadıklarını gösterdiler. Onlar günahın feci sonuçlarına katlanmak zorunda kaldılar. Onların yaşama gücü ve enerjileri giderek azaldı ve sonunda öldüler. (Tekvin 5:5) Bununla birlikte onların isyanının çok daha ciddi sonuçları vardı. Bizler Âdem ve Havva’nın günahının etkilerini hâlâ yaşıyoruz. Resul Pavlus şöyle yazdı: “Nasıl günah bir adam vasıtası ile, ve ölüm günah vasıtası ile dünyaya girdiyse, böylece ölüm de bütün insanlara geçti; çünkü hepsi günah işlediler.” (Romalılar 5:12) Evet, Âdem ve Havva’nın isyanı nedeniyle günah ve ölüm tehlikeli bir hastalık gibi tüm insan ırkına geçti.