İsrailoğulları, Mısır’dan kurtulduktan kısa bir süre sonra yiyecek hakkında söylenmeye başladılar. Böylece Yehova onlara man sağladı (Çıkış 12:17, 18; 16:1-5). O zaman Musa, Harun’a şu talimatı verdi: “Bir testi al, ve içine bir omer dolusu man koy, ve nesilleriniz için saklanılmak üzre onu RABBİN huzuruna koy.” Kayıt şunları anlatıyor: “RABBİN Musaya emrettiği gibi saklanılmak üzre Harun onu Şehadetin [önemli belgeleri saklamak için kullanılan bir sandığın] önüne koydu” (Çıkış 16:33, 34). Kuşkusuz Harun o zaman manı bir testiye koyduysa da, testinin Şehadetin önüne konulması için, Musa Ahit sandığını yapıp levhaları içine koyana kadar beklenmeliydi.

İsrailoğullarının 40 yıl boyunca çölde kaldıkları dönemde, Yehova onlara man sağladı. Vaat edilmiş ‘diyarın mahsulünden yemeye’ başladıkları zaman artık man kesilmişti (Yeşu 5:11, 12). Harun’un değneği, ahit sandığına bir alamet veya isyankâr nesle karşı bir kanıt olması amacıyla konuldu. Bu, değneğin en azından çöldeki yolculukları süresince, orada kaldığı fikrini verir. O halde, şu sonuca varmak mantıklıdır: Harun’un değneği ve altından yapılmış testinin içindeki man, İsrail’in Vaat Edilmiş Topraklara girmesinden bir süre sonra ve Süleyman’ın mabedinin hizmete açılmasından önce ahit sandığından çıkarılmıştı.