GERÇEK değer, her zaman görünüşteki değer değildir. Amerika Birleşik Devletleri’nde bir zamanlar basılan en yüksek değerdeki banknotun üzerinde 10.000 dolar yazıyordu. Fakat, bu banknotun basıldığı kağıdın değeri yok denecek kadar azdır.

Asıl değeri çok düşük olan kağıt parçalarının yaşamınıza gerçek bir değer katıp katamayacağını hiç merak ettiniz mi? Birçok insan katabileceğini düşünüyor. Milyonlarca insan mümkün olduğunca çok para kazanmak için gece gündüz çalışıyor. Bazen para kazanma uğraşı, sağlıklarını, dostlarını ve hatta ailelerini feda etmek anlamına geliyor. Bunun yararı nedir? Para ya da onunla satın aldıklarımız, gerçek veya kalıcı doyum verebilir mi?

Araştırmacılara göre, doyumu maddi şeylerde aradığımız ölçüde bulma olasılığımız azalıyor. Gazeteci Alfie Kohn şu sonuca varıyor: “Doyumu parayla satın alamazsınız. . . . . Refah içinde yaşamaya öncelik veren insanlar, anormal ölçüde bir kaygı ve depresyon içinde olmanın yanı sıra genel olarak daha düşük düzeyde bir mutluluk yaşamaya eğilimlidirler.”—International Herald Tribune.

ESKİ bir özdeyiş şöyle der: “Zengin olmak için kendini yorma; bu aklından vazgeç. Olmıyan şeye göz diker misin? Çünkü zenginlik mutlaka kanatlanır, kartal gibi göklere uçar.” (Süleymanın Meselleri 23:4, 5) Başka sözlerle, zengin olmak için kendimizi tüketmek akıllıca bir davranış değildir, çünkü zenginlik bir kartalın kanatlarındaymış gibi uçup gidebilir.

Mukaddes Kitabın gösterdiği gibi, maddi zenginlik bir anda yok olabilir. Bir doğal felaket, ekonomik bunalım veya beklenmedik olaylar yüzünden zenginlik bir gecede son bulabilir. Ayrıca, maddi başarıyı elde edenler bile çoğunlukla düş kırıklığına uğruyorlar. John’un örneğini ele alalım. Onun işi, politikacıları, ünlü sporcuları ve kraliyet ailesi üyelerini eğlendirmeyi içeriyordu.

John şunları anlatıyor: “Kendimi işime adamıştım. Parasal yönden büyük bir refaha ulaştım, lüks otellerde kaldım ve hatta işe bazen özel jet uçağıyla gidip geldim. Başlangıçta bunlardan zevk alıyordum, fakat sonra yavaş yavaş sıkılmaya başladım. Memnun etmeye çalıştığım kişiler derin düşüncelerden yoksun insanlardı. Yaşamımın hiçbir anlamı yoktu.”