Yeruşalim Ve Süleyman’ın Mabedi

“GÜZELLİĞİN doruğu” ve “ulu Kral’ın kenti” diye adlandırıldı. (Me 48:2; 50:2; Yr Me [Ağı] 2:15, YÇ) Yeruşalim eski İsrail’in başkentiydi. (Me 76:2) Davud, kenti Yebusilerden alıp başkent yaptıktan sonra, ona ‘Davud Şehri’ veya sadece “Sion” dendi.—II. Sa 5:7.

Yeruşalim, çok stratejik bir konumda bulunmadığı halde, Tanrı’nın Kendi ismiyle anılmasını uygun gördüğü bir şehir olduğundan ün kazandı. (Tes 26:2) Ve İsrail’in dinsel ve idari merkezi oldu.

Yahuda dağlarının orta kesiminde bulunan Yeruşalim’in denizden yüksekliği 750 metredir. Mukaddes Kitap bu şehrin ‘yüksekliğine’ ve Tanrı’ya tapınmak üzere bu tepeye ‘çıkan’ insanlara değinir. (Me 48:2; 122:3, 4) Bu çok eski şehir, batıdan ve güneyden Hinnom Vadisi, doğudan ise Kidron Vadisiyle çevriliydi. (II. Kı 23:10; Yr 31:40) Kidron Vadisi’ndeki Gihona ve güneydeki En-rogel tatlı su kaynakları, özellikle düşman saldırıları sırasında yaşamsaldı.—II. Sa 17:17.

Davud Şehri yan sayfadaki planda kırmızıyla gösteriliyor. Şehir, Davud ve Süleyman’ın saltanat dönemlerinde Ofel’i (yeşil) ve Moriya Dağı’nı (mavi) kapsayacak şekilde, kuzeye doğru genişledi. (II. Sa 5:7-9; 24:16-25) Süleyman bu yüksek dağ sırtında Yehova’ya görkemli bir mabet inşa etti. Yıllık bayramlarda, tapınmak için ‘Yehova’nın dağına’ akın eden kalabalıkları gözünüzün önüne getirin! (Ze 8:3) Sayfa 17’de gösterilen yol ağı bu seyahatleri kolaylaştırıyordu.

[Sayfa 21’deki çerçeve]

Zamanla Yeruşalim’in sınırları batıya ve kuzeye doğru genişledi. Süleyman’dan sonra gelen Yahuda kralları, şehre surlar ve kapılar eklediler. Halen devam eden arkeolojik araştırmalar, surların bazı kısımlarının tam olarak nerede bulunduğuna ve boyutlarına ışık tutabilir. Şehir MÖ 607’de harap edildi ve 70 yıl boyunca ıssız kaldı. Yahudilerin Yeruşalim’e dönmesinden 80 yıl kadar sonra, Nehemya surların kapsamlı bir şekilde yeniden inşasına başladı.