15. Hangi doğumun olacağı bildirilmişti; bu doğum MÖ 537’de nasıl gerçekleşti?

¹⁵ Bu yenilenme İşaya kitabındaki şu sözlerle çok güzel betimleniyor: “Ağrı çekmeden önce doğurdu; ağrısı gelmeden önce bir erkek çocuk doğurdu. Kim böyle bir şey işitti? kim böyle şeyler gördü? memleket bir günde doğar mı? bir millet birden doğar mı? çünkü Sion, ağrısı tutunca hemen oğullarını doğurdu.” (İşaya 66: 7, 8) Bu sözler heyecan verici şekilde ilk kez Babil’deki Yahudi sürgünler üzerinde gerçekleşti. “Sion”, yani Yeruşalim yine doğum yapan bir kadın olarak betimleniyordu. Ama bu görülmedik bir doğumdu! Öylesine çabuk, öylesine ani oldu ki, daha doğum “ağrısı” başlamadan meydana geldi. Bu çok uygun bir betimlemeydi. MÖ 537’de Tanrı’nın kavminin farklı bir “millet” olarak yeniden doğuşu mucize sayılacak kadar çabuk ve ani olmuştu. Çünkü Koreş’in Yahudiler’i esaretten serbest bırakmasından, sadık bir azınlığın yurduna dönüşüne kadar geçen vakit sadece birkaç aydı. İsrail milletinin ilk doğuşuna yol açan olaylarla ne büyük bir tezat! MÖ 537’de özgürlüğe kavuşabilmek için, kendilerine karşı koyan bir hükümdara dilekte bulunmaya, düşman ordusundan kaçmaya, çölde 40 yıl yaşamaya gerek yoktu.

17. Yehova Kendisine tapınan topluma, ruhi İsrail’le ilgili amacını yerine getirmesini hiçbir şeyin engelleyemeyeceğini nasıl garantiliyor?

¹⁷ Bu ruhi doğumu evrende hiçbir güç engelleyemezdi. Sonraki ayet bunu çok canlı şekilde betimliyor: “Ben doğum yerine getiririm de doğurmağa kuvvet vermez miyim? RAB diyor; doğurmağa kuvvet veririm de, rahmi kapatır mıyım? Allahın diyor.” (İşaya 66:9) Doğum süreci bir kez başladıktan sonra nasıl durdurulamazsa, ruhi İsrail’in yeniden doğumu da bir kez başladıktan sonra durdurulamaz. Buna karşı konulduğu doğrudur ve ilerde daha da fazla karşı konulabilir. Ama başlattığı işi isterse ancak Yehova durdurabilir ve bunu hiçbir zaman yapmaz! Acaba O yeniden canlanan toplumuna nasıl davranıyor?

Yehova’nın Şefkatli Özeni

18, 19. (a) Yehova insanı duygulandıran hangi örneklemeyi kullanıyor; bu O’nun sürgündeki kavmine nasıl uygulanıyor? (b) Günlerimizde meshedilmiş artakalan sevgiyle beslenmekten ve gördüğü özenden nasıl yararlandı?

¹⁸ Sonraki dört ayet Yehova’nın şefkatli özenini insanı duygulandıran bir biçimde betimlemektedir. Bu ayetlerin ilkinde, İşaya şunları diyor: “Yeruşalimle beraber sevinin, onu sevenler hepiniz, ona meserretle coşun; onun için yas tutanlar hepiniz, onda ziyadesile mesrur olun; ta ki, onun tesellilerinin memesinden emip doyasınız; ta ki, emesiniz, ve onun izzeti bolluğundan zevk bulasınız.” (İşaya 66:10, 11) Yehova burada bebeğini emziren bir kadın örneklemesi kullanıyor. Bebek acıkınca durmadan ağlar. Ama emmek için annesinin memesine yaklaştırıldığında ıstırabı doyuma ve mutluluğa dönüşür. Benzer şekilde, Babil’deki sadık Yahudi artakalanın da serbest bırakılıp eski durumuna döneceği zaman geldiğinde “yas”ı hemen doyuma ve mutluluğa dönüşecekti. Sevinçten coşacaklardı. Yeruşalim yeniden inşa edilip içinde yeniden oturulduğunda tekrar “izzet”e, görkeme kavuşacaktı. Sonra da, şehrin görkemi sadık halkını kucaklayacaktı. Onlar tekrar etkin bir kâhin sınıfı aracılığıyla ruhen besleneceklerdi. —Hezekiel 44:15, 23.

20. Yeruşalim hem eskiden hem de çağımızda “taşkın sel”le nasıl bereketlenmiştir?

²⁰ Peygamberlik şöyle devam ediyor: “RAB şöyle diyor: İşte, ben selâmeti [esenliği] ırmak gibi, milletlerin izzetini taşkın sel gibi ona salacağım; ve ondan emeceksiniz; kucakta taşınacaksınız, ve dizleri üzerinde okşanacaksınız.” (İşaya 66:12) Burada emme örneklemesiyle “ırmak” ve “taşkın sel” –bol bol akan nimetler– betimlemesi bir çizgide birleştiriliyor. Yeruşalim sırf Yehova’nın verdiği bol esenlikle değil, Yehova’ya tapınan topluma akan ve onları mutlu kılan “milletlerin izzeti”yle de bereketlenmiş olacaktı. Bu çeşitli milletlerden insanların Yehova’ya tapınan topluma akacağı anlamına gelmektedir. (Haggay 2:7) Bu peygamberliğin eski gerçekleşmesinde, çeşitli milletlerden kişiler Yahudiliği benimseyerek İsrailoğulları’na gerçekten yapışmışlardı.