3, 4. (a) Hıristiyan Âleminde kişiler nasıl vaiz olur? (b) Hıristiyan Âleminde kimlere vaiz denir; Yehova’nın Şahitlerinde durum neden farklıdır?

³ Papazlar, vaiz olduklarını iddia ederler.a Bu amaçla, ilahiyat fakülteleri ve yüksek okullardan mezun olarak Tanrı hizmetine atanırlar. The International Standard Bible Encyclopedia şöyle der: “‘Tanrı hizmetine atanma’, genellikle resmi olarak kutsanmış ayinler yoluyla papazlara verilen Sözü ilan etme veya kutsama törenlerini yapma ya da her ikisini de yerine getirme yetkisini vurgulayan özel konumu belirtir.” Vaizler kimin tarafından atanır? The New Encyclopædia Britannica şöyle der: “Tarihi piskoposluk sistemini koruyan kiliselerde Tanrı hizmetine atama işini yapan her zaman bir piskopostur. Presbiteryen kiliselerde atamalar kilise meclisinin üyeleri tarafından yapılır.”

⁴ Böylece bir vaiz olma imtiyazı Hıristiyan Âleminin kiliselerinde ciddi şekilde kısıtlanmıştır. Bununla birlikte Yehova’nın Şahitlerinde durum böyle değildir. Neden? Çünkü İsa’nın takipçilerinin birinci yüzyıldaki cemaatinde durum böyle değildi.

Bir Vaiz Olarak Atanma—Ne Zaman?

9. İsa ne zaman ve kim tarafından bu göreve atandı?

⁹ Bir kişinin ne zaman ve kim tarafından atanacağı konusunda İsa Mesih’in örneğini düşünün. Onun bir vaiz olduğunu kanıtlamak üzere ilahiyat okulundan bir belgesi ya da bir diploması yoktu ve bir insan tarafından atanmamıştı. Öyleyse nasıl olur da onun gerçekten bir vaiz olduğunu söyleyebiliriz? İşaya’nın ilham edilmiş şu sözleri onun üzerinde gerçekleşti: “RAB Yehovanın Ruhu üzerimdedir; çünkü hakirlere müjdeyi vâzetmek için RAB beni meshetti.” (Luka 4:17-19; İşaya 61:1) Bu sözler İsa’nın iyi haberi bildirmekle görevlendirildiği konusunda kuşkuya yer bırakmaz. Onu görevlendiren kimdir? İsa bu iş için Yehova’nın ruhuyla meshedildiğine göre, onu bu göreve atayanın Yehova Tanrı olduğu açıktır. Bu atama ne zaman oldu? Yehova’nın ruhu İsa’nın üzerine tam olarak o vaftiz edildiğinde geldi. (Luka 3:21, 22) Bu nedenle İsa bu göreve vaftiz edildiğinde atanmıştı.

10. İsa’nın takipçisi bir vaizin “kifâyeti” ya da yeterliği kimden kaynaklanıyor?

¹⁰ İsa’nın ilk yüzyıldaki takipçileri hakkında ne denebilir? Onların vaizlik konumu da Yehova’dan gelir. Pavlus şöyle dedi: “Kifayetimiz Allahtandır; ve o bizi yeni ahdin, harfin değil ancak ruhun hizmetçileri olmağa kâfi kıldı.” (II. Korintoslular 3:5, 6) Yehova Kendine tapınanları vaizler olmaya yeterli duruma nasıl getirir? Pavlus’un “Mesihin incilinde Allahın hizmetçisi” olarak nitelediği Timoteos’un örneğini düşünün.—I. Selânikliler 3:2.

11, 12. Timoteos bir vaiz olmak üzere nasıl ilerleme gösterdi?

¹¹ Timoteos’a yöneltilen şu sözler onun nasıl bir vaiz olduğunu anlamamıza yardım eder: “Fakat sen, kimlerden öğrendiğini bilerek, öğrendiğin ve itikat ettiğin şeylerde dur; çünkü Mesih İsada olan iman vasıtası ile kurtuluş için seni hikmetli kılmağa muktedir olan mukaddes yazıları da çocukluğundan beri bilirsin.” (II. Timoteos 3:14, 15) Timoteos’u vaaz etmeye yönelten imanının temeli, Kutsal Yazılardan kaynaklanan bilgisiydi. Bunun için sadece kişisel olarak okuması yeterli miydi? Hayır. Timoteos’un tam bilgi edinip okuduklarıyla ilgili ruhi anlayış kazanması için yardıma ihtiyacı vardı. (Koloseliler 1:9) Bunun için Timoteos ‘itikat ettiği şeylerde durdu.’ Kutsal Yazıları “çocukluğundan beri” bildiğine göre onun ilk eğitmenleri annesi ve büyükannesi olmalıydı, çünkü babasının iman etmediği anlaşılıyor.—II. Timoteos 1:5.

¹² Fakat, Timoteos’un bir vaiz olmasında başka etkenler de vardı. Örneğin, onun imanı, yakın cemaatlerde bulunan iman kardeşleriyle ilişkisi sayesinde kuvvetlendi. Bunu nasıl biliyoruz? Çünkü Pavlus Timoteos’la ilk karşılaştığında bu genç hakkında, “Listrada ve Konyada bulunan kardeşler tarafından” olumlu konuşuluyordu. (Resullerin İşleri 16:2) Üstelik, o günlerde belirli kardeşler cemaatleri kuvvetlendirmek için mektuplar yazdılar. Ayrıca nazırlar teşvik etmek için cemaatleri ziyaret ettiler. Böyle düzenlemeler İsa’nın Timoteos gibi takipçilerinin ruhen ilerlemelerine yardım etti.—Resullerin İşleri 15:22-32; I. Petrus 1:1, 2.

13. Timoteos ne zaman bir vaiz olarak göreve atandı; onun ruhi gelişiminin bu noktada sona ermediğini neden söyleyebilirsiniz?

¹³ İsa’nın Matta 28:19, 20’de kayıtlı emrini düşünürsek, Timoteos’un imanının, onu İsa’yı örnek almaya yönelterek vaftiz edildiğinden emin olabiliriz. (Matta 3:15-17; İbraniler 10:5-9) Vaftiz Timoteos’un kendisini Tanrı’ya tüm yürekle vakfetmesinin bir simgesiydi. Timoteos vaftiz edildiğinde bir vaiz olmuştu. O andan itibaren yaşamı, kuvveti ve sahip olduğu her şey Tanrı’ya aitti. Bu onun tapınmasının ayrılmaz bir parçası, “kutsal bir hizmet”ti. Bununla birlikte Timoteos erişmiş olduğu konumla yetinerek yavaşlamadı. O, Pavlus gibi olgun iman kardeşleriyle yakın ilişkisi, kişisel incelemesi ve gayretli vaaz faaliyeti sayesinde ruhen büyümeye devam ederek olgun bir vaiz oldu.—I. Timoteos 4:14; II. Timoteos 2:2; İbraniler 6:1.

14. Bugün ‘sonsuz yaşama karşı doğru tutuma sahip’ biri vaiz olma yönünde nasıl ilerleme gösterir?

¹⁴ Günümüzde de vaizlik görevine atanma buna benzer. ‘Sonsuz yaşama karşı doğru tutuma sahip’ birinin Tanrı ve amaçları hakkında bilgi almasına Mukaddes Kitap tetkiki aracılığıyla yardım edilir. (Resullerin İşleri 13:48) Kişi Mukaddes Kitap ilkelerini yaşamında uygulamayı ve Tanrı’ya anlamlı şekilde dua etmeyi öğrenir. (Mezmur 1:1-3; Süleymanın Meselleri 2:1-9; I. Selânikliler 5:17, 18) İman kardeşleriyle de arkadaşlık kurar ve “sadık ve basiretli köle”nin sağladığı olanak ve düzenlemelerden faydalanır. (Matta 24:45-47; Süleymanın Meselleri 13:20; İbraniler 10:23-25) Böylece, düzenli bir eğitim süreciyle ilerleme gösterir.

15. Bir kişi vaftiz edildiğinde neler olur? (Dipnota da bakın.)

¹⁵ Mukaddes Kitabı tetkik eden bir kişi Yehova Tanrı’ya karşı sevgi ve fidyeye güçlü bir iman geliştirerek zamanla, kendini tamamen gökteki Babasına vakfetmek ister. (Yuhanna 14:1) Bu vakfı kişisel olarak dua ederek yapar ve sonra bu özel hareketin bir simgesi olarak başkalarının önünde vaftiz edilir. Vaftiz onun kendini tamamen adamış olduğu Tanrı’nın bir hizmetçisi, bir di·aʹko·nos’u olarak tanındığı göreve atanmasıdır. O dünyadan ayrı kalmaya devam etmelidir. (Yuhanna 17:16; Yakub 4:4) Tüm benliğini kayıtsız şartsız “diri, mukaddes, Allaha makbul kurban olarak” takdim etmiştir. (Romalılar 12:1)b O Tanrı’nın hizmetçisidir ve Mesih’i örnek alır.