¹¹ Günümüzde yaşanan birçok tecrübe Petrus’un öğüdünü uygulamanın ne kadar yararlı olduğunu gösteriyor. Selma’nın yaşadıklarına bakalım. O Kutsal Kitabı Yehova’nın Şahitleriyle incelemeye başladığında kocası Steve bu durumdan hiç hoşlanmadı. Steve şöyle diyor: “Kızdım, onu kıskandım ve kaybetmekten korktum.” Selma da şöyle söylüyor: “Hakikati öğrenmeden önce de Steve’le birlikteyken sürekli diken üstündeydim. Çok sinirli bir yapısı vardı. Kutsal Kitabı incelemeye başladığımda durum daha da kötüleşti.” Selma’ya ne yardım etti?

¹² Selma Kutsal Kitabı birlikte incelediği hemşireden öğrendiği önemli bir şeyi hatırlıyor. Şöyle anlatıyor: “Bir gün kendimi öyle kötü hissediyordum ki o gün tetkik yapmak istemedim. Önceki gece bir şeyi kanıtlamaya çalışırken Steve bana vurmuştu. Çok üzgündüm ve halime acıyordum. Neler olduğunu ve kendimi nasıl hissettiğimi anlattım, hemşire de 1. Korintoslular 13:4-7’yi okumamı istedi. Ayetlerde sevginin tanımını okurken ‘Steve bu sayılanlardan hiçbirini yapmıyor’ diye düşündüm. Fakat hemşire bana şu soruyu sorarak farklı şekilde düşünmemi sağladı: ‘Sen bu özelliklerden kaçını gösteriyorsun?’ Ben de ‘Hiçbirini, çünkü o çok zor biri’ diye cevap verdim. Hemşire yumuşak bir ses tonuyla bana şöyle sordu: ‘Selma, hanginiz İsa’nın bir takipçisi olmaya çalışıyor? Sen mi, Steve mi?’ Düşünce tarzımı düzeltmem gerektiğini fark ettim ve Steve’e daha sevgi dolu şekilde davranmama yardımcı olması için Yehova’ya dua ettim. Yavaş yavaş her şey düzelmeye başladı.” Steve 17 yıl sonra hakikati kabul etti.

Nijerya’da, karısından 13 yıl sonra hakikati kabul eden bir birader şöyle diyor: “Bir keresinde bir Şahitle birlikte yolculuk ediyorduk. Arabası bozulunca komşu köydeki Şahitleri aradı ve o gece onların evinde kaldık. Sanki bizi çocukluğumuzdan beri tanıyormuş gibi bizimle yakından ilgilendiler. Eşimin sürekli bahsettiği, İsa’nın takipçileri arasındaki gerçek sevgiyi hemen hissettim.” İngiltere’de, kocasından 18 yıl sonra hakikate gelen bir hemşire de şöyle söylüyor: “Kardeşler ikimizi birlikte yemeğe çağırırdı. Bana her zaman çok sıcak davrandılar.”c Yine İngiltere’de, hakikati eşinden sonra kabul eden bir birader şöyle diyor: “Cemaatteki kardeşler evimize gelirdi ya da bizi evlerine davet ederlerdi. Benimle gerçekten ilgilendiklerini hissederdim. Özellikle de hastaneye yattığım bir dönem bu ilgilerini gördüm, birçok kardeş beni ziyaret etti.”