O bir özel okulda müdür. Bir çarşamba günü aylığını aldı ve çoğu Batı Afrikalının yaptığı gibi parayı sarıp çantasına tıkıştırdı. Sonra bir toplantıya yetişmek için alelacele motor taksiye bindi. Gideceği yere vardığında parayı ödemek için çantasında bozukluk aramaya başladı ve karanlıkta fark etmeden maaşını yere düşürdü.

Birkaç dakika sonra 19 yaşındaki Blaise oradan geçti. Mahalleye yabancıydı ve Christine’in katılacağı toplantıda bir arkadaşıyla buluşmaya gelmişti. Yerde parayı görünce alıp cebine koydu ve toplantıya gitti. Toplantı bitince arkadaşına dışarıda bir şey bulduğunu ve bir şey kaybeden biri varsa kendisini aramasını ve kaybettiği şeyi tarif etmesini söyledi.

Christine o akşam eve geldiğinde maaşını çantasında bulamayınca şoke oldu. Bir hafta sonra arkadaşı Josephine’e parasını kaybettiğini söyledi ve o gün toplantıya katılan birinin bir şey bulduğunu öğrendi. Bunun üzerine Christine, Blaise’e telefon açıp kaybettiği parayı tamı tamına tarif etti. Christine parasını geri alınca çok sevindi. Peki parayı bir haftadır saklayan Blaise ne hissetti? Şöyle dedi: “Para bana kalsaydı, geri verdiğim anki kadar mutlu olamazdım.”

Christine parasını Yehova’nın Şahitlerinin İbadet Salonunun önünde kaybetmişti. Blaise o toplantıya katılanlardan çok azını tanısa da, oradaki herkesin onun iman kardeşi olduğunu ve her zaman dürüst davranmaya çalıştığını biliyordu.