Yehova’nın Sözü Canlıdır

Yeşu Kitabından Önemli Noktalar

İSRAİLOĞULLARI MÖ 1472’de Moab Ovasında kamp kurduğunda şu sözleri duymak onları heyecanlandırmış olmalı: “Kendiniz için azık hazırlayın; çünkü Allahınız RABBİN size vermekte olduğu diyarı mülk olarak almak için üç güne kadar bu Erdenden [Ürdün’den] geçeceksiniz” (Yeşu 1:11). Dolayısıyla İsrailoğullarının çölde geçirdikleri 40 yıllık dönem artık bitmek üzeredir.

Yirmi yılı aşkın bir süre sonra, lider Yeşu Kenan diyarının ortasında durup, İsrailin ihtiyarlarına şunu ilan eder: “İşte, Erdenden batıya doğru büyük denize kadar kırmış olduğum bütün milletlerle beraber bu kalan milletleri sıptlarınız için miras olarak kura ile böldüm. Ve Allahınız RAB onları önünüzden süpürecek, ve gözünüzün önünden onları kovacaktır; ve Allahınız RABBİN size söylediği gibi onların diyarını mülk edineceksiniz” (Yeşu 23:4, 5).

MÖ 1450’de Yeşu tarafından yazılan ve kendi adını taşıyan kitap, bu 22 yıl boyunca olanlar hakkında heyecan verici tarihsel bir kayıttır. Vaat edilen yeni dünyanın eşiğindeyken durumumuz Vaat Edilmiş Toprakları almaya hazırlanan İsrailoğullarınınkine benzer. Öyleyse şimdi Yeşu kitabına dikkatle bakalım (İbraniler 4:12).

ERİHA OVALARINA

(Yeşu 1:1–5:15)

Yeşu’ya çok önemli bir görev verilir. Yehova ona şöyle söyler: “Kulum Musa öldü, ve şimdi kalk, sen ve bütün bu kavm, onlara, İsrail oğullarına, vermekte olduğum diyara bu Erdenden geçin” (Yeşu 1:2). Yeşu, Vaat Edilmiş Topraklara girerken sayıları birkaç milyon olan bir ulusa önderlik etmelidir. Hazırlık olarak ilk fethedilecek şehir olan Eriha’ya keşif amacıyla iki kişi gönderir. Yehova’nın, toplumu uğruna gerçekleştirdiği güçlü işleri duyan fahişe Rahab bu şehirde yaşamaktadır. Rahab, keşfe gelenleri koruyup onlara yardım eder ve onlardan korunacağına dair söz alır.

Keşfe gidenlerin dönüşüyle Yeşu ve halk Ürdün’ü geçmeye hazırdır. Nehir taşkın durumda olmasına rağmen bu onlar için bir engel oluşturmaz; çünkü Yehova nehrin yukarısına sanki bir set çeker ve suyun Lût Gölü’ne dökülmesini sağlar. Ürdün’ü geçtikten sonra İsrailliler Eriha nehri yakınlarındaki Gilgal’de kamp kurarlar. Dört gün sonra, Abib ayının 14. gününün akşamı Eriha ovasında Fıshı kutlarlar (Yeşu 5:10). Sonraki gün diyarın mahsülünden yemeye başlarlar ve man düzenlemesi sona erer. Bu süre boyunca Yeşu çölde doğmuş olan tüm erkekleri sünnet eder.

FETİH DEVAM EDİYOR

(Yeşu 6:1–12:24)

Eriha şehri “sıkıca kapanmıştı; çıkan yoktu, ve giren yoktu” (Yeşu 6:1). Öyleyse bu şehir nasıl ele geçecekti? Yehova Yeşu’ya taktik verir. Çok geçmeden duvarlar yıkılır ve şehir düşer. Sadece Rahab ve ev halkı kurtulur.

Sonraki fetih, bir kral şehri olan Ay’a yapılır. Oraya keşfe gönderilenler, şehirde az kişi olduğundan şehri vurmak için çok kişiye ihtiyaç olmadığı haberini getirir. Bununla birlikte şehri almaya gönderilen yaklaşık 3.000 asker Ay’daki erkeklerden kaçar. Çünkü Yahuda kabilesinden olan Akan Eriha’ya saldırdıklarında günah işlemiştir ve bu nedenle Yehova İsraillilerle değildir. Bu yanlışı düzelttikten sonra Yeşu Ay’a tekrar saldırır. İsrailliler daha önce bozguna uğradığından Ay kralı onlarla savaşmaya çok heveslidir. Fakat Yeşu, Ay erkeklerinin kendilerine fazla güvenmelerinden yararlanarak bir taktik kullanır ve şehri alır.

Ayrıca Gibeon şehri vardır. Burası “büyük bir şehirdi, . . . . Aydan büyüktü, ve bütün adamları yiğit idiler” (Yeşu 10:2). Buna rağmen Gibeon erkekleri hileye başvurarak Yeşu’yla barış antlaşması yaparlar. Çünkü İsraillilerin Eriha ve Ay’a karşı kazandığı başarıları duyarlar. Etraftaki milletler bu durumu kendileri için bir tehdit olarak görür. Krallarının beşi bir ittifak oluşturup Gibeon’a saldırır. İsrailliler Gibeonluları kurtarır ve saldırganları bozguna uğratır. İsrail Yeşu’nun önderliği altında güneydeki ve batıdaki şehirleri de fetheder, ayrıca kuzeydeki kralların birleşik güçlerini de bozguna uğratır. Ürdün’ün batısında toplam olarak 31 kralın ülkesi bozguna uğratılır.

YEŞU SON BÜYÜK GÖREVİNİ ÜSTLENİYOR

(Yeşu 13:1–24:33)

Yeşu 90 yaşına yaklaşırken diyarı bölüştürmeye başlar. Bu gerçekten de büyük bir görevdir. Ruben ve Gad kabileleri ve Manasse’nin yarım kabilesi zaten kendi miraslarını Ürdün’ün doğusunda almışlardır. Geri kalan kabilelere de kurayla batı yakasında miras verilir.

Toplanma Çadırı Efraim bölgesindeki Şilo’da kurulur. Kaleb Hebron şehrini, Yeşu ise Timnat-serah’ı alır. Levililere 6’sı sığınak şehir olmak üzere 48 şehir verilir. Ruben ve Gad askerleri ile Manasse kabilesinin yarısı Ürdün’ün doğusunda miras aldıkları topraklara dönüş yolunda “görülüşü büyük bir mezbah” yaparlar (Yeşu 22:10). Ürdün’ün batısındaki kabileler bunu Tanrı’ya isyan olarak görür ve kabileler arası savaş patlak vermek üzeredir, fakat iyi bir iletişim sayesinde kan dökülmesi engellenir.

Yeşu bir süre Timnat-serah’da yaşadıktan sonra ihtiyarları, başları, hâkimleri ve İsrailin yöneticilerini tekrar çağırır ve onları cesaretli olup Yehova’ya sadık kalmaya ısrarla teşvik eder. Sonra, Yeşu İsrail kabilelerinin hepsini Şekem’e toplar. Orada Yehova’nın İbrahim’in zamanından beri yaptığı işleri tekrar gözden geçirir ve bir kez daha onları ‘RABDEN korkmaya, ve kemalde ve hakikatte ona kulluk etmeye’ teşvik eder. Halk şöyle karşılık verir: “Allahımız RABBE kulluk edeceğiz, ve onun sözünü dinliyeceğiz” (Yeşu 24:14, 15, 24). Bu olaylardan sonra Yeşu 110 yaşında öldü.