Bir keresinde bir Şahit, Mukaddes Kitabı birlikte inceledikleri kadını ziyaret ettiğinde onu evde bulamadı. Kapıyı kocası açtı; Şahit ona küçük kitaptan bir bölüm okumayı teklif etti. Adam “İstemiyorum” diye karşılık verdi. Şahit Totonak dilinde konuşarak ona bu yayının kendi anadillerinde yazılı olduğunu söyledi. Adam bunu duyunca bir tabure çekip oturdu. Şahit küçük kitaptan okurken o hep “çok doğru. Evet çok doğru” diyordu. Bu adam artık ibadetlere katılıyor.

Yucatán eyaletinde hakikate karşı koyan bir adam, Yehova’nın Şahidi olan karısını bazen ibadetlerden döndüğünde dövüyordu. İbadetler Maya dilinde yapılmaya başlandığında, hemşiremiz kocasını oraya davet etmeye karar verdi. Adam ibadete geldi ve bundan hoşlandı. Şimdi düzenli olarak ibadetlere katılıyor ve Mukaddes Kitabı tetkik ediyor. Tabii artık karısını dövmediğini söylemeye hiç gerek yok.

Totonak dili konuşan bir adam kendisini ziyaret eden Şahitlere hiç dua etmediğini söyledi. Bunun nedeni bir Katolik papazın ona Tanrı’nın sadece İspanyolca duaları işittiğini söylemiş olmasıydı. Aslında bu adam Totonakolar adına dua etmesi için o papaza para vermek zorunda da kalmıştı. Şahitler ona Tanrı’nın her dilde yapılan duaları işittiğini anlatıp Totonak dilinde bir küçük kitap verdiler. Adam bunu büyük bir sevinçle kabul etti.—II. Tarihler 6:32, 33; Mezmur 65:2.

● “Yehova’nın Şahidi olan bir sınıf arkadaşım okulda hayatın kökeni hakkında bir seminer hazırladı. O seminerde ben derste yoktum. Sınavda bu konuda sorulacak soruları yanıtlayamayacağımdan korktuğundan, arkadaşımdan bana bu konuyu anlatmasını istedim. İnsanların neden öldüğünü hep merak ederdim. Arkadaşım bana Yaratılış kitabınıa verip Mukaddes Kitaptan bir inceleme yapmayı önerdiğinde bunu kabul ettim. Yaratıcı’nın amacı ve bize gösterdiği sevgi hakkında öğrendiklerim beni derinden etkiledi.

Okulu bitirdiğimde iki dilde, İspanyolca ve Tzotzil dilinde öğretmenlik yapma fırsatı önümde açıktı. Fakat bunun için, uzaklara taşınmam, hafta sonlarında ek dersler alıp ibadetleri kaçırmam gerekecekti. Bu nedenle öğretmenlik yerine, duvarcılık yapmaya başladım. Babam Yehova’nın Şahidi değildi ve bu kararımdan hiç hoşlanmadı. Daha sonra, öncülük yaptığım sırada, Mukaddes Kitapla ilgili yayınları Tzotzil diline çevirecek bir ekip oluşturuldu. O ekipte yer almam istendi.

Yayınların anadillerinde çıkmasının kardeşlerimiz için nasıl bir kıvanç kaynağı olduğunu görebiliyorum. Bu çok doyum verici. Böyle bir işte yer aldığım için kendimi çok ayrıcalıklı sayıyorum.”—Humberto.

● “Ben altı yaşındayken annem bizi terk etti. Ergenlik çağına geldiğimde, babam Yehova’nın Şahitleriyle Mukaddes Kitabı incelemeye başladı. Bir gün bir hemşire bana birlikte Mukaddes Kitabı incelemeyi ve gençlere öğüt veren konular üzerinde konuşmayı teklif etti. Ergenlik çağında, annesiz bir kız olarak buna çok ihtiyacım olduğunu hissettiğimden bu teklifi kabul ettim. Daha sonra, 15 yaşında vaftiz edildim.

Babam 1999’da topraklarına göz diken kötü adamlar tarafından öldürüldü. Mahvolmuştum. Ağır bir depresyon geçirdim, artık yaşayamayacağımı düşünüyordum. Ama bana güç vermesi için Yehova’ya durmadan dua ediyordum. Seyahat eden bir nazırla eşi bana büyük destek oldular. Kısa bir süre sonra daimi öncülüğe başladım.

Bir keresinde, sırf Totonak dilindeki 20 dakikalık bir konuşmayı dinleyebilmek için altı saat yol yürüyen insanlar gördüm. Oysa ibadetin gerisi İspanyolca olduğundan, büyük kısmını anlayamıyorlardı. Bu nedenle, Mukaddes Kitapla ilgili yayınları Totonak diline çevirmeye davet edildiğimde büyük heyecan duydum.

Babama hep Yehova’nın Şahitlerinin bürosunda hizmet etmeyi hayal ettiğimi söyler dururdum. O ise bana bunun benim yaşımda bekâr bir kız için pek mümkün olmadığını söylerdi. Babam diriltildiğinde, benim Mukaddes Kitap yayınlarını anadilimize çevirerek büroda hizmet ettiğimi öğrendiğinde kim bilir nasıl sevinecek!”—Edith.