Tanrı’yı Sevdiğimizi Nasıl Gösterebiliriz?

TANRI’YA sevgi geliştirmek, O’nun hakkında sadece bilgi almakla olmaz. Tanrı’nın dünya çapındaki hizmetçilerinin de tanıklık edeceği gibi Tanrı’ya duyulan gerçek sevgi, O’nun kişiliğini tanıdıkça artar; Tanrı’nın sevdiği ve nefret ettiği şeyleri, tercihleri ile taleplerini öğrendikçe bu sevgi daha da güçlenir.

Yehova, sevgisinden dolayı ilham yoluyla yazdırdığı Mukaddes Kitap aracılığıyla, Kendisini bize tanıttı. Böylece Yehova’nın farklı durumlarda nasıl davrandığını öğreniyoruz. Tıpkı sevdiğimiz birinden gelen bir mektubun bizi sevindirdiği gibi, Yehova’nın kişiliğinin farklı yönlerini gösteren Mukaddes Kitap da bizi sevindirir.

Bununla birlikte, bazen halka yönelik hizmetimizde gördüğümüz gibi Tanrı hakkında bilgi almak her zaman bir insanın O’nu sevmesine yol açmaz. İsa kendi günlerindeki takdirsiz Yahudilere şunu söyledi: “Kitapları araştırıyorsunuz, çünkü siz ebedî hayatınızın onlarda olduğunu sanıyorsunuz; . . . . fakat sizi bilirim ki, kendinizde Allah sevgisi yoktur.” (Yuhanna 5:39, 42) Bazıları Yehova’nın sevgi dolu işleri hakkında yıllarca bilgi almalarına rağmen O’nu çok az seviyorlar. Acaba neden? Çünkü onlar öğrendiklerinden çıkarmaları gereken sonuçlar üzerinde düşünmeyi ihmal ediyorlar. Öte yandan Mukaddes Kitabı birlikte incelediğimiz milyonlarca samimi insan Tanrı’ya duydukları sevginin büyümeye devam ettiğini fark ediyor. Acaba neden? Çünkü onlar da bizim gibi Asaf’ın örneğini izliyorlar. Peki ne yönden?

Takdirle Derin Düşünün

Asaf yüreğinde Yehova sevgisini geliştirmeye karar verdi. O şunu yazdı: “Yüreğimle konuşurum . . . . RABBİN işlerini anıyorum; çünkü eski vakitten olan hârikalarını anarım. Ve senin bütün işlerini derin düşünürüm, ve senin yaptıkların hakkında düşünceye dalarım.” (Mezmur 77:6, 11, 12) Mezmur yazarı gibi, Yehova’nın yolları üzerinde derin düşünen bir kişinin yüreğinde de Tanrı sevgisi gelişir.

Ayrıca Yehova’ya hizmet ederken geçmişte yaşanan tecrübeleri hatırlamak O’nunla ilişkimizi güçlendirir. Resul Pavlus “Allahın iş arkadaşları” olduğumuzu söyledi. (I. Korintoslular 3:9) Bu çok güzel bir arkadaşlıktır, çünkü iş arkadaşları arasında gelişen dostluk çok özeldir. Yehova’yı sevdiğimizi sözlerimiz ve işlerimizle gösterdiğimizde, bu sevgi Yehova’nın hoşuna gider ve yüreğini sevindirir. (Süleymanın Meselleri 27:11) Zorluklarla karşılaştığımız zaman Yehova’dan yardım istediğimizde ve zorluklarla başa çıkmamız için bize rehberlik ettiğini gördüğümüzde, O’nun bizimle olduğunu biliriz ve O’na olan sevgimiz daha da artar.

İki insan arasında dostluk, karşılıklı olarak birbirlerine duygularını ifade etmeleriyle gelişir. Benzer şekilde biz de Yehova’ya, kendimizi neden O’na adadığımızı söylediğimizde O’na olan sevgimizi pekiştirmiş oluruz. O zaman İsa’nın şu sözlerini yansıtmış olacağız: “Rab Allahını bütün yüreğinle, bütün canınla, bütün fikrinle, ve bütün kuvvetinle seveceksin.” (Markos 12:30)

Sevgi, eğer uygun şekilde geliştirilirse büyüyecektir. O yüzden bu konuda derin düşünmeye devam edelim. Yehova’nın bizim için ne yaptığını ve O’na olan bağlılığımıza neden değer verdiğini aklımızda tutalım. Âdem’in kusurlu torunları olarak “Allahın kendini sevenlere hazırladığı” şeylere asla layık olamasak da, Tanrı’yı tüm benliğimizle sevdiğimizi gösterebiliriz. O halde bunu yapmaya devam edelim!—I. Korintoslular 2:9.