Eriha şehrinde yaşayan Rahab isimli bir fahişenin durumunda olanları da ele alalım. İsrailoğulları Vaat Edilmiş Topraklar’ı fethetmeye hazırlanıyordu. Rahab Eriha’nın yok edileceğini anlayınca keşfe gelen iki İsrailliye şehirdeki herkesin İsrailoğulları yüzünden dehşete düştüğünü söyledi. Bu iki İsrailliyi sakladı ve Eriha fethedildiğinde ailesiyle birlikte onu sağ bırakacaklarına yemin etmelerini istedi. Onlar da Rahab’a şehrin surunda bulunan evine ailesini toplamasını söylediler. Evden çıkmak şehrin geri kalanıyla birlikte yok olmak anlamına gelecekti (Yeşu 2:8-13, 15, 18, 19). Fakat daha sonra Yehova Yeşu’ya ‘şehrin surlarının yerle bir olacağını’ söyledi (Yeşu 6:5). İki İsraillinin Rahab’a güvende olacağını söyledikleri yer artık tehlikeli bir yer olmuştu. Şimdi Rahab ve ailesi nasıl kurtulacaktı?

Eriha’yı ele geçirme zamanı geldiğinde İsrailoğulları boruları çaldılar ve bağırdılar. Yeşu 6:20’de şöyle okuyoruz: “Halk [İsrailoğulları] boru sesini duyar duymaz haykırarak savaş naraları atmaya başladı ve surlar yerle bir oldu.” Surların yıkılmasını hiçbir insan durduramadı. Fakat mucizevi şekilde şehrin surlarının tümü yıkılmadı. Rahab’ın evinin olduğu kısım ayakta kaldı. Yeşu keşfe gitmiş olan iki adama şu emri verdi: “Fahişe olan o kadının evine gidin, yemin ettiğiniz gibi kadını ve ailesinden olan herkesi dışarı çıkarın” (Yeşu 6:22). Rahab’ın evindeki herkes kurtuldu.

Mısır’daki İsrailoğulları ve Eriha’daki Rahab için kurtuluş evlerinde kalmalarına bağlıydı. Bu, iman ve itaat gerektiriyordu (İbr. 11:28, 30, 31). Mısırlıların evlerinde art arda kopan ‘büyük feryatları’ duyan İsrailli ailelerin ilk çocuklarına nasıl gözlerini ayırmadan baktıklarını hayal edin (Çık. 12:30). Eriha’nın çöken surlarının sesi gitgide yaklaşırken Rahab’la ailesinin birbirine nasıl sarıldığını düşünün. İtaat edip o evde kalmak büyük bir iman gerektiriyordu.