Ayrıca Yusuf ailesini Yeruşalim’deki bayramlara da götürüyordu. Yıllık Fısıh bayramı için 120 kilometre yol katederek Yeruşalim’e gitmeleri, orada bayramı kutlamaları ve geri dönmeleri muhtemelen iki hafta sürüyordu.

“Çok Endişelendik”

21. (a) Fısıh Yusuf’un ailesi için nasıl bir zamandı? (b) Yusuf ve Meryem İsa’nın kayıp olduğunu ne zaman fark etti?

²¹ İsa 12 yaşındayken Yusuf her yıl yaptığı gibi ailesini ilkbaharda Fısıh bayramı için Yeruşalim’e götürdü. Böyle zamanlarda kalabalık aileler uzun kafileler halinde sevinç içinde yolculuk ederdi. Yemyeşil çayırları geride bırakıp Yeruşalim dolaylarındaki çorak araziye doğru çıkarken, birçok insan iyi bilinen ‘şehre çıkış ilahilerini’ söylerdi (Mezm. 120-134). Yılın bu döneminde şehir muhtemelen yüz binlerce insanla dolup taşardı. Bayram bitince aileler evlerine dönmek için kafileler halinde yola koyulurdu. Dönüş yolculuğu sırasında Yusuf ve Meryem herhalde bir sürü işle uğraşırken İsa’nın başkalarıyla, belki de akrabalarıyla birlikte olduğunu düşündüler. Korkunç gerçeği ancak bir günlük yol gittikten sonra fark ettiler: İsa yoktu! (Luka 2:41-44).

22, 23. (a) Yusuf ve Meryem oğullarının kaybolduğunu fark edince ne yaptı? (b) Sonunda onu bulunca Meryem ne dedi?

²² Telaşla Yeruşalim’e döndüler ve yol boyunca uğramış oldukları her yere baktılar. Yusuf ve Meryem’i, artık boş ve sessiz bir şehir olan Yeruşalim’in sokaklarında ‘İsa! İsa!’ diye seslenerek oğullarını ararken gözümüzde canlandırabiliriz. Acaba İsa nereye gitmiş olabilirdi? Üç gündür onu arıyorlardı, belki de Yusuf Yehova’dan emanet olan bu kutsal çocuğa sahip çıkamadığını düşünerek suçluluk duymaya başlamıştı. En sonunda Meryem’le birlikte mabede de bakmak istediler. Epey bir aradıktan sonra Kanun uzmanlarının toplandığı bir odaya girdiler ve İsa’yı onların ortasında otururken gördüler. Yusuf ve Meryem’in ne kadar rahatladığını bir düşünün! (Luka 2:45, 46).

²³ İsa, Kanun uzmanlarını dinliyor ve hevesle sorular soruyordu. Adamlar çocuğun anlayışı ve cevapları karşısında hayretler içinde kalmıştı. Meryem ve Yusuf da gördükleri karşısında çok şaşırmıştı. Kutsal Kitapta Yusuf’un herhangi bir sözü kaydedilmemişse de Meryem’in şu sözleri ikisinin de duygularını ifade eder: “Oğlum, neden böyle yaptın? Babanla ben hep seni aradık, çok endişelendik” (Luka 2:47, 48).

24. Kutsal Kitap anne babalık göreviyle ilgili hangi gerçekçi tabloyu çizer?

²⁴ Kutsal Yazılardaki bu kısa kayıt, anne baba olmanın nasıl bir şey olduğuyla ilgili gerçekçi bir tablo çizer. Kusursuz bir çocuğun anne babası olmak bile stresli olabilir. Günümüzün tehlikeli dünyasında ise anne babalar çocuklarıyla ilgili çok büyük ‘endişeler’ duyabilir; fakat karşılaştıkları zorluklarla ilgili Kutsal Kitaptaki gerçekçi sözleri okumak onları biraz olsun rahatlatabilir.

25, 26. (a) İsa anne babasına nasıl karşılık verdi? (b) Oğlunun sözleri karşısında Yusuf ne hissetmiş olabilir?

²⁵ İsa kendini gökteki Babası Yehova’ya en yakın hissedeceği yerdeydi; O’nun hakkında mümkün olduğunca çok şey öğrenmek için can atıyordu. Bu nedenle tüm içtenliğiyle anne babasına şöyle dedi: “Beni aramanıza ne gerek vardı? Babamın evinde olacağımı bilmiyor muydunuz?” (Luka 2:49).

²⁶ Yusuf daha sonra bu sözleri defalarca düşünmüş olmalı. Belki de her seferinde içini kıvanç duygusu kaplıyordu. Ne de olsa oğlunun kendini Yehova’ya böyle yakın hissetmesi için çok çaba harcamıştı. İsa henüz çocukken bile “baba” sözcüğü onda sıcak duygular uyandırıyordu ve Yusuf’la ilişkisinin bu duygularda büyük payı vardı.