8. Gönüllü sunuları ondalıktan ayıran neydi?

⁸ Ondalık düzenlemesinin yanı sıra, Yehova ikinci olarak, İsrailoğullarının gönüllü bağışlarda bulunabilmeleri için de düzenleme yapmıştı. Musa’ya İsrailoğullarına şöyle demesini emretmişti: “Sizi götürmekte olduğum diyara girdiğiniz zaman, vaki olacak ki, o diyarın ekmeğinden yiyince RABBE bir kaldırma takdimesi arzedeceksiniz.” İlk ürünlerden yapılmış bir pideyi Yehova’ya “kaldırma takdimesi olarak” nesiller boyunca bağışlayacaklardı. Burada ilk üründen söz edilirken belirli bir miktar talep edilmediğine dikkat edin. (Sayılar 15:18-21) İsrailoğulları minnettarlıklarını göstermek için bağışta bulunduklarında Yehova onları mutlaka bereketleyecekti. Benzer bir düzenleme, Hezekiel’in mabetle ilgili rüyetinde de görülüyor. Şöyle okuyoruz: “Her şeyin bütün turfandalarının ilki, ve bütün kaldırma takdimelerinizden her şeyin her kaldırma takdimesi kâhinlerin olacak, evinize bereket konsun diye, hamurlarınızın ilkini kâhine vereceksiniz.”—Hezekiel 44:30.

13. Gönüllü bağış ve ekin toplama düzenlemelerinden hangi dersleri çıkarabiliriz?

¹³ Bunun yanı sıra, İsrailoğullarının takdirlerini gösterebilecekleri diğer iki düzenlemeyi, yani gönüllü bağış ve ekin toplama düzenlemesini de düşünmemiz iyi olur. Verilecek miktarın belirli olduğu bir talep olan ondalığın tersine, bu iki düzenlemede belirli bir miktar talep edilmiyordu. Onun yerine, kişiyi, yüreğindeki takdirin derinliğinin harekete geçirmesine imkân veriliyordu. Benzer şekilde biz, tarla hizmetine ve ibadetlere katılmanın Yehova’ya hizmet eden herkesin temel sorumluluğu olduğunu kabul etsek de, bunları yürekten ve istekle yapıyor muyuz? Bu düzenlemeleri, Yehova’nın bizim için yaptığı onca şey karşısında duyduğumuz içten takdiri ifade etme fırsatları olarak görüyor muyuz? Bu faaliyetlere şartlarımız elverdiği ölçüde katılıyor muyuz? Yoksa tüm bunları, yerine getirmeye mecbur olduğumuz zorunluluklar olarak mı görüyoruz? Elbette bu soruları kişisel olarak cevaplamalıyız. Pavlus bunu şöyle ifade etmişti: “Herkes kendi işini temyiz etsin [denetlesin, YÇ], ve o zaman başkası için değil, ancak kendisi için övünmesi olur.”—Galatyalılar 6:4.