10. Ulusun bilgiyi reddetmesi neyle sonuçlanacaktı?

¹⁰ Yehova’nın Efraim’e (ve Yahuda’ya) hükümleri (4:1–14:9). Bu kısımdaki uyarıların verilmesine yol açan ortamı 4. bölümün ilk ayeti şöyle anlatır: “Yehova’nın memlekette yaşayanlarla davası var, çünkü ülkede ne doğruluk kaldı, ne vefalı sevgi ne de Tanrı bilgisi.” Bunun sonucu ne olacaktı? Yehova şöyle açıklar: “Mademki sen bilgiyi reddettin, Ben de adıma yaptığın kâhinliği reddedeceğim. Mademki sen Tanrı’nın kanununu unuttun, Ben de senin evlatlarını unutacağım” (4:6). İsrailoğulları ahlaksızlığa eğilimleri yüzünden yoldan sapmıştır. Fahişelik eden İsrail ve Yahuda bunun hesabını verecektir. Yine de Yehova “sıkıntıya düşünce” Kendisine yöneleceklerini bildirir (5:15).

11. (a) Hoşea halka nasıl yalvardı? (b) Başlarına neden felaket gelecekti?

¹¹ Hoşea halka şöyle yalvarır: “Gelin Yehova’ya dönelim; bizi . . . . iyileştirecek” (6:1). Yehova’yı hoşnut eden, kurbanlardan ve yakılan sunulardan çok, vefa ve Tanrı bilgisidir. Ancak Efraim’in ve Yahuda’nın vefası ‘çabucak kaybolup giden çiy gibidir’ (6:4). Efraim “bön, aklı kıt bir güvercin gibi” davranmaktadır. Halk Yehova’dan yardım istemek yerine Mısır’a, Asur’a yönelmektedir (7:11). Onların başlarına felaket gelecektir. Çünkü aylaklık etmekte, kötülük tasarlamakta, Yehova’nın ahdini çiğneyip kanununa karşı gelmektedirler. Peygamberin dediği gibi “Rüzgâr ekiyorlar, kasırga biçecekler” (8:7). Yehova işledikleri günahları anacak, suçlarını ele alacak. “Milletler arasında kaçak yaşayacaklar” (9:17). İsrail yozlaşan bir asmadır. Hepsinin yüreği riyakârdır. Doğruluk tohumu ekip vefa ürünü biçmek yerine kötülük tarlası sürüp adaletsizlik biçmektedirler. Yehova “Oğlumu Mısır’dan çağırdım” diyerek onlara eski günleri hatırlatır (11:1). O İsrail’i çocukluğundan beri sevmiştir fakat İsrail ‘Yehova’nın çevresini yalanla, hileyle kuşatmıştır’ (11:12). Yehova onlara şu öğüdü verir: “Tanrına dön; vefaya ve adalete bağlı kal, hep Tanrına ümit bağla” (12:6).

Yine de Hoşea 8:14’te bildirilen şu hüküm Yahuda’yı da kapsıyordu: “Ben onun şehirlerine ateş göndereceğim, her birinin hisarlarını yakıp yok edecek.” Bu sözler MÖ 609-607 yıllarında Nabukadnezar Yahuda ve Yeruşalim’i harabeye çevirdiğinde yaşanacak korkunç olaylara atfediyordu (2. Tar. 36:19; Yer. 34:6, 7).