GÖNÜLLÜ VE ZORUNLU KUTSAL SUNULAR

(Levililer 1:1–7:38)

Kanunda belirtilen sunuların ve kurbanların bazıları gönüllü olarak verilirdi, diğerleri ise zorunlu olarak yerine getirilirdi. Örneğin yakılan sunu gönüllü olarak verilirdi. Tıpkı İsa Mesih, gönüllü olarak tüm yaşamını fidye verdiği gibi, bu sunu da Tanrı’ya bir bütün olarak verilirdi. Gönüllü paylaşma kurbanı, yani selâmet sunusu paylaşılırdı. Kurbanın bir kısmı sunakta Tanrı’ya sunulur, diğer bir kısmını kâhin, başka bir kısmını da takdimeyi sunan kişi yerdi. Benzer şekilde, İsa’nın meshedilmiş takipçileri için Mesih’in Ölümünün Anılması da bir paylaşma yemeğidir.—I. Korintoslular 10:16-22.

Günah ve suç sunularının verilmesi zorunluydu. Günah sunusu, yanlışlıkla ya da kasıt olmadan işlenmiş günahlara kefaret ederdi. Suç sunusu ise, bir başkasının hakkı çiğnendiğinde Tanrı’yı hoşnut etmek ve/veya tövbe eden günahkâra belirli hakların tekrar verilmesini sağlamak için sunulurdu. Yehova’nın verdiği bolluğun takdir edildiğini gösteren tahıl sunuları da vardı. Tüm bunlar bizi de ilgilendiriyor; çünkü Kanun ahdinde emredilen kurbanlar İsa Mesih’e ve fidyesine ya da bu fidyeden doğan nimetlere işaret ediyordu.—İbraniler 8:3-6; 9:9-14; 10:5-10.

KUTSAL KÂHİNLİK DÜZENLEMESİ KURULUYOR

(Levililer 8:1–10:20)

Kurbanlarla ve sunularla ilgili görevleri yerine getirme sorumluluğu kimlere verilmişti? Bu iş kâhinlere emanet edilmişti. Musa, Tanrı’nın yönlendirmesine uygun olarak, başkâhin Harun ve yardımcı kâhinler olacak dört oğlu için bir atama töreni yaptı. Bu törenin yedi gün sürdüğü ve ertesi gün kâhinin görevine başladığı görülüyor.

KUTSAL TAPINMADA TEMİZLİK BİR TALEPTİR

(Levililer 11:1–15:33)

Temiz ve murdar hayvanlar konusunda verilen gıda talimatları İsraillilere iki şekilde yarar sağlıyordu. Bu talimatlar onları zararlı mikroplardan koruyordu ve onlarla çevrelerindeki uluslar arasındaki farkı netleştiriyordu. Ölülerin murdarlığı, doğum yapan kadının arınması, cüzamla ilgili işlemler, ayrıca erkek ve kadın cinsel organlarından gelen akıntıların neden olduğu murdarlık konusunda da başka talimatlar verilmişti. Murdar olmuş kişilerin durumuyla kâhinler ilgilenmeliydi.

KUTSALLIK KORUNMALIDIR

(Levililer 16:1–27:34)

Günahlar için en önemli kurbanlar yıllık Kefaret Gününde sunuluyordu. Kâhinler ve Levi kabilesi için bir boğa sunuluyordu. İsraillilerin kâhinler sınıfından olmayan kabileleri için bir ergeç kurban ediliyordu. İsraillilerin günahları başka bir ergecin başı üzerine itiraf edildikten sonra, bu ergeç canlı olarak çöle salınıyordu. Bu iki ergeç tek bir günah sunusu olarak kabul ediliyordu. Tüm bunlar, İsa Mesih’in kurban edileceğine ve günahları taşıyacağına da işaret ediyordu.

Et yenilmesi ve diğer konularla ilgili talimatlar, Yehova’ya tapınırken kutsal olmamızın gerekliliğini vurgular. Buna uygun olarak, kâhinler kendilerini kutsal tutmalıydılar. Yıllık üç bayram Yaratıcı’ya şükredilen çok sevinçli olaylardı. Yehova, kutsal isminin kötüye kullanılması, Sebtlerin ve Yubil’in tutulması, yoksullara ve kölelere karşı davranışlar konusunda da toplumuna talimatlar verdi. Tanrı’ya itaat etmekten doğan nimetlere karşıt olarak, itaatsizliğin sonucunda meydana gelecek belalar da bildiriliyor. Ayrıca adakların sunulması, kurbanlara değer biçme, hayvanların ilkdoğanları ve her şeyin ondalığının “RABBE mukaddes” olarak sunulmasıyla ilgili talimatlar da vardır.