Ayrıca, haham öğretilerine dayalı Yahudilikte yüzyıllardır süregelen güçlü bir eğilim de insanları Mukaddes Kitap metninin harfi anlamını incelemekten uzaklaştırmıştı. Mukaddes Kitabın sözcük ve ayetleriyle ilgili bol miktarda simgesel anlatımlı öykü ve efsane vardı. Bu şekildeki birçok yorum ve öykü yazıya geçirilerek ciltler dolduruldu ve bunlar toplu olarak Midraşb diye adlandırıldı.

Ancak, Yahudiler tarafından iyi bilinen, geniş kapsamlı Midraş edebiyatı da göz ardı edilemezdi. Raşi’nin yorumunun çarpıcı özelliği, çoğunlukla Mukaddes Kitap metninin harfi anlamını gizleyen bu Midraş yazılarıyla bağ kurma şeklidir.

Raşi, Tekvin 3:8 ile ilgili yorumunda şunları açıklıyor: “Haggadac belgelerine dayalı birçok midraşim vardır; Bilgelerimiz zaten bunları Bereşit Rabbah’da ve başka Midraş antolojilerinde uygun şekilde düzenlemiştir. Bununla birlikte ben yalnızca, ayetin doğrudan anlamıyla (Peşat) ve Kutsal Yazılardaki kaydı bağlamı çerçevesinde açıklayan Haggadot’la ilgileniyorum.” Raşi, sadece bir ayetin anlamını ya da bağlamını aydınlattığını düşündüğü midraşim’i seçip yazarak çelişkiye veya karışıklığa neden olan midraşim’i ayıkladı. Bunun sonucu olarak, sonraki Yahudi nesilleri daha çok Raşi’nin seçtiği kaliteli Midraş örneklerini tanıdı.