‘Lütuf Zamanı’

İşaya 49:1-26

1, 2. (a) İşaya hangi nimete erişti? (b) İşaya’nın 49. babının ilk yarısındaki sözler kimlere hitap ediyor?

TANRI öteden beri tüm sadık insanlara lütuf gösteriyor ve onları koruyorsa da, bunu gelişigüzel herkese yapmıyor. Bir kimse bu eşsiz nimete erişmek için yeterlik kazanmalıdır. İşaya böyle biriydi. Tanrı’nın lütfuna erişti ve Yehova onu iradesini başkalarına bildirmek üzere kullandı. Bu konuda bir örnek, İşaya’nın peygamberlik kitabının 49. babının ilk yarısında kayıtlıdır.

² Bunlar İbrahim’in zürriyetine hitap eden ileriye dönük sözlerdir. Peygamberliğin ilk gerçekleşmesinde, bu zürriyet İbrahim’den gelen İsrail milletidir. Bununla birlikte, söylenenlerin çoğunun İbrahim’in uzun zamandır beklenen Zürriyeti sıfatıyla vaat edilen Mesih üzerinde gerçekleştiği açıktır. Bu ilham edilmiş sözler, İbrahim’in ruhi zürriyetinin bir kısmını ve ‘Tanrı’nın İsraili’ni oluşturan Mesih’in ruhi kardeşlerine de hitap ediyor. (Galatyalılar 3:7, 16, 29; 6:16) İşaya’nın peygamberliğinin özellikle bu kısmı, Yehova ile sevgili Oğlu İsa Mesih arasındaki özel ilişkiyi anlatmaktadır.—İşaya 49:26.

Görevlendiren ve Koruyan Yehova’dır

3, 4. (a) Mesih kimin desteğine sahipti? (b) Mesih kimlere hitap ediyor?

³ Mesih, Tanrı’nın lütfuna ve onayına sahiptir. Yehova ona yetkinin yanı sıra görevini yerine getirebilmesi için gereken tanıtıcı kimliği de vermiştir. Bu nedenle, gelecekteki Mesih yerinde olarak şunları söylüyor: “Ey adalar, beni işitin; ve uzaktaki milletler, iyi dinleyin; ana rahminde iken RAB beni çağırdı; anamın karnında iken adımı andı.”—İşaya 49:1.

⁴ Mesih burada sözlerini “uzaktaki” milletlere yöneltiyor. O gerçi Yahudi milleti için vaat edildiyse de, yaptığı hizmetle tüm milletleri mübarekleyecekti. (Matta 25:31-33) Her ne kadar Yehova’yla aralarında bir ahit olmasa da, “adalar” ve “milletler” İsrail’in Mesihi’ne kulak vermeliydi. Çünkü o tüm insanlığa kurtuluş getirmek için gönderilmişti.

5. Mesih’e ad verilmesi nasıl insan olarak doğumundan önce oldu?

⁵ Peygamberlik Yehova’nın Mesih’e yeryüzünde doğmadan önce ad vereceğini söyler. (Matta 1:21; Luka 1:31) İsa, doğumundan uzun zaman önce ‘Harika Öğütçü, Güçlü Tanrı, Ebedi Baba, Barış Prensi’ olarak adlandırıldı. (İşaya 9:6) Muhtemelen İşaya’nın oğullarından birinin adı olan İmmanuel de ileride Mesih’in adlarından biri olacaktı. (İşaya 7:14; Matta 1:21-23) Herkesçe bilinen İsa ismi de Mesih’e doğumundan önce verilmişti. (Luka 1:30, 31) Bu isim ‘Yehova Kurtuluştur’ anlamındaki İbranice bir sözcükten gelir. Açıkça görüldüğü gibi İsa kendi kendini Mesih olarak görevlendirmemiştir.

6. Mesih’in ağzı ne bakımdan keskin kılıç gibidir ve o nasıl gizlenip saklanır?

⁶ Mesih peygamberlik sözlerini şöyle sürdürür: “Ve ağzımı keskin kılıç gibi etti; elinin gölgesinde beni gizledi; ve beni cilâlı bir ok etti; kendi ok kılıfında beni sakladı.” (İşaya 49:2) İsa’nın MS 29 yılında Yehova’nın Mesih’i olarak yerdeki hizmetine başlama vakti geldiğinde, söyledikleri ve yaptıkları gerçekten dinleyicilerinin yüreğine işleyen, keskin, cilalı bir ok gibiydi. (Luka 4:31, 32) Onun sözleri ve hareketleri Yehova’nın büyük düşmanı Şeytan’ı ve kullandığı kişileri öfkelendirdi. Şeytan, İsa’nın doğduğu andan itibaren canını almaya çalıştıysa da, o Yehova’nın “ok kılıfında” saklanan bir ok gibi korundu.a Babasının kendisini koruyacağına gönül rahatlığıyla güvenebilirdi. (Mezmur 91:1; Luka 1:35) Belirlenen zaman gelince insanlık uğrunda canını verdi. Ama onun ağzından çıkan keskin kılıcın farklı bir anlam kazanacağı zaman da gelecek; o zaman kendisi gökte güçlü bir savaşçı olarak sefere çıkacak. O bağlamda keskin kılıç, İsa’nın, Yehova’nın düşmanlarına karşı hüküm bildirme ve uygulama yetkisini simgeler.—Vahiy 1:16.

Tanrı’nın Kulu’nun Çabaları Boşa Gitmedi

7. Yehova’nın İşaya 49:3’teki sözleri kimin için geçerlidir, neden?

⁷ Yehova şimdi ileriye dönük şu sözleri söylüyor: “Sende izzet bulacağım İsrailsin, kulumsun.” (İşaya 49:3) Yehova, İsrail milletinin Kendi “kulu” olduğunu söylüyor. (İşaya 41:8) Fakat Tanrı’nın en seçkin kulu İsa Mesih’tir. (Resullerin İşleri 3:13) Yarattığı varlıklardan hiçbiri Tanrı’nın ‘izzetini’ İsa’dan daha iyi yansıtamaz. Bu nedenle ismen İsrail’e hitap ediliyorsa da, aslında bu sözler İsa için geçerlidir.—Yuhanna 14:9; Koloseliler 1:15.

8. Mesih’e kendi milleti nasıl tepki gösteriyor, fakat Mesih başarı derecesine kimin karar vermesini bekliyor?

⁸ İsa, kendi milletinin çoğunluğu tarafından hor görülüp reddedilmemiş miydi? Evet. İsrail milleti genelde İsa’yı Tanrı’nın meshettiği kulu olarak kabul etmedi. (Yuhanna 1:11) İsa’nın yeryüzündeyken yaptığı tüm işler çağdaşlarının gözünde pek değer taşımayabilirdi; hatta onlara çok önemsiz görünebilirdi. Mesih hizmetinin başarısız görünmesine değinerek “boşuna emek verdim, kuvvetimi boş yere ve beyhude telef ettim” diyor. (İşaya 49:4a) Bunları cesaretsizliğe kapıldığından söylemiyor. Ardından ne dediğine dikkat edin: “Lâkin hakkım RABBİN yanındadır, ve ücretim Allahımın yanındadır.” (İşaya 49:4b) Mesih’in başarı derecesine insan değil, Tanrı karar verecekti.

9, 10. (a) Mesih’in Yehova’dan aldığı görev nedir, elde ettiği sonuçlar nelerdir? (b) Bugün İsa’nın takipçileri Mesih’in deneyimlerinden nasıl cesaret alabilir?

⁹ İsa öncelikle Tanrı’nın onayı ve lütfuyla ilgilenmektedir. Peygamberlikte şunları diyor: “Şimdi İsrail RABBE toplansın diye Yakubu tekrar ona getirmek için beni kendisine kul olmak üzre (çünkü RABBİN gözünde ben izzet buldum, ve Allahım bana kuvvet oldu) daha rahimden bana şekil veren RAB diyor.” (İşaya 49:5) Mesih, İsrailoğulları’nın yüreğini gökteki Babalarına döndürmek amacıyla gelmiştir. Onların çoğu buna karşılık vermezse de, bazıları verir. Ama o esas ‘ücretini’ Yehova Tanrı’dan alır. Onun başarısı insani ölçülerle değil, Yehova’nın standartlarıyla değerlendirilir.

¹⁰ Bugün İsa’nın takipçileri de bazen ‘boşuna emek verdiklerini’ düşünebilirler. Bazı yerlerde hizmetlerinden aldıkları sonuçlar, yaptıkları işin ve harcadıkları çabanın miktarıyla karşılaştırıldığında gözlerine pek az görünebilir. Yine de, İsa’nın örneğinden cesaret alarak tahammül ederler. Resul Pavlus’un yazdığı şu sözlerden de güç alırlar: “Bunun için, ey sevgili kardeşlerim, sizin emeğinizin Rabde boş olmadığını bilerek, sabit, sarsılmaz, ve daima Rabbin işinde artmak üzre olun.”—I. Korintoslular 15:58.

‘Milletlere Işık’

11, 12. Mesih nasıl ‘milletlere ışık’ oluyor?

¹¹ İşaya’nın peygamberliğinde Yehova, Tanrı’nın kulu olmanın önemsiz “bir şey” olmadığını hatırlatarak Mesih’i yüreklendirmektedir. İsa’nın görevi “Yakub sıptlarını yeniden yerlerine dikmek, ve İsrailin esirgenmiş olanlarını geri getirmek”tir. Yehova buna ek olarak şunu da açıklıyor: “Seni Milletlere de ışık olarak vereceğim ki, yerin ucuna kadar benim kurtarışım olasın.” (İşaya 49:6) İsa’nın yeryüzündeki hizmeti İsrail sınırları içinde kaldığına göre, milletleri “yerin ucuna kadar” nasıl aydınlattı?

¹² Mukaddes Kitap kaydı, İsa’nın yeryüzü sahnesinden ayrılmasıyla Tanrı’nın ‘milletlere verdiği ışığın’ sönmediğini gösterir. İsa’nın ölümünden 15 yıl kadar sonra, milletlere vaaz eden Pavlus ve Barnabas, İşaya 49:6’daki peygamberliği alıntılayıp bu sözlerin İsa’nın öğrencileri, yani ruhi kardeşleri üzerinde gerçekleştiğini söylediler. Şunu açıkladılar: “Rab bize şöyle emreylemiştir: ‘Seni Milletlere ışık olarak koydum, ki yerin ucuna kadar kurtarış için olasın.’ ” (Resullerin İşleri 13:47) Pavlus ölmeden önce, kurtuluş müjdesinin sadece Yahudilerle sınırlı kalmadığını, “gök altındaki bütün yaratılışa” verildiğini gördü. (Koloseliler 1:6, 23, Müjde) Bugün Mesih’in meshedilmiş kardeşlerinin artakalanı bu işi sürdürüyor. Onlar, sayısı milyonlara varan “büyük kalabalık”tan destek görerek, dünya çapında 230’dan fazla ülkede ‘milletlere ışık’ olarak hizmet ediyor.—Vahiy 7:9.

13, 14. (a) Mesih ve takipçileri vaaz etme işinde hangi tepkiyle karşılaştılar? (b) Durum nasıl tersine döndü?

¹³ Yehova, kulu Mesih’e, meshedilmiş kardeşlerine ve onlarla birlikte müjdeyi bildirme işini sürdüren büyük kalabalığa gerçekten “kuvvet” kaynağı olduğunu gösterdi. İsa gibi öğrencilerinin de hor görüldüğü, zulümle karşılaştığı bir gerçektir. (Yuhanna 15:20) Fakat Yehova her zaman, vefalı kullarını kurtarıp ödüllendirmek üzere belirlediği vakitte durumu tersine döndürür. ‘Hor görülen’ ve “milletin nefret ettiği” Mesih hakkında şu vaatte bulundu: “Sadık olan RABDEN, seni seçmiş olan İsrailin Kuddûsundan ötürü kırallar görüp ayağa kalkacaklar; reisler görecekler, ve secde edecekler.”—İşaya 49:7.

¹⁴ Resul Pavlus sonradan İsa’nın Filipi’deki takipçilerine yazdığı mektupta önceden bildirilen bu değişikliğe değindi. İsa’yı işkence direği üzerinde alçaltılan, fakat sonra Tanrı tarafından yükseltilen biri olarak tanımladı. Yehova kulunu “pek çok yükseltti, ve her ismin fevkinde olan ismi ona ihsan etti; ta ki İsanın isminde bütün göktekiler ve yerdekiler ve yer altındakiler diz çöksün.” (Filipililer 2:8-11) Mesih’in sadık takipçileri de zulüm görecekleri konusunda uyarılmaktadırlar. Ama Mesih’e olduğu gibi, onlara da Yehova’nın lütfuna erişeceklerine ilişkin güvence veriliyor.—Matta 5:10-12; 24:9-13; Markos 10:29, 30.

“Uygun Zaman”

15. İşaya’nın peygamberliğinde hangi özel ‘zamandan’ söz ediliyor, bununla ne kastediliyor?

¹⁵ İşaya’nın peygamberliği çok önemli bir açıklamayla devam ediyor. Yehova Mesih’e şöyle diyor: “Rıza vaktinde [lütuf zamanında, YÇ] sana cevap verdim, ve kurtarış gününde sana yardım ettim; ve seni koruyacağım, ve seni kavma ahit olarak vereceğim.” (İşaya 49:8a) Mezmur 69:13-18’de buna benzer bir peygamberlik kayıtlıdır. Mezmur yazarı da bir ‘lütuf zamanına’ değiniyor. Bu, Yehova’nın özel bir şekilde gösterdiği lütuf ve korumanın sadece belirli bir süre devam edeceğine, geçici olduğuna işaret ediyor.

16. Yehova’nın eski İsrail milleti için belirlediği lütuf zamanı hangi dönemdi?

¹⁶ Bu lütuf zamanı hangi dönemdi? O ilk durumda, bu sözler Yahudiler’in sürgünden yurtlarına döneceklerini ve bir onarımın olacağını bildiren peygamberliğin bir kısmıydı. İsrail milleti ‘memleketi pekiştirip ıssız kalmış mirasları paylaştığı’ sırada bir lütuf zamanı yaşadı. (İşaya 49:8b) Onlar artık Babil’de “mahpus” değillerdi. Yurtlarına dönerlerken Yehova onların ‘acıkıp susamamasını’ kavurucu “sıcak ve güneş”in onlara çarpmamasını sağladı. Dağılmış durumdaki İsrailoğulları ‘uzaklardan, kuzeyden, batıdan’ yurtlarına döndüler. (İşaya 49:9-12) Bu ilk dramatik gerçekleşmeye rağmen, Mukaddes Kitap bu peygamberliğin ileride birkaç kez daha gerçekleştiğini gösterir.

17, 18. Yehova birinci yüzyılda hangi lütuf zamanını belirledi?

¹⁷ İlk olarak, İsa doğduğunda melekler insanlara Tanrı’nın lütfunu ve esenliğini ilan ettiler. (Luka 2:13, 14) Bu lütuf genel olarak bütün insanlara değil, sadece İsa’ya iman edenlere gösterildi. Sonradan İsa, bir topluluk önünde İşaya 61:1, 2’deki peygamberliği okuyup ‘Yehova’nın lütuf yılını’ ilan etmeye gönderildiğini söyleyerek bu sözlerin şahsında gerçekleştiğini bildirdi. (Luka 4:17-21) Resul Pavlus, Mesih’in, “yeryüzünde olduğu günlerde” Yehova tarafından özel bir şekilde korunduğunu anlattı. (İbraniler 5:7-9, Müjde) Öyleyse bu lütuf zamanı, Tanrı’nın İsa’ya yeryüzündeki yaşamı sırasında gösterdiği lütufla bağlantılıydı.

¹⁸ Bununla birlikte, bu peygamberliğin başka bir gerçekleşmesi daha oldu. Pavlus, İşaya’nın lütuf yılıyla ilgili sözlerini alıntıladıktan sonra şunları söyledi: “Uygun zaman işte şimdidir. Kurtuluş günü işte şimdidir.” (II. Korintoslular 6:2, Müjde) Pavlus bu sözleri İsa’nın ölümünden 22 yıl sonra yazdı. Anlaşıldığı gibi Yehova, MS 33 yılının Pentikost’unda İsa’nın takipçilerinin cemaatinin doğmasıyla, lütuf yılını meshedilmişleri de kapsayacak şekilde uzatmıştı.

19. Bugün İsa’nın takipçileri Yehova’nın lütuf zamanından nasıl yararlanabilir?

¹⁹ Bugün İsa’nın takipçilerinden Tanrı’nın Gökteki Krallığının mirasçıları olarak meshedilmeyenler hakkında ne denebilir? Yeryüzünde yaşama ümidi taşıyan bu kimseler de lütuf zamanından yararlanabilir mi? Evet. Kutsal Yazıların Vahiy kitabı, içinde bulunduğumuz dönemin, Yehova’nın yeryüzündeki cennette yaşamak üzere “büyük sıkıntıda” sağ kalacak büyük kalabalığa tanıdığı bir lütuf zamanı olduğunu gösteriyor. (Vahiy 7:13-17) Şu halde, İsa’nın izinden giden herkes Yehova’nın kusurlu insanlara lütuf gösterdiği bu sınırlı zamandan yararlanabilir.

20. İsa’nın takipçileri, Yehova’nın inayetinin amacını gözden kaybetmekten ne şekilde sakınabilirler?

²⁰ Resul Pavlus, Yehova’nın lütuf zamanını bildirmeden önce söze bir uyarıyla başladı. İsa’nın takipçilerine ‘Tanrı’nın inayetini kabul edip de amacını gözden kaybetmemeleri’ ricasında bulundu. (II. Korintoslular 6:1) Buna uygun olarak, İsa’nın izinden gidenler Tanrı’nın iradesini yerine getirerek O’nu hoşnut etmek üzere her fırsatı kullanırlar. (Efesoslular 5:15, 16) Pavlus’un şu tembihine uygun davranmak onların yararınadır: “Dikkat edin, kardeşler, hiçbirinizde size diri Tanrı’yı bıraktıracak kötü, imansız bir yürek barınmasın. Bugün diye bilinen günler sürdükçe birbirinize öğüt verin. Böylece, hiçbiriniz günah aldatıcılığıyla yüreğini katılaştırmasın.”—İbraniler 3:12, 13, İncil—Çağdaş Türkçe Çeviri.

21. İşaya’nın 49. babının ilk kısmı hangi sevinç veren açıklamayla son bulur?

²¹ Yehova ile Mesihi arasında geçen sözlere ilişkin peygamberliğin sonunda İşaya sevinç veren bir açıklamada bulunur: “Ey gökler, terennüm edin; ve ey yer, meserretle coş; ve ey dağlar, terennüme koyulun; çünkü RAB kavmını teselli etti, ve kederli olanlarına acıdı.” (İşaya 49:13) Eskiden İsrailoğulları’nı ve Yehova’nın yüce kulu İsa Mesih’i olduğu kadar, bugün de Yehova’nın meshedilmiş hizmetçileriyle başka koyunlardan arkadaşlarını teselli eden, gerçekten güzel sözler!—Yuhanna 10:16.

[Sayfa 139’daki resim]

Mesih, Yehova’nın ok kılıfındaki ‘cilalı bir ok’ gibidir